“آژنگ نیوز”:معبد شاه رامسس دوم در ابو سیمبل در مصر،یکی از مراکز مهم تاریخی و فرهنگی مصر قدیم است..خانواده رامسس که منشأ غیر سلطنتی داشتند، چند دهه پس از سلطنت آخناتون اصلاح‌طلبان مذهبی (آمنهوتپ چهارم، ۱۳۵۳-۳۶ ق.م) به قدرت رسیدند و در صدد بازگرداندن قدرت مصر در آسیا بودند که در زمان آخناتون و جانشین او، توت‌خامن، کاهش یافته بود. پدر رامسس، ستی اول، تعدادی از شاهزادگان شورشی را در فلسطین و جنوب سوریه تحت سلطه خود درآورد و با هیتی‌های آناتولی جنگید تا استان‌هایی در شمال را که در جریان مشکلات اخیر از مصر به هیتی‌ها منتقل شده بود، بازگرداند.
ستی در ابتدا به موفقیت هایی در برابر هیتی ها دست یافت، اما دستاوردهای او موقتی بود، زیرا در پایان سلطنت او، نیورهای نظامی به طور محکم بر روی رودخانه اورونتس در Kadesh مستقر شد، در آنجا قلعه ای مستحکم وجود که توسط رودخانه دفاع می شد.این قلعه در مرز جنوبی کلید اصلی آنها برای حفاظت از قلمرو سلطنت شد.
ستی در طول سلطنتش به ولیعهد رامسس، رامسس دوم آینده، جایگاه ویژه ای به عنوان نایب السلطنه داد. ستی برای او خاندان پادشاهی و حرمسرا فراهم کرد و شاهزاده جوان در لشکرکشی ها پدرش را همراهی میکرد، به طوری که وقتی او به حکومت انحصاری رسید، قبلاً تجربه سلطنت و جنگ را داشت.
نکته قابل توجه این است که رامسس در سنی غیرمعمول به عنوان جانشین انتخاب شد، گویی برای اطمینان از اینکه او در واقع به تاج و تخت خواهد رسید. او در حالی که هنوز تنها ۱۰ سال داشت به عنوان کاپیتان ارتش رتبه بندی کرد. در آن سن حتماً درجه او باید افتخارآمیز بوده باشد، اگرچه ممکن است آموزش نظامی ندیده باشد.
یکی از معیارهای رونق مصر، میزان ساخت معبدی است که پادشاهان می‌توانستند از عهده انجام آن برآیند، و بر این اساس، نیز (علاوه بر مدت طولانی حکومت)سلطنت رامسس دوم برجسته‌ترین در تاریخ مصر است.
به همین جهت وهمراه با مهارت او در جنگ همانطور که در معابد به تصویر کشیده شد، باعث شد مصر شناسان قرن نوزدهم به او لقب “بزرگ” بدهند، و در واقع این گونه بود که رعایا و آیندگانش به او نگاه می کردند. از نظر آنها او پادشاه برتر بود. نه پادشاه سلسله بیستم (۱۱۹۰-۱۰۷۵ ق.م) که خود را به نام او می نامیدند.
حتی در دوره انحطاط پس از آن، این یک افتخار بود که پادشاهان بتوانند ادعای تبار اورا داشته باشند.
او در مصر تالار بزرگ هیپواستایل را در کارناک (تبس) تکمیل کرد و به کار بر روی معبد ساخته شده توسط ستی اول در ابیدوس ادامه داد، که هر دوی آنها در مرگ دومی ناتمام ماندند.
رامسس همچنین معبد تشییع جنازه پدرش را در ساحل غربی رود نیل در لوکسور (تبس) تکمیل کرد و یکی از آن ها را برای خود ساخت که اکنون به نام Ramesseum شناخته می شود.
گروه تاریخ