آلودگی هوای لندن فاجعه ای بزرگ

“آژنگ نیوز”:آلودگی هوای لندن فاجعه ای بزرگ بود.، مه دود کشنده ای که در سال ۱۹۵۲ به مدت پنج روز (۵ تا ۹ دسامبر) شهر لندن را پوشانده بود ، در اثر ترکیبی از آلودگی صنعتی و شرایط آب و هوایی نامناسب وپرفشار ایجاد شد. این ترکیب دود و مه شهر را تقریباً به سکون رساند و هزاران کشته نیز برجای گذاشت. اما عواقب آن باعث تصویب قانون هوای پاک چهار سال بعد شد که نقطه عطفی در تاریخ محیط زیست بود.یعنی از یک فاجعه یک دستاورد بزرگ حاصل شد.

پدیده “مه لندن” مدتها قبل از بحران اوایل دهه ۱۹۵۰ ،یک مشکل اساسی بود. این مه‌های فراگیر که به دلیل ظاهر متراکم و زردشان به «سوپ‌های نخودی» معروف هستند، در قرن نوزدهم به نشانه شهر لندن تبدیل شده بودند. اما مه آلوده در اوایل قرن سیزدهم در لندن به دلیل سوزاندن زغال سنگ بوجود آمده بود و وضعیت تنها با ادامه گسترش شهر بدتر شد.

ترکیب مه و دود

البته شکایات در مورد دود و آلودگی در دهه ۱۶۰۰ افزایش یافته بود، زمانی که در نهایت قوانین ناکارآمدی در زمان پادشاه جیمز اول برای محدود کردن سوزاندن زغال سنگ تصویب شد. سپس افزایش سریع صنعتی شدن که در اواخر دهه۱۷۰۰ آغاز شد، شرایط را حتی بدتر کرد.

تشکیل اینگونه مه‌ها از تشکل‌های طبیعی جو نبودند: بخار آب به ذرات آزاد شده توسط کارخانه‌های زغال‌سوز می‌چسبید و ابرهای تیره و سنگینی تولید می‌کرد که دید را مختل می‌کرد. این نوع مه بعداً به نام مه دود (ادغام دو واژه دود و مه) شناخته شد، اصطلاحی که توسط یک لندنی در اوایل قرن بیستم ابداع شد.

آلودگی هوا در قرن نوزدهم با گسترش انقلاب صنعتی و رشد سریع کلان شهرها به یک بحران تبدیل شد. افزایش آتش‌سوزی‌های خانگی و کوره‌های کارخانه به این معنی است که انتشار آلاینده‌های آلاینده به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در این زمان بود که فضای مه آلود لندن که به وضوح در رمان های چارلز دیکنز و آرتور کانن دویل به تصویر کشیده شده بود پدیدار شد.

مه های لندن ممکن بود تا یک هفته نیز طول بکشد و مرگ و میر ناشی از مه در اوایل قرن نوزدهم بر روی سنگ قبر اموات به کرات ثبت و گزارش شده است. علیرغم وخامت سلامت عمومی، با توجه به مشاغل فراوانی که صنعت جدید فراهم می کرد و امکانات رفاهی ناشی از سوزاندن زغال سنگ داخلی، برای کنترل  و کاهش مه دود جدیت اندکی صورت گرفت.

آلودگی مرگ آور

مه دود بزرگ سال ۱۹۵۲یک پدیده مرگ آورو با شدت بی سابقه ای بود که هم به دلیل وضعیت آب و هوا و هم آلودگی ایجاد شد. به طور کلی، در طول قرن بیستم، مه های لندن کمتر شده بود، زیرا کارخانه ها شروع به مهاجرت به خارج از شهر کردند. با این حال، در ۵ دسامبر، یک وارونگی هوا بر فراز لندن مستقر شد، یک سیستم آب و هوای پرفشار که باعث وارونگی شد که در آن هوای سرد زیر هوای گرم بالاتر به دام افتاد.

در نتیجه، گازهای گلخانه‌ای کارخانه‌ها و دود‌های خانگی نمی‌توانستند در جو منتشر شوند و در نزدیکی سطح زمین محبوس شدند. درنتیجه بدترین مه مبتنی بر آلودگی در تاریخ شهر لندن شکل گرفته بود.

دید در برخی از نقاط لندن به حدی ضعیف بود که عابران پیاده قادر به دیدن جلوی پای خود نبودند. به غیر ازوسایل تردد زیرزمینی، حمل و نقل به شدت محدود شده بود. خدمات آمبولانس آسیب دید و مردم را مجبور کرد در مه دود راه خود را به بیمارستان ها بیابند. بسیاری از مردم به سادگی خودروهای خود را در جاده رها کردند.

مردم هراسان شدند

نمایش‌ها و کنسرت‌های داخل سالن لغو شد زیرا تماشاگران قادر به دیدن صحنه نبودند و جنایت دمر خیابان‌ها افزایش یافت. مرگ و میر و بستری شدن در بیمارستان به دلیل ذات الریه و برونشیت افزایش یافت و گله های گاو در اسمیتفیلد بر اثر خفگی جان خود را از دست دادند. اگرچه مه پنج روز به طول انجامید، اما سرانجام در 9 دسامبر از بین رفت، اما شدت آن به طور کامل مورد توجه قرار نگرفت تا اینکه چند هفته بعد سازمان ثبت احوال تعداد تلفات را منتشر کرد که به حدود ۴ هزار نفر می رسید. با این حال، اثرات مه دود طولانی مدت بود و برآوردهای امروزی تعداد مرگ و میرها را حدود ۱۲هزار نفر ارزیابی می کند.

مبارزه با آلودگی

پس از حوادث سال ۱۹۵۲، جدیت آلودگی هوای لندن غیرقابل انکار شد. دولت بریتانیا در ابتدا به کندی عمل کرد، سرانجام چهار سال بعد، در سال ۱۹۵۶، قانون هوای پاک را به عنوان پاسخی مستقیم به مه کشنده تصویب کرد. این قانون مناطق عاری از دود را در سراسر شهر ایجاد کرد و سوزاندن زغال سنگ در اجاقهای های خانگی و همچنین در کوره های صنعتی را محدود کرد. علاوه بر این، به صاحبان خانه کمک‌های بلاعوض ارائه شد که به آنها اجازه می‌دهد به منابع گرمایشی مختلف مانند نفت، گاز طبیعی و برق روی بیاورند. اگرچه تغییر تدریجی بود و یک بحران مه دود دیگر در سال ۱۹۶۲ رخ داد،اما بهر حال و به تدریج اوضاع به طور کلی متفاوت شد.بر این اساس  قانون هوای پاک به طور کلی یک رویداد مهم در تاریخ محیط زیست گرایی در نظر گرفته می شود .رویدادی که به بهبود سلامت عمومی در بریتانیا کمک کرد.

مترجم:احسان محرابی

گروه تاریخ