“آژنگ نیوز”:گنجنامه شامل سنگ‌نبشته‌ها و نوشتارهایی بازمانده از دوران داریوش و خشایارشا هخامنشی است.
این نوشته های باستانی بر دل یکی از صخره‌های کوه الوند در فاصله ۵ کیلومتری غرب همدان و در انتهای درهٔ عباس‌آباد نقرشده‌است.
سنگ نبشته ها هر کدام در سه ستون ۲۰ سطری به زبان‌های پارسی باستان، بابلی و ایلامی قدیم نوشته شده‌اند.
متن پارسی باستان در سمت چپ هر دو لوح جای گرفته‌است و پهنایی معادل ۱۱۵ سانتی متر دارد. متن بابلی در وسط هر دو سنگ نبشته نوشته شده و متن ایلامی در ستون سوم قراردارد.
این کتیبه‌ها از دیرباز نام‌های گوناگونی را بر خود گرفته‌است، از جمله «سنگ نبشته – نبشت خدایان – دادمهان یا دادبهان – تنبابر – کتیبه‌های الوند – جنگ نامه و گنجنامه» که دو نام «جنگ نامه و گنجنامه» در سده‌های اخیر بیشتر رایج بوده‌است.
در مورد وجه تسمیه گنج نامه :
گنجنامه در زبان پارسی به معنای حکایت و داستان گنج است و تصور مردم بر این بوده که راز گنجی نهان را در این کتیبه‌ها نگاشته‌اند.
بی شک واژهٔ جنگ نامه تحت تاثیر ذهنیت از جنگ و جنگاوری شاهان گذشته در سر مردم بوده، اما با جایگزینی عامیانه جنگ بجای گنج بوجود آمده باشد.
از آنجا که این مسیر در دوره هخامنشیان یکی از شعبات اصلی راه باستانی شاهی بوده که از دامنه الوند، هگمتانه (پایتخت تابستانی هخامنشیان) را به بابِل در مرکز میانرودان مرتبط می‌ساخت، از راه‌های پر رفت و آمدی و امن دوران باستان به شمار می‌رفت.به همین سبب مکان مناسبی بود تا شاهان این دودمان با ایجاد سنگ نگاشته، باورها و اندیشه‌ها شای نیاکان خود را به رهگذران گوشزد نمایند
گروه تاریخ