“آژنگ نیوز”:ماجرای مغز انشتین بعد از مرگ او یک موضوع شگفت انگیز است به گونه ای کهوقتی صحبت از تلاقی های عجیب و غریب علم و فرهنگ پاپ می شود، داستان های کمی به اندازه حماسه مغز آلبرت انیشتین عجیب و غریب هستند. علیرغم آرزوهای صریح انیشتین علیه مطالعه پس از مرگش روی مغزش، دکتر توماس هاروی، آسیب شناس وظیفه زمانی که انیشتین در بیمارستان پرینستون در ۱۸ آوریل ۱۹۵۵ درگذشت، اوضاع را به معنای واقعی کلمه به دست خود گرفت. هاروی بدون اجازه مغز انیشتین را برداشت، آن را به ۲۴۰ قطعه تقسیم کرد و آنها را در شیشه های سنگی پر از سلوئیدین ذخیره کرد. این اقدام برای هاروی گران تمام شد و منجر به اخراج او از بیمارستان پرینستون و فروپاشی ازدواجش شد. با این حال، او به مغز انیشتین چسبیده بود، در سراسر غرب میانه حرکت می کرد و قطعات گرانبها را در غیر محتمل ترین مکان ها، از جمله یک جعبه سیب در زیر آبجو سردکن پنهان می کرد.
محل اختفای مغز انیشتین تا سال ۱۹۷۸ تا زمانی که یک گزارشگر مداوم هاروی را در ویچیتا، کانزاس ردیابی کرد، تا حد زیادی یک راز باقی ماند. جنون رسانه ای متعاقب آن علاقه به ماده خاکستری انیشتین را دوباره برانگیخت و باعث انجام یک سری مطالعات علمی در دهه ۱۹۸۰ شد. محققان ادعا کردند که ویژگی‌های منحصربه‌فردی را در مغز انیشتین یافته‌اند، اما نتیجه‌گیری‌های آنها اغلب به دلیل فقدان گروه‌های کنترل قوی تضعیف می‌شود. حتی امروزه، ارتباط بین ساختار مغز و هوش مبهم باقی مانده است. بقایای مغز انیشتین اکنون در مرکز پزشکی پن مدیسین پرینستون در پلینزبورو، نیوجرسی، عمدتاً از دید عموم پنهان مانده است. با این حال، به لطف تمایل هاروی به اشتراک گذاری، ممکن است قطعاتی از مغز انیشتین همچنان در سراسر کشور پراکنده باشد و در مجموعه دوستان و تحسین کنندگان کنجکاو زندگی کند.
گروه گزارش