“آژنگ نیوز”:برای اولین بارشواهدی برای نظریه سیاهچاله به صورت مستندارائه شد.در یک کنفرانس علمی در واشنگتن دی سی، درچنین روزی در سال ۲۰۰۱ میلادی ، دانشمندان مشاهداتی از شعله های انرژی را توصیف کردند که شواهد قوی از تئوری سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری را ارائه میکرد.

سیاهچاله ناحیه ای از فضازمان است که در آن گرانش آنقدر قوی است که هیچ چیز، از جمله نور یا سایر امواج الکترومغناطیسی، انرژی کافی برای فرار از آن را ندارد. تئوری نسبیت عام پیش‌بینی می‌کند که یک جرم به اندازه کافی فشرده می‌تواند فضازمان را تغییر شکل داده و سیاه‌چاله را تشکیل دهد.

سیاهچاله - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

در حقیقت سیاهچاله چیزی به جز فضای خالی است. در عوض، این مقدار زیادی ماده است که در یک ناحیه بسیار کوچک بسته بندی شده است – ستاره ای را ده برابر جرم تر از خورشید در نظر بگیرید که در کره ای تقریباً به قطر شهر نیویورک فشرده شده باشد. در نتیجه میدان گرانشی آنقدر قوی است که هیچ چیز، حتی نور، نمی تواند فرار کند. در سال‌های اخیر، ابزارهای ناسا تصویر جدیدی از این اجرام عجیب و غریب که برای بسیاری جذاب‌ترین اجرام در فضا هستند، ترسیم کرده‌اند.

دانشمندان نمی توانند مستقیماً سیاهچاله ها را با تلسکوپ هایی که اشعه ایکس، نور یا سایر اشکال تابش الکترومغناطیسی را تشخیص می دهند، مشاهده کنند. با این حال، می‌توانیم وجود سیاه‌چاله‌ها را استنباط کنیم و با تشخیص تأثیر آن‌ها بر مواد دیگر نزدیک، آنها را مطالعه کنیم. برای مثال، اگر یک سیاهچاله از میان ابری از ماده بین ستاره ای عبور کند، در فرآیندی به نام برافزایش، ماده را به داخل می کشد.

اگر یک ستاره معمولی از نزدیکی یک سیاهچاله عبور کند، فرآیند مشابهی ممکن است رخ دهد. در این حالت، سیاهچاله می تواند ستاره را در حالی که به سمت خود می کشد، از هم جدا کند. همانطور که ماده جذب شده شتاب می گیرد و گرم می شود، اشعه ایکس ساطع می کند که به فضا می تابد. اکتشافات اخیر شواهد وسوسه‌انگیزی ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد سیاه‌چاله‌ها تأثیر شگرفی بر نقاط اطراف خود دارند یعنی انفجارهای پرتو گامای قدرتمندی را ساطع می‌کنند، ستارگان نزدیک را می‌بلعند، و باعث رشد ستارگان جدید در برخی مناطق می‌شوند و در برخی دیگر آن را متوقف می‌کنند.

سیاهچاله۱ - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ
On the left, an optical image from the Digitized Sky Survey shows Cygnus X-1, outlined in a red box. Cygnus X-1 is located near large active regions of star formation in the Milky Way, as seen in this image that spans some 700 light years across. An artist’s illustration on the right depicts what astronomers think is happening within the Cygnus X-1 system. Cygnus X-1 is a so-called stellar-mass black hole, a class of black holes that comes from the collapse of a massive star. New studies with data from Chandra and several other telescopes have determined the black hole’s spin, mass, and distance with unprecedented accuracy.

دانشمندان نمی توانند مستقیماً سیاهچاله ها را با تلسکوپ هایی که اشعه ایکس، نور یا سایر اشکال تابش الکترومغناطیسی را تشخیص می دهند، مشاهده کنند. با این حال، می‌توانیم وجود سیاه‌چاله‌ها را استنباط کنیم و با تشخیص تأثیر آن‌ها بر مواد دیگر در نزدیکی آنها را مطالعه کنیم.

گروه گزارش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *