“آژنگ نیوز”:در فرانسه در قرن شانزدهم، استخوان‌های انسان را به آرد تبدیل میکردند تا نان درست کنند در تاریخ بشر، داستان‌هایی به قدری عجیب و غریب وجود دارد که از وحشی‌ترین داستان‌ها پیشی می‌گیرند. یکی از این داستان ها که ریشه در واقعیت های تلخ قرن شانزدهم فرانسه دارد، راه حلی ناامیدکننده و وحشتناک برای قحطی را نشان می دهد: آسیاب کردن استخوان های انسان به آرد برای تهیه نان. پس زمینه این اپیزود عجیب در جریان جنگ های پرآشوب مذهبی در فرانسه شکل میگیرد. در سال ۱۵۹۰ میلادی، شهر پاریس که تحت کنترل اتحادیه کاتولیک بود، خود را در محاصره ارتش سلطنتی فرانسه به رهبری هانری ناوارا، بعدها هنری چهارم فرانسه یافت. هدف محاصره گرسنگی دادن شهر برای تسلیم بود، تاکتیکی که به اقدامات ناامیدکننده ای انجامید.
در این روزگار سخت، پیر دو لی استویل، منشی ارشد پارلمان فرانسه، تصمیم دلخراش پاریسی‌ها را ثبت کرد. با کم شدن ذخایر غذا، مجمعی راه حل هولناکی را پیشنهاد کرد: استخوان‌های اهالی قبرستان یعنی ساکنان خانه بیگناهان را به آرد تبدیل کنند و از آن نان بپزند. به دلیل گرسنگی شدید، این نقشه اجرا شد، اما نتایج غم انگیزی داشت. استویل خاطرنشان می کند که کسانی که این “نان استخوانی” را خوردند، نه از گرسنگی، بلکه از راه حلی که امیدوار بودند آنها را نجات دهد، جان خود را از دست دادند.
رمز و راز مرگ توسط نان استخوانی
چرا کسانی که «نان استخوانی» را خوردند مردند؟ این سوال هم مورخان و هم دانشمندان را متحیر کرده است. برخی گمانه زنی می کنند که مواد سمی مانند آرسنیک یا آسیب های روانی ناشی از مصرف بقایای انسان در مرگ و میر نقش داشته است. با این حال، توضیح محتمل تر در ناکافی بودن تغذیه و ماهیت معدنی استخوان های انسان نهفته است. استخوان های انسان سرشار از مواد معدنی مانند کلسیم هستند اما فاقد مواد مغذی و کالری ضروری هستند. مصرف استخوان به‌عنوان منبع غذایی اولیه می‌تواند منجر به مشکلات گوارشی شدید، از جمله انسداد روده شود، که در شرایط جمعیت ضعیف شده، کشنده بود. جالب توجه است که در اوایل قرن نوزدهم، درک غنای مواد معدنی استخوان استفاده از آن را تغییر داد. پس از جنگ‌های ناپلئونی، استخوان‌های سربازان و اسب‌های کشته شده نبرد واترلو جمع‌آوری، آسیاب شده و به‌عنوان کود، نه غذا، با توجه به محتوای معدنی غنی آنها استفاده شد. در حالی که داستان غم انگیز نان استخوانی پاریس یک فصل تاریک است، اما این میراث عجیب در انگلستان ادامه یافت. در گلوسسترشایر، نوعی نان به نام «نان استخوانی» پدیدار شد که نه به خاطر مواد تشکیل دهنده آن، بلکه به خاطر لاشخورهای بونیارد در امتداد رودخانه سورن در دهه ۱۸۶۰ نامگذاری شد. این نان خوشبختانه حاوی هیچ بقایای انسانی نیست، که تضاد کاملی با اقدامات ناامیدکننده پاریسی‌های قرن شانزدهم دارد.
گروه تاریخ