“آژنگ نیوز”: زندگی برای چارلز دیکنز که در یک خانواده متوسط انگلیسی به دنیا آمده بود، باید آسان می بود، اما مدت زیادی پس از نقل مکان آنها به لندن، همه چیز برای پدرش که کارمند دفتر نیروی دریایی بود، به سمت سرازیری پیش رفت. پدرش در نهایت فقر؛به قدری بدهکار شد که او دستگیر شد و به زندان فرستاده شد .در این زمان دیکنز تنها ۱۲ سال داشت، او بدون حمایت خانواده، به مدت سه سال در یک انبار کار کرد. به همین جهت جای تعجب نیست که فقر دوران کودکی و مبارزات نظام طبقاتی موضوع اصلی داستانهای اوست.
او آغازکار نویسندگی عنوان روزنامه نگار
هنگامی که او سرانجام به مدرسه بازگشت، دیکنز متوجه شد که در نوشتن مهارت دارد اما در ابتدا توجه خود را به رسانه های خبری معطوف کرد. او برای The Mirror Of Parliament، Morning Chronicle و The True Sun به عنوان نویسنده کار می کرد، اما در ابتدا تصمیم گرفت که با نام مستعار Boz منتشر کند.
واقعاً سریع مینوشت
در اکتبر ۱۸۴۳ میلادی، دیکنز بار دیگر در روزهای سختی قرار گرفت. او که متقاعد شده بود که یک موفقیت در تعطیلات او را از نابودی نجات می دهد.در این دوران اوکتاب سرود کریسمس را نوشت که نه تنها فروش خوبی داشت، بلکه تنها در حدود شش هفته به بزرگترین موفقیت ادبی او و یک کلاسیک واقعی تبدیل شد. با این حال هزینه چاپ کتاب در واقع به قدری بالا بود که او در ابتدا پول زیادی از آن به دست نیاورد، اما به اندازه ای بود که سرش را بالای آب نگه دارد.
فعالیت در امور خیریه
به نظر می‌رسید که دیکنز در کمک به کسانی که در حال مبارزه بودند بسیار معتقد بود.او به همراه نیکوکار ثروتمند آنجلا بوردت کوتس، خانه‌ای گروهی به نام اورانیا کلبه را تأسیس کرد تا به زنان فقیر و به اصطلاح “زنان افتاده” کمک کند تا دوباره روی پاهای خود بایستند. با توجه به ساختار جامعه در انگلستان ویکتوریایی، زنان در خارج از حوزه ازدواج وخانواده چشم‌انداز کمی برای استقلال اقتصادی داشتند و اغلب در معرض بی خانمانی قرار می‌گرفتند.آنها غالبا با سوء مصرف الکل کنار می‌آمدند یا اگر این چشم‌انداز تیره بود، مجبور به کارهای شرم آورمی‌شدند. دیکنزبه بیش از ۱۰۰زن کمک کرد تا با اشتغال، ازدواج یا راهی برای خروج از لندن به سوی مستعمرات انگلیسی؛زندگی خوبی برای خودپیدا کنند، جایی که آنها از قضاوت و خشم مردم شهرلندن آزاد بودند. دیکنز حتی برخی از شخصیت‌های داستانهایش را نیز از این زنان الهام گرفت و سطحی از رئالیسم را به آن اضافه کرد که دستیابی به آن برای بسیاری از نویسندگان دیگر سخت بود.
نوشته گریس تیلور
ترجمه:احسان محرابی
گروه گزارش