“آژنگ نیوز”:مشکلات روحی و روانی بیماری کورنا بسیار ناگوار است،از این رو در کنار تلاش برای تثبیت سلامت جسمانی به مسایل روحی روانی نیز باید توجه عمیق تری بشود.
همه گیری COVID-۱۹ و رکود اقتصادی ناشی از آن بر سلامت روانی بسیاری از افراد تأثیر منفی گذاشته و موانع جدیدی را برای افرادی که از بیماری روانی و اختلالات مصرف مواد رنج می برند ایجاد کرده است. در طول همه گیری ، تقریباً از هر ۱۰ فرد بزرگسال ،در مورد۴نفر در ایالات متحده علائم اضطراب یا اختلال افسردگی را گزارش کرده اند ، این موضوع تا حد زیادی در سالهای اخیر یکسان بوده است ،مثلا در مقایسه با آمار یک نفر از هر ده بزرگسالی که این علائم را از ژانویه تا ژوئن ۲۰۱۹ گزارش کرده اند. نظرسنجی ردیابی سلامت KFF از ژوئیه ۲۰۲۰همچنین نشان داد که بسیاری از بزرگسالان از تأثیرات منفی خاصی بر سلامت روانی خود خبر می دهند . مانند مشکل در خواب یا افزایش مصرف الکل یا مصرف مواد و بدتر شدن شرایط سلامتی و بیماریهای مزمن ، به دلیل نگرانی و استرس ناشی از کوروناویروس.در حقیقت با فراگیر شدن وهمه گیری کورونا توجه به مشکلات روحی و روانی مردم و جوامع ضرورتی در حد و اندازه های واکسیناسیون پیدا کرده است.
به عنوان نمونه ،سوزان کمپ قبل از کووید -۱۹ زندگی اجتماعی فعالی داشت. از آوریل ، او تنها پنج بار آپارتمان خود را در نزدیکی استکهلم ترک کرد ، پس از افزایش شدید اضطراب اجتماعی و رفتارهای وسواسی اجباری مبتنی بر ژرمافوبیا در طول همه گیر ،مجبور به مراجعه به کلینیکهای روانپزشکی شد.
دیگری کمپ ، نویسنده و دانشجوی نیمه وقت در سی سالگی می گوید: “این استرس اضافی باعث می شود من از نقطه عاطفی ام عبور کنم،در حالی که قبلاً می توانستم بهتر تعادل روحی ام راتنظیم کنم.” او از استفاده از وسایل نقلیه عمومی می ترسد. بیشتر از هر زمانی نگران تمیزی کارد و چنگال و عینکش است و همواره تصاویری از سلول های کرونا به گونه ای تحریک کننده جلوی چشمش است. “علامت اصلی نگرانی ام این است که به یکباره من شروع به گریه می کنم. خیلی اوقات احساس می کنم که دارم می میرم و سپس به شدت گریه می کنم. این ناامیدی شدید ،موجب”عقب نشینی” او از اشتیاق به زندگی و تلاش شده است و می ترسد سال ها طول بکشد تا دوباره به مسیر اصلی زندگی خود بازگردد.
در حالی که بسیاری از ما در طول Covid-۱۹ کمی مضطرب تر شده ایم ، تجربیات متعدد که دو نمونه آن ذکر شد،نشان می دهد که برای برخی ، این بیماری، مشکلات روانی بسیار جدی تری را ایجاد کرده است. به همین جهت روانشناسان به طور فزاینده ای نگرانی هایی را مطرح می کنند که ممکن است در دراز مدت ادامه یابد.
استیون تیلور ، نویسنده کتاب روانشناسی همه گیر و استاد روانپزشکی در دانشگاه بریتیش کلمبیا ، استدلال می کند که “برای اقلیتی از مردم ، شاید ۱۰ تا ۱۵درصد، ، زندگی به حالت عادی باز نمی گردد”. یک سازمان مستقل استرالیایی بر اساس تحقیقات انجام گرفته اش در زمینه سلامت روان ، نگرانی هایی را در مورد “اقلیت قابل توجهی که تحت تأثیر اضطراب طولانی مدت قرار می گیرند” مطرح کرده است. در بریتانیا ، گروهی از متخصصان برجسته بهداشت عمومی اخیراً در مجله پزشکی بریتانیا هشدار داده اند که “تأثیر بیماری روانی همه گیر احتمالاً بسیار بیشتر از تأثیر سلامت جسمی دوام خواهد داشت”.
یکی از دلایلی که روانشناسان از تأثیر احتمالی طولانی مدت کووید -19 نگران هستند ،تجربه های موجود از بیماری های همه گیر قبلی است.
شیوع جهانی SARS در سال ۲۰۰۳ با افزایش 30 درصدی خودکشی در افراد بالای ۶۵ سال همراه بود. استراتژی هایی مانند قرنطینه که برای به حداقل رساندن شیوع ویروس ضروری است ، می تواند تأثیر روانی منفی داشته باشد ، مانند ایجاد علائم استرس پس از سانحه ، افسردگی و بی خوابی از دست دادن شغل و مشکلات مالی در دوران رکود اقتصادی جهانی ؛با کاهش طولانی مدت سلامت روانی همراه بوده است.
جاشوا سی مورگانستاین ، دستیار مدیر مرکز مطالعه استرسهای روانی در مریلند ، ایالات متحده در این مورد توضیح می دهدکه: “از لحاظ تاریخی ، اثرات سوء بلایا بر سلامت روان افراد بیشتری را تحت تأثیر قرار می دهد و بسیار طولانی تر از اثرات سلامتی جسمی است.” اگر تاریخ قابل پیش بینی باشد ، باید منتظر میزان قابل توجهی از نیازهای بهداشت روانی باشیم که مدت ها پس از برطرف شدن این بیماری عفونی ادامه می یابد. “
یکی از تحقیقات کلیدی که وی به آن اشاره می کند ، بررسی گذشته نگرمربوط به تاثیرمداوم و 25 ساله حادثه هسته ای چرنوبیل در اوکراین است. محققان دریافتند دو دهه بعد از این رویداد ، افراد شرکت کننده در پژوهش گفته اند که میزان افسردگی ، اختلال واسترس آنها پس از سانحه، بیشتر افزایش یافته است.کارشناسان همچنین به این نتیجه رسیدند که اثرات منفی مشکلات روانی مهمترین پیامد این فاجعه است که منجر به مرگ هزاران نفر و آسیب عمیق به اقتصاد منطقه شد. به طور مشابه ، تحقیقات نشان می دهد که مشکلات بهداشت روانی ، به ویژه ناراحتی های روانی و استرس ، برای افرادی که خانه های خود را در طوفان کاترینا در نیواورلئان ، پنج سال پس از فاجعه ۲۰۰۵از دست داده اند ، همچنان باقی مانده است. این امر در بین کسانی که از سلامت روانی ضعیفی برخوردار بودند یا درآمد کمی قبل از طوفان داشتند ؛شدت بیشتری داشته است.
چه مشکلات درازمدتی با کووید -19 مرتبط است؟
اما در مورد اینکه کدام مسائل مربوط به سلامت روان مرتبط با همه گیری کووید -۱۹ به احتمال زیاد در طولانی مدت ادامه خواهد داشت سوال بعدی است. روانشناسان معتقدند: اختلال روانی و نیز وسواس مداوم می تواند یکی از کاندیداهای اصلی باشد.
تیلور توضیح می دهد که این امر می تواند تأثیر طولانی مدت داشته باشد ، زیرا این OCD از تعامل بین ژن ها و عوامل محیطی ناشی می شود. او می گوید: “برای افرادی که دارای استعداد ژنتیکی نسبت به برخی از انواع OCD (یعنی وسواس های آلودگی و اجبار تمیز کردن) هستند ، استرس ناشی از کووید -۱۹احتمالاً باعث تحریک یا تشدید OCD می شود.” برخی از این افراد تا زمانی که تحت درمان مناسب سلامت روان قرار نگیرند ، بیماری اشان شدت خواهد گرفت.
یوکو نیپودا ، روان درمانگر و سخنگوی شورای روان درمانی بریتانیا ، می گوید:در کنار OCD که مظهر اضطراب فردی است ، ” اضطراب عمومی که یک مسئله روانی بسیار مهم است،نیز شدت میگیرد”. او می افزاید: “بسیاری از افراد در جامعه مدرن ما از اضطراب رنج می برند ، اما به دلیل این بیماری کشنده ، افراد تمایل بیشتری به احساس اضطراب دارند ، آنان همچنان این احساس را خواهند داشت و ممکن است وضعیت بدتر شود.” حتی وقتی بیماری همه گیر کووید به پایان برسد ، برخی از افراد ممکن است بیش از حد مضطرب شوند ، زیرا آنها همواره خود را در معرض تهدیدهای مختلف تصور خواهند کرد.
نیپودا می گوید ، تنهایی مزمن ناشی از انزوای اجتماعی یا “فقدان معنا” در زندگی در طول همه گیری کورونا، یکی دیگر از نگرانی های اصلی است. برخی از افراد در عصر فاصله گذاری اجتماعی ؛ روابط رودرروی کمتری داشته اند و ممکن است برای بازسازی رفتارهای خود با چالش مواجه شوند. نیپودا می گوید ، مردم عامدانه از دنیای بیرون برای اینکه “احساس امنیت” کنند،خارج شده اندو این موضوع ممکن است موجب شود که در آینده آنها در برابر ایجاد روابط اجتماعی خود مقاومت نشان دهند. “وقتی افراد در دنیای بیرون دچار استرس می شوند ، می توانند خود را از آن جهان جدا کنند. هنگامی که آنها این جدایی را تجربه کردند ، ممکن است برای آنها دشوار باشد که دوباره به جهان بیایند و با دیگران معاشرت کنند. “
در همین حال ، استرس زندگی در طول کووید -۱۹ احتمالاً بیشترین آسیب روانی را بر کسانی که در گذشته تجربه زندگی دردناک داشته اند ، خواهد داشت. “ممکن است این ضربه روحی و روانی خاطرات تلخ گذشته را آگاهانه و ناخودآگاه تحریک کند ، که می تواند بر هرفردی تأثیر بگذارد. در این مورد ، دستیابی به بهداشت روانی می تواند طولانی مدت شود .
لیندسی هیگینز 35 ساله از نیویورک ، که همسر خود را در سال۲۰۱۴ از دست داده است ، می گوید: “من فقط این ترس مداوم را دارم که دوباره کسی را از دست بدهم.” او پس از چندین سال مشاوره ،به تدریج احساس می کرد “زندگی اش رو به جلو است” ، اما اکنون با اوج گیری کورونا هر بار که همسر دومش از خانه خارج می شود ، خود را “بسیار عصبی” می بیند. او نمی خواهد بیرون باشد زیرا نمی خواهد بمیرد. اما هنوز این ترس وجود دارد که ممکن است اتفاقی مانند ابتلا به کورونا بیفتد .
از طرف دیگر،بیکاری مداوم یا از دست دادن درآمد (ناشی از اثرات اقتصادی همه گیر همه گیر) ممکن است بر رفاه بلند مدت نیز تأثیر بگذارد. مطالعات متعدد قبل از کووید -19 این عوامل را با افسردگی ، استرس یا افکار خودکشی مرتبط می کردند. داده های اخیر نظرسنجی از ایالات متحده نشان داد که بیش از نیمی از افرادی که بیکار بوده یا درآمدشان در طول همه گیری کاهش یافته است ، قبلاً تأثیرات منفی آن را بر روی سلامت روانی اشان گزارش کرده اند ، این مشکل ،در میان کسانی که حقوق کمتری دارند ، نرخ بالاتری نیز داشته است.
روانشناسان تأکید می کنند که ماهیت و مقیاس بی سابقه بحران ویروس کرونا،در مقایسه با بحران های مالی قبلی ، موجب بروز مشکلات روانی افزونتری شده است.
به دنبال راه حل
این مشکلات و هشدارهای مداوم موجب گردیده است که نهادهای مختلف در سراسر جهان دستورالعمل هایی را برای رسیدگی به این مشکل را مورد توجه قرار دهند. در اوایل سال جاری ، سازمان بهداشت جهانی توصیه هایی را برای حفاظت از سلامت روان منتشر کرد و دستورالعمل های مشابهی توسط سازمان های دولتی در ایالات متحده ، بریتانیا و سایر کشورها صادر شده است. در این ماه ، انجمن روانشناسی آمریکا گزارشی در مورد پیامدهای طولانی مدت ناشی از استرس ناشی از همه گیری ، و چگونگی مقابله بهتر مردم در این دوره را منتشر کرد.
محققان همچنین در حال جمع آوری داده های تجربی هستند که امیدوارند با آنها درک بهتری از عوارض جانبی درازمدت سلامت روانی این بحران منحصر به فرد و در نتیجه نحوه مدیریت آن داشته باشند. مطالعات عمده بریتانیا به طور خاص به سلامت روان بیماران بستری در بیمارستان با بیماری Covid-۱۹ و پرستاران مشغول به کار در خط مقدم می پردازد. در سوئد ، محققان مرکز تحقیقات روانپزشکی در استکهلم پروژه ای یک ساله را در نظر گرفته اند که شامل بیش از ۳۰۰۰ نفر از افراد مبتلا به بیماری های روانی از جمله افسردگی ، اضطراب و OCD است.همچنین یک نظرسنجی سراسری استرالیایی توسط مرکز تحقیقات ماتیلدا در زمینه بهداشت روانی در سیدنی ، تاثیر همه گیری را بر سلامت روان و رفاه عمومی مردم اندازه گیری می کند.
نیتیا جایارام-لیندستروم ، مدیر عملیات پروژه استکهلم می گوید: “این نگرانی وجود دارد که مشکلات روانی ممکن است افزایش یابد یا در حال افزایش باشد ، اما باید بهر حال درک بهتری از این مشکل پیدا کرد. ” او می گوید که تحقیقات سوئدی ها بر میزان تشدید نابرابری های موجود بر سلامت روانی ، چگونگی ایجاد یا تغییر علائم بیماران در سال آینده و اینکه کدام گروه ها بیشتر آسیب می بینند ؛تمرکز خواهد داشت. وی می افزاید:”ما همچنین می خواهیم عواملی را که در تاب آوری نقش دارند ، درک کنیم ، زیرا درک آنها به اندازه عوامل خطر مهم است.”
جاشوا سی مورگانشتاین در مرکز مطالعه استرس های روانی در مریلند استدلال می کند که این نوع پروژه ها منبع مهمی برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و دولت ها خواهد بود. او می گوید: “نظارت بر سلامت جمعیت های مختلف برای درک بهتر این جنبه های خطر برای ما ضروری است تا شیوه مداخلات و نوع برنامه ریزی ها را برای موج های همه گیر بعدی و همچنین فوریت های بهداشت عمومی آینده ؛ ارائه دهیم.” استرس مانند سم مانند سرب مسموم کننده است. برای درک آن و تأثیر آن بر جامعه ، باید بدانیم چه کسی ، چه زمانی ، چقدر وبا چه اثراتی در معرض این مشکل قرار گرفته است. اگرچه اطلاعات کمی تا کنون وجود دارد ، با این حال مورگانشتاین پیش بینی می کند که مطالعات بلند مدت و احتمالاً نابرابری های رفاهی در نژاد ، جنسیت و درآمد را که قبلاً در طول همه گیری برجسته شده است ؛بیشتر نمایان کند .بنا بر این هنگام ارایه پاسخ های آینده، باید به آن توجه عمیق تری شود.
تاب آوری و امید
علیرغم نگرانی های مداوم در مورد تداوم طولانی مدت چالش های سلامت روان ناشی از تأثیر کووید -۱۹ ، روانپزشکان می گویند مهم است که برخی از اقدامات مثبت را نیز تشخیص دهیم.
تیلور استدلال می کند که در حالی که اقلیت قابل توجهی ممکن است در درازمدت با این مشکل دست و پنجه نرم کنند ، امانکته امیدوار کننده آن است که این همه گیری ،سطوح بالای تاب آوری در برابر استرس را در جمعیت وسیع تری نشان داده است .این موضوع بیانگر توانایی انسان ها برای “بازگشت” به زندگی عادی پس از این حوادث فاجعه باراست. به عنوان مثال ، در ووهان ، جایی که همه گیری برای اولین بار شروع شد و موارد بیماری،تحت کنترل شدید ۷۶ روزه قرنطینه و آزمایش جمعی تحت کنترل قرار گرفت ، این شهر در ماه آگوست یک جشنواره موسیقی بزرگ هم در پارک آبی برگزار کرد. هزاران نفر شانه به شانه جمع شدند ، بدون ماسک و بدون فاصله اجتماعی. پس از مهار انتقال ویروس از طریق اجتماعات،در نیوزلند ،در این کشور هم گرد هم آیی های بزرگ انجام شد. تیلور تصریح می کند که این گونه اتفاقات مثبت هم علیرغم وحشت حاکم بر جوامع در آغاز سال ۲۰۲۰هم شکل گرفته است .
روانپزشک نیپودا اشاره می کند که البته برای برخی از افراد ، شرایط نامطلوب همه گیری در واقع “تأثیر مثبت” قابل توجهی بر سلامت روانی آنها داشته است ، که ممکن است طولانی مدت نیز باشد. او معتقد است که تجربه قرنطینه ، به کاهش سطح اضطراب یا توقف حملات وحشت در برخی از افرادی که قبل از همه گیری سطح استرس بالایی در جهان خارج داشتند ، کمک کرد. این رویداد بدان دلیل است که آنها با گذراندن ساعات بیشتر در خانه احساس آزادی و ایمنی بیشتری می کردند. اگرچه خطر انزوای اجتماعی و تنهایی برای کسانی که بیش از حد عقب نشینی می کنند وجود دارد ، اما او می گوید که این زمان اجباری حضوردر داخل خانه ،برخی را تشویق کرده است تا در آینده برای ایجاد تعادل بهتردر زمینه کار و زندگی ،تلاش کنند یا “درمورد زندگی شخصی خود هم قدم بهتری بردارند”.
نیپودا می گوید: بسیاری از مردم از دوران فاصله گذاری اجتماعی برای تغییر دکوراسیون خانه های خود استفاده کرده اند وفضای جدید داخل خانه را به گونه ای طراحی کرده اند که در ذهنشان تاثیر مثبت بیشتری داشته باشد.
ترجمه :احسان محرابی
گروه گزارش