“آژنگ نیوز”:«داستان شینزو آبه مردی که «ژاپن زیبا» را می‌خواست»بسیار عبرت آموز است.حدود ۵ سال پیش بود که مقاله‌ای از«شینزو آبه»، نخست‌وزیر پیشین و فقید ژاپن در یکی از نشریات خارجی مطالعه کردم.
ایده های شینزو آبه درآن مقاله و عمق نگاه وی به عنوان یک سیاستمدار موجب شد که من تصمیم بگیرم مطلبی در خصوص وی بنویسیم که چنین فرصتی پیش نیامد و متاسفانه این مطلب را پس از مرگش می‌نویسم.
شینزو آبه، متولد ۱۹۵۴ در یک خانواده سیاستمدار ژاپنی متولد شد. پدر او وزیر خارجه و نخست‌وزیر بود. او در سال ۱۹۹۳ زمانی‌که تنها ۳۹سال داشت، نماینده پارلمان ژاپن گردید.
حدود ۵ سال پیش بود که مقاله‌ای از«شینزو آبه»، نخست‌وزیر پیشین و فقید ژاپن در یکی از نشریات خارجی مطالعه کردم. ایده های شینزو آبه درآن مقاله و عمق نگاه وی به عنوان یک سیاستمدار موجب شد که من تصمیم بگیرم مطلبی در خصوص وی بنویسیم که چنین فرصتی پیش نیامد و متاسفانه این مطلب را پس از مرگش می‌نویسم.
شینزو آبه، متولد ۱۹۵۴ در یک خانواده سیاستمدار ژاپنی متولد شد. پدر او وزیر خارجه و نخست‌وزیر بود. او در سال ۱۹۹۳ زمانی‌که تنها ۳۹سال داشت، نماینده پارلمان ژاپن گردید.
بعدأ در سال ۲۰۰۶ نخست وزیر ژاپن شد و به عنوان جوان ترین نخست وزیر ژاپن پس از جنگ جهانی دوم شهرت یافت.
او دوباره در سال ۲۰۱۲ نخست وزیر ژاپن شد و تا سال ۲۰۲۰ نخست وزیر ژاپن ماند و رکورد طولانی ترین دوران نخست وزیری ژاپن را به نام خود ثبت کرد.
او تلاش زیادی برای احیا اقتصاد ژاپن انجام داد و به دلیل سیاست های اقتصادیش، دوران وی با نام Abenomics شهرت دارد که در آن محرک های مالی و اصلاحات ساختاری در مرکزیت آن قرار داشت و توانست ژاپن را از رکود خارج کند.
شینزو آبه، دو بار به ایران آمد، بار اول در دوم شهریور ۱۳۶۳ به همره پدرش شینتارو آبه، وزیر خارجه ژاپن، که بعدا نخست وزیر ژاپن شد با هدف میانجیگری در جنگ ایران و عراق و بار دوم بیست و سوم خرداد ۱۳۹۸ به عنوان نخست وزیر ژاپن، با هدف میانجیگری میان ایران و آمریکا. هر دو سفر وی با اهداف صلح جویانه بود که ناکام ماندند.
شینزو آبه، را باید یک سیاستمدار کلاسیک قرن ۲۱ دانست. سیاستمدار رئالیستی که به دلیل دانش و منش خود، در قامت یک ایدئولوگ نیز برای ژاپن ظاهر شده بود. نتیجه آنکه او شناخته شده ترین سیاستمدار ژاپنی در سه دهه اخیر بود. در اندیشه فکری و روش عملی شینزوآبه، دو تفکر مرکزی وجود داشت.
اول ناسیونالیسم ژاپنی و دوم انترناسیونالیسم با هدف خدمت بیشتر به ژاپن.
در خصوص، ناسیونالیسم ژاپنی او ایده «ژاپن زیبا» (beautiful japan) را مطرح کرد. او مهمترین وظیفه خود را امنیت و رفاه برای ملت ژاپن و مهمترین اولویت خود را آموزش مردمِ ژاپن و اصلی ترین ماموریت خود را آماده ساختن ژاپن برای ۵۰ تا ۱۰۰ سال آینده می‌دانست.
او اعتقاد داشت که برای آنکه ژاپن یک کشور قدرتمند (strong state) شود، باید شهروندانش به کشور خود افتخار کنند.
در خصوص، اندیشه های انترناسیونالیستی وی که در خدمت ژاپن باشد باید به همان مقاله ای که چند سال پیش از وی خواندم اشاره کنم.
وی در آن مقاله اشاره کرده بود برای آنکه او درک کند، آیا اندیشه‌های دولت وی در محیط بین المللی به درستی درک شده و برای ژاپن مفید است، با طی مسافت ۱۵۰ هزار مایل به ۵۲ کشور دنیا سفر کرده است.
او ایده ژاپن، پل آسیا را در چهارچوب ابتکار دروازه آسیا (asia gateway initiative) مطرح کرد تا ژاپن، پل ارتباط شرق و غرب دنیا شود.
به هر روی شینزو آبه، سیاستمدار ناسیونالیست ژاپنی در ۱۷ تیر ۱۴۰۱ در شصت و هشت سالگی کشته شد اما میراث وی سال ها برای ژاپن خواهد ماند. سیاستمداری که جوان ترین نخست وزیر ژاپن بود ولی خام ترین و بی تدبیر ترین آنها نبود، سیاستمداری که طولانی ترین دوره نخست وزیری ژاپن را داشت ولی در آن آثاری از اختلاس و ارتشا و ابتلا به قدرت مشاهده نشد.
او سیاستمداری بود که زمانی که فهمید کاهش سلامتی اش، انجام وظیفه اش را مخدوش کرده، استعفا کردن را آموخته بود و همانطور که برای مردمش از جان مایه می‌گذاشت در میان آنها جان داد.
و نکته آخر برای آنانی که سیاست پیشگی را انتخاب کرده اند، هر زمانی که از دغدغه قدرت و ثروت فارغ شدند و اندیشه خدمت به ذهن هاشان خطور کرد، سخنرانی شینزو آبه، در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۷ در جلسه ۱۶۶ پارلمان ژاپن را حتما مطالعه کنند تا بیاموزند یک سیاستمدار چگونه برای وطنش اندیشه ورزی می‌کند و چگونه از فرصت خدمت به ملت بهره می‌جوید.
نویسنده:سیدعلی طباطبایی
گروه گزارش