“آژنگ نیوز”:روایت علمی تخیلی و تاریخی زندگی انسان از دیروز تا آینده بسیار سخت است .به همین جهت برای درک تکامل آینده خود باید به گذشته خود نگاه کنیم. آیا نوادگان ما سایبورگ‌هایی خواهند بود که دارای ایمپلنت‌های ماشینی پیشرفته، اندام‌های قابل رشد مجدد و دوربین‌هایی برای چشم‌هایی مانند چیزی خارج از یک رمان علمی تخیلی هستند؟ آیا انسان ها می توانند به گونه ای ترکیبی از موجودات بیولوژیکی و مصنوعی تبدیل شوند؟ یا می‌توانیم کوچکتر یا بلندتر، لاغرتر یا چاق‌تر شویم یا حتی با ویژگی‌های صورت و رنگ پوست متفاوت شویم؟ البته، ما نمی دانیم، اما برای بررسی این سوال، بیایید یک میلیون سال به عقب برگردیم تا ببینیم انسان ها در آن زمان چه شکلی بودند. برای شروع، هومو ساپینس وجود نداشت. یک میلیون سال پیش، احتمالاً چند گونه مختلف از انسان در اطراف وجود داشته است، از جمله هومو هایدلبرگنسیس، که شباهت هایی با هومو ارکتوس و انسان مدرن داشتند، اما آناتومی ابتدایی تر از نئاندرتال بعدی بود. در طول تاریخ جدیدتر، در طول ۱۰هزار سال گذشته، تغییرات قابل توجهی برای سازگاری انسان ها با آن ایجاد شده است. زندگی کشاورزی و غذای فراوان منجر به مشکلات سلامتی شده است که ما از علم برای حل آنها استفاده کرده ایم، مانند درمان دیابت با انسولین. از نظر ظاهری، انسان ها چاق تر و در برخی مناطق قد بلندتر شده اند.
توماس میلوند، مدرس ارشد بیوانفورماتیک و داده های بزرگ در دانشگاه آنگلیا راسکین لندن، پیشنهاد می کند که شاید بتوانیم کوچکتر شویم تا بدنمان به انرژی کمتری نیاز داشته باشد. زندگی در کنار افراد زیادی شرایط جدیدی است که انسان ها باید با آن سازگار شوند. زمانی که ما گردآورندگان شکارچی بودیم، روزانه تعداد انگشت شماری از تعاملات وجود داشت. میلوند پیشنهاد می کند که ما ممکن است به روش هایی تکامل پیدا کنیم که به ما در مقابله با این موضوع کمک کند. به عنوان مثال، به خاطر سپردن نام افراد می تواند به مهارت بسیار مهمتری تبدیل شود.
توماس می‌گوید: «یک ایمپلنت در مغز به ما امکان می‌دهد تا نام افراد را به خاطر بسپاریم.» ما می دانیم که چه ژن هایی در ساختن مغزی دخیل هستند که در به خاطر سپردن نام افراد خوب باشد. ما فقط ممکن است آن را تغییر دهیم. بیشتر شبیه داستان علمی تخیلی است. اما ما می توانیم همین الان این کار را انجام دهیم. ما می توانیم آن را کاشت کنیم، اما نمی دانیم چگونه آن را سیم کشی کنیم تا مفید باشد. ما داریم به آنجا می‌رسیم، اما بسیار تجربی است.» ما می دانیم که چه ژن هایی در ساختن مغزی که در به خاطر سپردن نام افراد خوب است نقش دارند. ما فقط ممکن است آن را تغییر دهیم.”
او گفته: «این واقعاً دیگر یک سؤال بیولوژیکی نیست، بلکه فناوری است. در حال حاضر، افراد برای تعمیر عنصری از بدن که شکسته است، مانند ضربان‌ساز یا ایمپلنت لگن، ایمپلنت‌هایی دارند. شاید در آینده از ایمپلنت صرفاً برای بهبود فرد استفاده شود. علاوه بر کاشت‌های مغزی، ممکن است بخش‌های قابل رویت‌تری از فناوری به عنوان عنصری از ظاهر خود داشته باشیم، مانند یک چشم مصنوعی با دوربینی که می‌تواند فرکانس‌های مختلف رنگ و تصاویر را بخواند. همه ما در مورد طراح نوزادان شنیده ایم. دانشمندان در حال حاضر فناوری تغییر ژن‌های یک جنین را دارند، اگرچه بحث‌برانگیز است و هیچ‌کس مطمئن نیست که چه اتفاقی می‌افتد. اما به گفته میلوند، در آینده ممکن است تغییر نکردن ژن‌های خاص غیراخلاقی تلقی شود. با آن ممکن است انتخابی در مورد ویژگی‌های نوزاد صورت گیرد، بنابراین شاید انسان‌ها شبیه آنچه والدینشان می‌خواهند به نظر برسند. اما”این هنوز انتخاب خواهد بود، اکنون فقط یک انتخاب مصنوعی است. مایلون گفته: همان کاری که با نژاد سگ ها انجام می دهیم، با انسان ها نیز انجام خواهیم داد. همه اینها تقریباً فرضی است، اما آیا روندهای جمعیتی می تواند به ما بفهماند که ممکن است در آینده چه شکلی باشیم؟
دکتر جیسون ای هادسون مدرس دانشگاه ،می‌گوید: «پیش‌بینی یک میلیون سال حدس و گمان محض است، اما پیش‌بینی در آینده نزدیک‌تر قطعاً با استفاده از بیوانفورماتیک با ترکیب آنچه در مورد تغییرات ژنتیکی در حال حاضر با مدل‌های تغییرات جمعیتی در آینده شناخته شده است، امکان‌پذیر است. چالش های بزرگ در اکوسیستم ها و محیط زیست. اکنون نمونه‌های ژنتیکی از ژنوم‌های کامل انسان در سراسر جهان داریم، ژنتیک‌دانان درک بهتری از تنوع ژنتیکی و نحوه ساختار آن در جمعیت انسانی دارند. ما نمی‌توانیم دقیقاً پیش‌بینی کنیم که تنوع ژنتیکی چگونه تغییر خواهد کرد، اما دانشمندان در زمینه بیوانفورماتیک به دنبال روندهای جمعیت شناختی هستند تا به ما ایده بدهند. هاجسون پیش بینی می کند که مناطق شهری و روستایی به طور فزاینده ای از نظر ژنتیکی متنوع خواهند شد. “تمام مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها انجام می شود، بنابراین تنوع ژنتیکی در شهرها افزایش می یابد و در روستاها کاهش می یابد.
البته این رونددر سراسر جهان متفاوت خواهد بود، اما برای مثال در بریتانیا، مناطق روستایی تنوع کمتری دارند و در مقایسه با مناطق شهری که جمعیت مهاجر بیشتری دارند، اجداد بیشتری دارند که برای مدت طولانی‌تری در بریتانیا بوده‌اند. برخی از گروه ها با نرخ های بالاتر یا پایین تر تولید مثل می کنند. برای مثال، جمعیت در آفریقا به سرعت در حال گسترش هستند، بنابراین این ژن‌ها با فرکانس بالاتری در سطح جمعیت جهانی افزایش می‌یابند. نواحی رنگ پوست روشن با سرعت کمتری تولید مثل می کنند. بنابراین، هاجسون پیش بینی می کند که رنگ پوست از دیدگاه جهانی تیره تر می شود.
ما نمی دانیم، اما، قطعا، تنوع ژنتیکی انسان در حال افزایش است. هاجسون می‌گوید در سرتاسر جهان تقریباً سالانه دو جهش جدید برای هر یک از ۳.۵ میلیارد جفت باز در ژنوم انسان وجود دارد. که بسیار شگفت‌انگیز است – و بعید می‌داند که یک میلیون سال دیگر شبیه به هم باشیم.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش