“آژنگ نیوز”:گرانادای جدید (کلمبیا و پانامای کنونی) معاهده بیدلاک را با ایالات متحده امضا کردند و به ایالات متحده حق عبور از تنگه پاناما را در ازای تضمین بی طرفی تنگه و حاکمیت گرانادای جدید در چنین روزی در سال ۱۸۴۶ میلادی اعطا کردند.
پس از کشف طلا در کالیفرنیا در سال ۱۸۴۸، یک شرکت آمریکایی شروع به ساخت یک راه‌آهن ترانزیستمی کرد که در سال ۱۸۵۵ تکمیل شد. پس از آن، نفوذ ایالات متحده در منطقه افزایش یافت زیرا دولت کلمبیا اغلب از ایالات متحده خواسته بود که از بستن مسیر تنگه جلوگیری کند.
در طول جنگ های داخلی در سال 1902، کنگره ایالات متحده به رئیس جمهور اجازه داد تا ۴۰میلیون دلار برای به دست آوردن حقوقی که توسط شرکت New Panama Canal فرانسه برای ساخت یک کانال در اختیار دارد، خرج کند. این قانون تصریح می کرد که کلمبیا یک نوار از قلمرو در سراسر تنگه را “در یک زمان معقول” واگذار می کند.
در صورتی که کلمبیا از دادن چنین امتیازی امتناع کرد، رئیس جمهور اجازه داشت با نیکاراگوئه برای حق تقدم در سراسر قلمرو خود مذاکره کند. بر این اساس، تئودور روزولت حقوق شرکت فرانسوی را خرید و در سال ۱۹۰۳ معاهده هی-هران بین ایالات متحده و کلمبیا منعقد شد.
با این حال، سنای کلمبیا برای تضمین شرایط بهتر از تصویب آن خودداری کرد. پس از آن، دولت ایالات متحده جدایی پاناما از کلمبیا را مهندسی کرد و سپس با جمهوری جدید پاناما به توافقی (پیمان هی-بوناو-واریلا) دست یافت که به موجب آن پاناما تحت الحمایه ایالات متحده قرار گرفت و دولت ایالات متحده کنترل انحصاری منطقه کانال پاناما و نیز مجوز احداث کانال را به دست آورد.
گروه گزارش