“آژنگ نیوز”: رسول ارونقی کرمانی از پدران رمان‌نویسی ایران بود و تنها دغدغه او در دوران طولانی عمر خود فقط و فقط روزنامه‌نگاری و ادبیات بود. او جزو افرادی است که حق بزرگی بر گردن داستان‌نویسی ایران دارد. ارونقی کرمانی هر چند در سال ۱۳۰۹ خورشیدی از پدری اهل شهرستان ارونق در استان آذربایجان و مادری کرمانی به‌دنیا آمده بود ولی بیشتر دوران کودکی و نوجوانی خود را در تبریز گذرانده و به همین لحاظ برخلاف نام شهری که پسوند نام خانوادگی او بود، از زندگی در تبریز تاثیر پذیرفته و تا پایان عمر هنوز ته لهجه ای ترکی داشت. او بعدها تاثیرات ناشی از بالندگی در تبریز را در بهترین اثرش «گلین» تا اندازه زیادی بازتاب داد. با این همه، او که از دوران جوانی به تهران کوچ کرده و در پایتخت به کار روزنامه نگاری مشغول شده بود، به زیر و بم های زبان فارسی احاطه داشت .
او ۱۳ سال سردبیری «اطلاعات هفتگی» را قبل از انقلاب به عهده داشت. از سال ۵۶ و قبل از انقلاب به آمریکا رفت و بعد از مدتی در آن‌جا مجله «تهران پست» را دایر کرد. تا روز فوت خود نیز مشغول کار در مجله بود.
زمانی که ارونقی کرمانی قلم به دست می‌گرفت گویی شعر می‌نوشت. از آثار او می‌توان به «بابا نان داد»، «امشب دختری می‌میرد»، «خاطرخواه»، «خروس چهل‌تاج»، «آواره»، «شبی که سحر نداشت»، «عشق دلقک»، «دلهره» و «افسانه‌های مادر من» اشاره کرد.
چنانکه اشاره شد،رسول ارونقی کرمانی در دوران قبل از انقلاب برای سیزده سال متوالی سردبیر مجله «اطلاعات هفتگی» و یکی از موفق ترین و سرشناس ترین سردبیران مجلات پرتیراژ و عامه پسند آن زمان بود. او که کار خودش در موسسه عظیم «اطلاعات» را از دهه سی، در سن ۲۲ سالگی، با خبرنگاری و روزنامه‌نگاری آغاز کرده بود، با نشان دادن قابلیت ها و استعدادهایش در این زمینه خیلی زود به سمت سردبیری «اطلاعات هفتگی» ارتقاء مقام یافت و علی رغم رقابت سنگینی که میان مجلات هفتگی دو موسسه مطبوعاتی «اطلاعات» و «کیهان» آن زمان در جریان بود توانست طی سیزده سال آن مجله را به یکی از موفق و پرتیراژ مجلات آن زمان تبدیل کرده و در کنار آن بعنوان یک پاورقی نویس پرطرفدار، که اکثر پاورقی هایش پس از خاتمه انتشار آن ها در مجله بصورت کتاب منتشر می شد، از شهرت و محبوبیتی به سزا برخوردار شود.
توفیق ارونقی کرمانی در رساندن تیراژ «اطلاعات هفتگی» به چند صد هزار در هفته چنان بود که مدیران موسسه «اطلاعات» را ناگزیر از پرداخت درصدی از درآمد فروش مجله، علاوه بر حقوق ماهانه او، کرده بود. افزون بر این، او از طریق نشر پاورقی هایش بصورت کتاب های قصه و داستان های عامه پسند مورد توجه بسیاری از ناشران بود و برای نشر قصه هایش دستمزدهای قابل توجهی دریافت می کرد.
اسماعیل جمشیدی، یکی از مطبوعاتی های قدیم ، در مجله «بخارا» راجع به ارونقی کرمانی نوشته است: «او آدمی بود فوق‌العاده باذوق و مبتکر و با شم قوی، تیراژساز و مسلط به ذوق مردم. او از همان آغاز کارش بعنوان سردبیر موقت توانسته بود فقط با اتکاء به شم قوی و ذوق سرشاری که در حرفه روزنامه‌نگاری داشت فروش مجله را بالا ببرد؛ طوری که همواره جزو دو سه مجله اول از نظر تیراژ در کشورمان باشد، همین پیروزی موجب شد عباس مسعودی، مدیر و بنیانگذار موسسه «اطلاعات»، که به موفقیت نشریاتش بسیار اهمیت می‌داد، او را در پست سردبیری این مجله («اطلاعات هفتگی») نگهدارد؛ سمتی که تا پایان سال ۵۷ و قبل از مهاجرتش به آمریکا از آن او بود.»
ارونقی کرمانی از همان ابتدای کارش در حرفه روزنامه نگاری و نویسندگی علاقه ای به سیاست و پرداختن به موضوعات سیاسی نشان نمی داد و با پرهیزی محافظه کارانه از این کار در پی پاسخگوئی به خواست و سلیقه توده های مردم و قلمزنی در عرصه مطبوعات عامه پسند و نوشتن پاورقی ها و داستان های پرخواننده و پرخریدار عاشقانه و اجتماعی بود. توفیق او در این کار به حدی بود که علاوه بر شمار زیادی از خوانندگان پیگیر و هواخواه، سازندگان فیلم های فارسی آن زمان را نیز به ساختن فیلم هائی بر اساس برخی از پاورقی های او یا برداشت و اقتباس از آن ها وا می داشت زیرا محبوبیت قصه هائی که او می نوشت می‌توانست تضمین‌کننده فروش فیلم های ساخته شده بر اساس آن ها در گیشه سینماها باشد. به همین دلیل در اواخر دهه چهل و نیمه اول دهه پنجاه دو داستان او بصورت مستقیم یا اقتباس به تصویر کشیده شد و بر پرده سینماها به نمایش درآمد. این دو فیلم عبارت بودند از «امشب دختری می‌میرد» (۱۳۴۸) ساخته مصطفی عالمیان و «خاطرخواه» (۱۳۵۱) ساخته امیر شروان.
ارونقی کرمانی پاورقی «امشب دختری می‌میرد» را در ۳۲ سالگی در مجله «اطلاعات هفتگی» منتشر کرد؛ اثری که شهرتی بسیار برایش به همراه آورد و تکانی هم به تیراژ «اطلاعات هفتگی» داد. این پاورقی چنان سر زبان ها افتاد که به الگوئی برای برخی از دیگر پاورقیها که در سال های پس از آن منتشر شد بدل شد تا نه فقط از حال و هوا و مضمون آن که از نامش نیز برای تضمین موفقیت تقلید کنند!
از جمله دیگر آثار داستانی ارونقی کرمانی «افسانه های مادر من»، «عشق دلقک»، «نگین»، «خروس چهل تاج»، «دلهره»، «شهر باران»، «دختر شالیزار»، «گلایل وحشی»، «در تهران کفش پاشنه بلند نخواهم پوشید»، «یک آدمکش اجاره داده میشود»، «ساعات نا امیدی»، «گریز پا»، «آواره»، «نفرین»، «شب و هوس»، «شبی که سحر نداشت»، «فرزندان شیطان»، «زندگی قصه می سازد»، «زورق طلایی»، «بابا نان داد»، «سال های شتاب» و «خاطر خواه» است که همگی در هنگام انتشار هفتگی در مجله و سپس بصورت کتاب از محبوبیت و فروش فوق العاده ای در میان خوانندگان آثار عامه پسند برخوردار بود.
اوپس از مهاجرت به آمریکا در واشنگتن اقامت کرد. ارونقی کرمانی که کاری جز نویسندگی و روزنامه نگاری نکرده و تجربه ای در هیچ حرفه دیگر نداشت، در آغاز سال ۱۹۹۵ میلادی اقدام به انتشار ماهنامه «تهران پست» و پخش آن در منطقه واشنگتن بزرگ کرد که با اقبال ایرانیان مقیم منطقه روبرو شد؛ این نشریه برای ۲۲ سال با مدیریت و سردبیری او انتشار یافت .وی در سن ۸۷ سالگی و در سال ۱۳۹۶ درگذشت.
گروه تاریخ