“آژنگ نیوز”:موزه های قوم نگاری در سراسر اروپاموزه هایی هستند که مردم را آگاه و فرهنگ را تبیین می کنند.موزه‌های قوم‌نگاری شکلی تخصصی از موزه‌های تاریخی هستند که اقلام مربوط به مطالعه مردم و تاریخ‌شان را حفظ، نمایش و زمینه‌سازی می‌کنند. هدف موزه‌های قوم‌نگاری، ارتباط دادن به فرهنگ‌های مختلف در سراسر جهان است، نه اینکه صرفاً بر زمان‌شناسی در ارائه مجموعه‌های مختلف تأکید کنند.
چهار موزه قوم نگاری در کشورهای مختلف در سراسر اروپا وجود دارندکه فرهنگ ها و سنت هایی را به منظور ترویج گردشگری فرهنگی در سرزمین های اروپایی را به نمایش می گذارندکه ممکن است در سراسر جهان چندان شناخته شده نباشند.
در حقیقت موزه‌های قوم‌نگاری شکلی تخصصی از موزه‌های تاریخی هستند که اقلام مربوط به مطالعه مردم و تاریخ‌شان را حفظ، نمایش و زمینه‌سازی می‌کنند. هدف موزه‌های قوم‌نگاری، ارتباط دادن به فرهنگ‌های مختلف در سراسر جهان است، نه اینکه صرفاً بر زمان‌شناسی در ارائه مجموعه‌های مختلف تأکید کنند.
در این میان چهار موزه قوم نگاری در کشورهای مختلف در سراسر اروپا وجود دارند که به شکلی برجسته فرهنگ ها و سنت هایی را به نمایش می گذارند که ممکن است در سراسر جهان چندان شناخته شده نباشند.
موزه سن پلگرینو در ایتالیا
در ایتالیا سن پلگرینو در آلپ بلندترین منطقه مسکونی دائمی در رشته کوه آپنین در ایتالیا است. از قرون وسطی، زائران و بازرگانان از سن پلگرینو در آلپ عبور می کردند. این روستا را به گذرگاهی تبدیل کرد که در طول قرن ها میزبان فرهنگ های بسیاری بوده است.
بشکه های چوبی و کوزه ها در یک موزه موزه قوم نگاری «دون لوئیجی پلگرینی» مجموعه ای از اشیاء فرهنگ مادی را حفظ می شوند.این مکان توسط دون لوئیجی پلگرینی به منظور محافظت از سنت ها و جنبه های زندگی که اکنون تقریباً به طور کامل از تمدن روستایی آپنین توسکانی-امیلیا ناپدید شده اند ایجاد شد.
این مجموعه میزبان اشیایی از آغاز قرن نوزدهم تا به امروز است: با این حال، چنین ابزارهایی برای قرن ها مورد استفاده قرار گرفته اند و فرهنگ مادی یک تمدن بسیار قدیمی تر را نشان می دهند. موزه با ابزار روی قفسه ها، میزها و جلو پنجره اشیایی که موزه جمع‌آوری می‌کند از دامنه‌های آپنین هم از سمت توسکانی و هم از سمت امیلیان می‌آیند، که این امکان را فراهم می‌کند تا بین زندگی‌هایی که در هر دو منطقه زندگی می‌شود مقایسه شود که (اگرچه همسایگی و پیوند تاریخی آنها از طریق ۴۰۰ سال سلطه خانواده استه) متمایز بوده است.
موزه فضای باز مجارستان
در مجارستان موزه فضای باز مجارستان با الهام از Skansen در استکهلم، قدیمی ترین موزه فضای باز جهان، بزرگترین مجموعه فضای باز مجارستان است که معماری عامیانه کارپات و زندگی در مناطق مختلف مجارستان را نشان می دهد. مساحت این موزه ۴۶ هکتار است و به هشت بخش تقسیم شده است که شامل دهکده های کوچکی است که هر کدام به منطقه قوم نگاری خاصی اختصاص یافته است.
بخشی از موزه ساختمانی است چوبی که شبیه انبار است این موزه در مورد معماری عامیانه مجارستان، مبلمان و زندگی سنتی تحقیق می کند. این مجموعه آثار ملموس و ناملموس را در مکان‌هایی که زبان مجارستانی صحبت می‌شود جمع‌آوری و حفظ می‌کند تا از این میراث محافظت کرده و دسترسی به این نوع دانش را فراهم کند. نمایش تجهیزات چوبی و فلزی در کنار موزه دائمی، از جمله نمایشگاه‌های موقت ومتعددی دیگری است که برگزار می‌شود.
برای ارائه تصویری اصیل از زندگی باستانی و روستایی مجارستان به بازدیدکنندگان، می‌توان استادکارانی را که در حیاط‌های موزه کار می‌کنند، گیاهان دارویی و غذاهایی که در آشپزخانه‌های آن فرآوری می‌شوند، و گوسفندانی که در مراتع چرا می‌کنند، پیدا کرد.
موزه قوم نگاری آلیتوس در لیتوانی
موزه قوم نگاری آلیتوس میراث وسیعی دارد: در سال ۱۹۲۸ به عنوان ابتکار روشنفکران محلی تأسیس شد و بیش از ۱۰۰هزار عتیقه تاریخی، قوم نگاری و باستان شناسی، عکاسی (و بیشتر) را در طبیعت نگهداری می کند که همگی از مناطق آلیتوس، وارنا، لازدیجی هستنددر این نمایشگاه تصویر شخصی سوار بر اسب که آلات موسیقی، سپر و سلاح در دست دارد نیز قابل مشاهده است. این موزه میزبان آثار باستانی است که از دوره میان سنگی تا سال ۲۰۰۹ سرچشمه می‌گیرند و نمای وسیعی از تاریخ جنوب لیتوانی ارائه می‌دهند.
این موزه همچنین بسیاری از اشیاء علم و فناوری را در خود جای داده است که به گمانه زنی و مطالعه مشاغل، صنایع دستی و زندگی روزمره مردم در قرون گذشته کمک می کند. همچنین اسناد معتبر و مطالب عینی که تاریخ شورش‌ها، جنگ‌ها، جنبش‌های مقاومت، تبعید، تبعید و مقاومت مسلحانه را به تصویر می‌کشد. این موزه، جنبه‌ای از فرهنگ را به تصویر می‌کشد که اغلب در موزه‌های قوم‌نگاری نادیده گرفته می‌شود.
موزه ملی قوم شناسی پرتغال در لیسبون
مجموعه‌های موزه ملی قوم‌شناسی در لیسبون، مرتبط‌ترین میراث قوم‌نگاری پرتغال را در خود جای داده است. این موزه دو مجموعه مجزا دارد. اولین، با قطعاتی از «موزه هنر مردمی»، بیشتر در دهه‌های ۱۹۳۰و اوایل دهه ۱۹۴۰ برای نمایشگاه‌های تبلیغاتی که توسط رژیم دیکتاتوری Estado Novo که در سال ۱۹۳۳ آغاز شد، جمع‌آوری شد. مجموعه دوم حاوی اشیاء نماینده ۸۰ کشور و ۵ کشور است. قاره ها، با تاکید بیشتر بر فرهنگ های آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی، و مهمتر از همه، فرهنگ سنتی پرتغال.
از سال ۲۰۰۰، اشیایی – مانند فن‌آوری‌های سنتی کشاورزی، آلات موسیقی سنتی و ظروف خانگی – در گالری‌های زندگی روستایی پرتغال موزه به نمایش گذاشته شده‌اند. اکثریت قریب به اتفاق این اشیاء در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ جمع‌آوری شده‌اند، اما قدمت آنها به دوره‌های قبلی نیز برمی‌گردد. علاوه بر این، در ژانویه ۲۰۱۳، موزه نمایشگاه دائمی خود “موزه، چیزهای زیادی” را ارائه کرد.
این بنا در اطراف هفت مجموعه مختلف از اشیاء ساخته شده است که به طور منظم تغییر می کنند تا به بازدیدکنندگان غذاهای مختلف برای فکر کردن ارائه دهند. تنوع زیاد مجموعه ها را نه تنها در نمایشگاه های دائمی و موقت، بلکه در انبارهای موزه نیز می توان کشف کرد که در صورت رزرو از قبل قابل دسترسی هستند. این موزه از زمان ایجاد خود، حدود ۴۰ نمایشگاه ترتیب داده است، که برخی از آنها به نقطه عطفی در مورد دانش جهان های کاوش شده و تجزیه و تحلیل شده در نشریات پس از آنها تبدیل شده است.
موزه‌های قوم‌نگاری راهی برای تحلیل تاریخ و فرهنگ از دیدگاهی ارائه می‌دهند که گاهی نادیده گرفته می‌شود: بیشتر از منظر مردم تا رویدادهای تاریخی. فرهنگ، سنت و فولکلور برای نسل‌های کنونی ضروری است تا میراث ما را بهتر درک کنند و آداب و رسوم را برای انتقال به نسل بعدی حفظ کنند و در عین حال آنها را در سراسر جهان منتشر کنند.
تهیه و تدوین :حسن محرابی
گروه گزارش