“آژنگ نیوز”:پیشینه ساخت برج آزادی درگفتگو با سید عیسی تقدیمی پور را در این صفحه مطالعه خواهید کرد.این گفتگو در خصوص ساخت برج شهیاد که امروزه با نام آزادی آن را میشناسیم صورت گرفته است.
جناب تقدیمی پور در ابتدا بفرمایید چگونه به پروژه ساخت برج وارد شدید؟
من سید عیسی تقدیمی پور هستم و حوزه تخصصی و کار من در زمینه تعمیر و نگهداری از آسانسورها بوده است.در حال حاضر هم بازنشسته وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم و به شغل آزاد اشتغال دارم.
در خصوص ورودتان به مجموعه آزادی هم می فرمایید؟
برج شهیاد (آزادی امروزین)در سال ۱۳۴۶ خورشیدی افتتاح شد. اما من از سال ۱۳۵۱ وارد مجموعه شدم . در آن زمان در شرکت آسانسور دیبا کار میکردم .شرکت آسانسور دیبا یک شرکت بزرگ بود که اغلب آسانسورهای ساختمانهای مرتفع تهران(از جمله برج سامان و…) را نصب و راه اندازی کرده بود. در خصوص موزه آزادی هم به همین نحو بود. ضمن آنکه نگهداری و رفع مشکل از آسانسور هم بر عهده شرکت دیبا بود و من نماینده شرکت در خصوص رفع مشکل آسانسورها بودم.مدتی که به عنوان نماینده کار میکردم با توجه به رضایت مسئول برج که آن موقع آقای بوشهری بود به وزارت فرهنگ و هنر منتقل و به صورت دایم در برج فعالیتم را شروع کردم.
در خصوص ساخت آسانسور هم توضیح میفرمایید؟
برای ساخت آسانسور مشکلات بسیار زیادی وجود داشت. برای بالا رفتن از برج و البته همه ساختمانهای بلند تهران باید از بالابر استفاده میکردیم که امنیت کمی داشت. همچنین طبقات بالای بنا نیمه کاره بود و در سرمای زمستان هوای سرد و باد شدید مثل شلاق به سرو صورت ما میخورد . سرما به قدری بود که برخی مواقع دست ما بی حس میشد.اما پس از ساخت آسانسور مسئولیتها بیشتر شد. چون در آن زمان و در دهه پنجاه روزانه تقریبا حدود ده هزار نفر از برج دیدن میکردند. برای همین رفع مشکل آسانسورها در کوتاهترین زمان خیلی لازم بود.
از برج آزادی چه استفاده هایی می شد؟
برج آزادی سالن همایش داشت .که بسیاری از دیدارها و نشستهای مقامات دولتی دربار و شخص شاه در این مکان برگزار میشد. ازمقامات کشورهای دیگر از جمله ذوالفقار علی بوتو نیز در برج آزادی پذیرایی میشد.در اکثر موارد خانواده سلطنتی از جمله فرح پهلوی و فرزندانش به این برج می آمدند. در آن زمان یک سکوی سنگی در برچ بود که غالبا علیرضا پسر شاه مشغول سر خوردن از روی این سکو بود!
بخشهای دیگری هم در برج وجود داشت؟
بله مهمترین بخش موزه و کتابخانه برج بود. در این مکانها آثار تاریخی نگهداری میشد. همچنین در کتابخانه نیز کتابهای متعدد بویژه نسخه های خطی و قدیمی کتابهای ایران از جمله شاهنامه نگهداری میشد.بالای برج آزادی نیز به خاطر اینکه چشم انداز جالبی داشت؛مردم بسیار زیادی به این مکان میرفتند.در داخل میدان و فضای اطراف برج هم مردم زیادی برای تفریح و گذراندن اوقات فراغت حضور داشتند.عکس گرفتن با برج ازادی یک سنت بود.به همین خاطر عکاسان متعددی در گوشه و کنار میدان حضور داشتند و با گرفتن عکس مردم در کنار برج؛ زندگی خود و خانواده اشان را تامین میکردند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه تغییراتی در وضعیت برج بوجود آمد؟
تغییر چندانی نبود فقط بوشهری مدیر برج از ایران رفت .کارکنان با دقت به کارشان ادامه دادند. ما تلاش کردیم که تمامی آثار موزه و کتابها حفظ و نگهداری شود.افراد متعددی هم به مدیریت برج منصوب شدند. از آن جمله آقای مرتضی ممیز بود که در حدود یکسال مدیر برج ازادی بود.
خیلی ممنون از اینکه در گفتگوی با ما شرکت کردید.
گروه گزارش