“آژنگ نیوز”:آیین های عروسی قنات از دیرباز در مناطق کم باران ایران شکل گرفته است.
نخستین کسی که به ازدواج قنات اشاره کرده، باستانی پاریزی ست،که پیرامون رسوم قنات و آناهیتا در اصفهان سخن گفته است.
در روستاها وقتی آب قنات کم و یا خشک می‌شد، برایش عروسی می‌گرفتند. این مراسم هنگامی انجام می گرفت که اهالی دیگر از جریان آب قنات ناامید می‌شدند. برای برگزاری این آیین، یک زن بیوه را که همسرش خوش نام و از دنیا رفته بود، انتخاب و در هیأت عروس با شادی و همراهی اهالی روستا به مادر چاه(چاه اصلی) فرستاده می شد. عروس باید وارد قنات می‌شد و شب را در آن جا می گذراند. در باور مردم، قناتِ خشک، نر شده و باید برایش همسر می گزیدند.
فردای آن روز زن از قنات بیرون می‌آمد و تمام روستا به او احترام می‌گذاشتند، هدیه می دادند و او از آب و محصول آن ها سهم می‌برد. اما از آن پس حق ازدواج نداشت، چرا که به اعتقاد مردم؛ او زن قنات بود و قنات هم زنش را به هیچ عنوان طلاق نمی داد.
به نظر می رسد این رسم به نوعی از میترائیسم گرفته شده‌است. خیلی از معابد میترائیسم در نقاط مختلف دارای سردابه‌هایی است که برخی معتقدند میترا درون آن‌ها زندگی می‌کند و این رسم شاید از آن منشعب شده باشد.
امروزه نیز این رسم در برخی روستاها و شهرستان های ایران مانند روستاهای شهرستان اراک، ملایر، تویسرکان، محلات، خمین، گلپایگان، دلیجان، چهارمحال و بختیاری، توابع اصفهان و یزد و بالاخره برخی روستاهای دامغان و شاهرود برگزار می شود.
گروه تاریخ