“آژنگ نیوز”:محمد غفاری معروف به کمال الملک ، متولد کاشان در سال ۱۲۲۶خورشیدی ، در خانواده ای بسیار وابسته به هنر متولد شد.بدون شک اویکی از برجسته ترین هنرمندان ایران بود. عمویش ، میرزا ابوالحسن غفاری ، معروف به صنیع الملک ، نقاش مشهور قرن نوزدهم ، در پرتره های آبرنگ بی نظیر بود. پدرش ، میرزا بزرگ غفاری کاشانی ، بنیانگذار مدرسه نقاشی ایران و هنرمند مشهوری نیز بود. برادرش ابوتراب غفاری نیز نقاش برجسته زمان خود بود. محمد از همان ابتدای زندگی به خوشنویسی و نقاشی علاقه نشان داد. در اشتیاق دوران کودکی ، او طرح های ذغال روی دیوارهای اتاق خود کشید.
محمد پس از اتمام تحصیلات ابتدایی به تهران رفت. برای ادامه تحصیل ، او در مدرسه دارالفنون ثبت نام کرد و در آنجا نقاشی را نزد موزینالدوله ، نقاش سرشناس آموخت.
او به مدت سه سال در آنجا تحصیل کرد و طی آن جرقه های نبوغ او شعله ور شد. هر زمان که او وقت آزاد می یافت ، آن را صرف نقاشی می کرد و اتحاد خود را با طبیعت تقویت می کرد. او از طریق بینایی بالای خود می توانست اسرار خطوط و رنگ های پنهان شده از چشم معمولی را ببیند.
در دوران مدرسه ، غفاری جوان را میرزا محمد کاشی نامیدند. در این دوره آموزشی بسیار کوتاه او توانست توجه عموم را به عنوان یک هنرمند با استعداد به خود جلب کند.
ناصرالدین شاه قاجار در دیدارهای خود از دارالفنون با محمد غفاری آشنا شد و با مشاهده استعداد باورنکردنی خود ، او را به دربار دعوت کرد. محمد تمام تلاش خود را کرد تا تکنیک خود را کامل کند. ناصرالدین شاه با توجه به تبحر خود در نقاشی ، عنوان “کمال الملک “را به وی داد.
کمال الملک در سالهایی که در دربار ناصرالدین شاه اقامت داشت ، برخی از مهمترین آثار خود را خلق کرد. نقاشی هایی که او در این دوره انجام داد و تا زمان ترور ناصرالدین شاه ادامه داشت ، پرتره افراد مهم ، مناظر ، نقاشی اردوگاه های سلطنتی و شکارگاه ها و قسمت های مختلف کاخ های سلطنتی بود.
در این شلوغ ترین دوره زندگی هنری کمال الملک ، وی بیش از ۱۷۰ تابلو نقاشی خلق کرد. متأسفانه اکثر این نقاشی ها یا تخریب شده اند یا به خارج از کشور برده شده اند.
آثاری که وی در این دوره خلق کرد نشان دهنده تمایل او برای کشف قوانین نقاشی رنگ روغن است. او آنقدر پیشرفت کرد که حتی قوانین دیدگاه را به تنهایی به دست آورد و آنها را در آثار خود اعمال کرد. تسلط او در استفاده ظریف از قلم مو خوب بود و رنگهای روشن و پر جنب و جوش او را از همنوعان خود متمایز می کرد.
سفر به اروپا
به دنبال مرگ ناصرالدین شاه ، کمال الملک کار تحت نظر مظفرالدین شاه را غیرممکن دانست. بنابراین ، او در 47 سالگی راهی اروپا شد تا هنر خود را ارتقا دهد. غرب افق جدیدی را در برابر چشمان کنجکاو هنرمند گشود. مباحثه با هنرمندان برجسته اروپایی به او این فرصت را داد تا از نکات و ویژگی های سبک آنها مطلع شود و تکنیک خود را بهبود بخشد.
کمال الملک برخی از آثار رامبراند را کپی کرد. او مشهور “خودنگاره” ، “یونس” و “سنت متیو” رامبراند را بازسازی کرد. این نسخه ها بسیار باشکوه بودند ، آنقدر مسحور کننده بودند که کسانی که آنها را با نسخه های اصلی مقایسه می کردند ، قادر به تشخیص آنها نبودند.
کمال الملک از اکثر موزه های اروپا دیدن کرد و آثار برخی از هنرمندان مشهور مانند رافائل ، تیتیان و داوینچی را از نزدیک مطالعه کرد و برخی از آثار آنها را کپی کرد.
او حدود چهار سال در اروپا ماند و طی آن هیچ لحظه ای را بیهوده گذراند. او تجربه کرد ، خلق کرد و آموخت. در سال ۱۲۷۹خورشیدی به ایران بازگشت.در بازگشت به ایران دوران پرفرازو نشیبی را پشت سر گذراند و چندی قبل از مرگ نابینا شد و کمال‌الملک سرانجام در ساعت ۱۴ روز یکشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۱۹ خورشیدی بر اثر کهولت سن بیمار شد و در ۹۳ سالگی در منزل نوهٔ دختری‌اش درگذشت.
گروه تاریخ