آژنگ نیوز: در حالی که قاره استرالیا امروزه به عنوان یکی از متنوع ترین کشورهای روی زمین شناخته میشود،این قاره در اکثریت تاریخ خود از سایر نقاط جهان جدا بود. امااین کشور نسبتاً جوان چگونه به وجود آمد و مردم از سراسر جهان چگونه خود را در جزیره ای غول پیکر در وسط اقیانوس یافتند؟

قبل از در دسترس قرار گرفتن “گوگل مپ”به‌ویژه اروپای قرن پانزدهم – مردم فقط می‌توانستند در مورد آنچه ممکن است در منتهی الیه جنوب کره زمین وجود داشته یا نداشته باشد، حدس بزنند، البته آنها به وجود یک قاره «پنهان» مشکوک بودند. برخی حتی نقشه های فرضی این افسانه “Southland” یا به قول لاتین Terra Australis تهیه کردند.

بعدا معلوم شد که حق با آنهاست، به جز اینکه بخشی از آن کشف نشده بود. مردم شناسان بر این باورند که مردم بومی از اولین، گروهی بودند که حدود ۷۰هزارسال پیش آفریقا را ترک کردند و قبل از کاوش در جزایر کوچکتر با قایق، به آسیا و اندونزی کنونی راه یافتند. آنهاهنگامی که به گینه نو رسیدند، احتمالاً از یک پل زمینی به استرالیا عبور کردند، که بعداً با شروع به بالا آمدن سطح دریا، مسیر در زیرسیلاب پنهان شد. نقاشی‌های غارهای باستانی در این قاره حتی کانگوروها و پرندگان غول‌پیکر را به تصویر می‌کشند، حیواناتی که حدود ۴۰هزار سال پیش منقرض شده‌اند، که نشان می‌دهد استرالیایی‌های بومی آن‌قدر زود به این قاره رسیده‌اند تا شاهد مگافونای پلیستوسن باشند. آنان در حالی که کم و بیش منزوی بودند، باید با دنیای خارج تماس داشته باشند، زیرا دینگوها تا۴۰۰۰سال پیش به کشور معرفی نشده بودند.

بومیان استرالیا اولین تماس عمده شناخته شده خود را با جهان خارج را در هنگامی که دریانورد هلندی ویلم جانزون در سال ۱۶۰۶میلادی در استالیا پیاده شدو خط ساحلی را کاوش کرد، برقرار کردند. زمانی که این قاره در اروپا شناخته شد، بسیاری از کاوشگران از آن بازدید کردند اما هیچ یک جرأت نداشتند که خیلی دور از خاک سرزمین اصلی اقامت کنند؛ تا اینکه ستوان جیمز کوک از بریتانیای کبیر،دریافت که استرالیا مکانی بزرگ برای ایجاد چند مستعمره به نظر می رسد. در آن زمان انگلستان مشکلاتی با جمعیت زیاد، فقر گسترده و جنایات ناشی از آن داشت.در حالی که قبلاً بسیاری از زندانیان خود را به مستعمرات جزایی آمریکای شمالی فرستاده بودند، ایالات متحده تازه استقلال یافته دیگر تمایلی به این کار نداشت.

استرالیا - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

استرالیا (یا نیو ساوت ولز، همانطور که در آن زمان نامیده می شد) راه حلی عالی برای کوک به نظر می رسید،.بدین ترتیب اولین مستعمره کیفری در اوایل سال ۱۷۸۸میلادی تأسیس شد. اولین ناوگان نیزبا بیش از۷۰۰محکوم و چند صد خدمه در خلیج بوتانی فرود آمد. اما مستعمره‌نشینان جدید این منطقه را غیرقابل مهمان‌پذیر می‌دانستند، بنابراین به بندر دیگری نقل مکان کردند و شروع به توسعه در اطراف آنچه امروز سیدنی نام دارد، کردند. در ۲۶ژانویه، کاپیتان آرتور فیلیپس پرچم بریتانیا را به اهتزاز درآورد و ادعای امپراتوری بر روی زمین را تثبیت کرد و شروع به ساخت شهرک کرد.البته چند سال اول اوضاع بسیار سخت بود،زیرا گرسنگی قریب‌الوقوع بود،اما اکثریت مهاجران به لطف برنامه کاری سخت‌گیرانه فیلیپ، توانستند آنقدر زنده بمانند تا انگلیس بتواند مواد غذایی بیشتری رابه استرالیا ارسال کند.

در طی چند سال بعد،انگلستان هزاران محکوم را به استرالیا فرستاد و در نتیجه جمعیت بومی استرالیا متحمل خسارات زیادی از جمله بیماری‌هایی مانند آبله شدند که تخمین زده می‌شود ۷۰ درصد از آنها را از بین ببرد.ازآنجایی که منابع و امکانات موجود به دلیل ورود تعداد زیادی از خارجی ها دچار کمبود شدِ، خشونت بین مردم بومی و اروپایی ها در گرفت که منجر به جنگ های Pemulwuy و Nepean شد.

در سال ۱۷۹۳،اولین مهاجران آزاد به بلونا آمدند وعصر استعمار باز بریتانیا را آغاز کردند وبیش از نیم میلیون مهاجر جدید در دهه ۱۸۵۰ پس از کشف طلا در این قاره وارد شدند.درحالی که برخی از آن‌ها به خاک سپرده شدند،اکثر آنها بدون بدست آوردن هیچ چیز اسیر زندگی شدند.اما در مجموع هجوم برای کشف طلا ،استرالیا را کاملا متحول کرد، جمعیت آن بین سال‌های ۱۸۵۰تا ۱۸۷۰ به بیش از یک میلیون نفر افزایش یافت.هویت ملی و کل اقتصاد، ازجمله کشاورزی وصنعت، شروع به شکل‌گیری در میان این جمعیت بزرگتر و متنوع تر کرد.

با اسکان جمعیت آزاد، هجوم مداوم زندانیان کاهش یافت.بنابراین انگلستان در نهایت در سال ۱۸۶۸ از اعزام محکومین دست برداشت.در سال ۱۹۰۰، مناطق مختلف به تشکیل فدراسیونی به نام مشترک المنافع استرالیا رأی دادند ودریکم ژانویه سال بعد ،استرالیا کاملاً خودمختار شد.پیوندهای سیاسی و فرهنگی با بریتانیا همچنان قوی است و استرالیا در طول هر دو جنگ جهانی با آنها متحد شد.

نوشته گریس تیلور

مترجم:علی محرابی

گروه گزارش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *