به گزارش “آژنگ نیوز”در ابتدای بررسی تاریخ فشرده پرچم ایران لازم به توضیح است که در روز ۲۰ دی ‌سال ۱۳۲۵ هجری شمسی رنگ پرچم ایران رسما سه رنگ سبز، سرخ و سفید تعیین شد.

هر یک از رنگ‌های مزبور دارای معنا و مفهوم خاص خود هستند که می‌توان درباره آنها چنین گفت: رنگ سبز، رنگ ستایش شده در روایات و اخبار و یکی از نشانه‌های معتقدین به دین مبین اسلام است. هم‌اکنون در پرچم غالب کشورهای مسلمان این رنگ به چشم می‌خورد. رنگ سپید نشانه اعتقاد ایرانیان به صلح و دوستی است و رنگ سرخ نشانه دفاع از خاک پاک سرزمین و شهادت در راه‌های آرمان‌های عالی میهن است.

در حکایتهای افسانه ای ظهور پرچم در ایران را  به قیام کاوه آهنگر علیه ظلم و ستم ضحاک بازمی‌گردانند. کاوه آهنگر به منظور برانگیختن احساسات مردمی علیه ضحاک، پیش‌بند چرمی خود را بر سر چوبی کرد و آن را بالا گرفت تا مردم گرد او جمع شدند. پس از وی فریدون فرمان داد تا آن چرم را بیارایند و چنین بود که این پرچم را درفش کاویانی نامید. گفته‌اند نخستین رنگ‌های پرچم ایران زرد و سرخ و بنفش بود.

image 74 - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

پس از حضور اعراب مسلمان در ایران، ایرانیان تا دویست سال هیچ پرچمی نداشتند و تنها دو تن ، یعنی ابومسلم خراسانی و بابک خرمدین دارای پرچم بودند. پرچم ابومسلم سیاه رنگ بود و پرچم بابک سرخ رنگ.

سلطان محمود غزنوی بود که برای نخستین بار دستور داد نقش یک ماه را بر روی پرچم خود که رنگ زمینه آن سیاه بود بدوزند. وی پس از آن دستور داد نقش یک شیر در آن افزوده شود. نقش خورشید بر روی پرچم‌ها نیز از زمان خوارزمشاهیان باب شد.

رنگ و طرح پرچم ایران در طول تاریخ همواره در حال تغییر بوده است. پرچم شاه اسماعیل صفوی یکسره سبز رنگ بود و در آن تصویر ماه نیز قرار داشت. شاه طهماسب نیز در دوران پادشاهی دستور داد به جای شیر و خورشید، تصویر گوسفند را روی پرچم‌ها حک کنند.

تا دوره قاجار‌ها پرچم سه گوشه بود اما در این دوره شکل پرچم برای نخستین‌بار از سه گوشه به چهار گوشه تغییر یافت و رنگ سرخ نیز تنها رنگ پرچم شد و در درون آن بر روی دایره سفیدی، تصویر شیر و خورشید نقش بست.

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *