“آژنگ نیوز”:کنستانتین استانیسلاوسکی بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده روسی که نظریه بسیار تاثیرگذاری در بازیگری به نام روش استانیسلاوسکی را ارائه کرد، در چنین روزی در سال ۱۸۶۳ میلادی متولد شد.
کنستانتین استانیسلاوسکی یک تاجر ثروتمند روسی بود که به کارگردان تبدیل شد و تئاتر هنری مسکو را تأسیس کرد و منشا متد وسیستم بازیگری استانیسلاوسکی بود که توسط شاگردانش در سراسر جهان پخش شد.
پدر استانیسلاوسکی یک تولید کننده بود و مادرش دختر یک بازیگر فرانسوی بود. استانیسلاوسکی برای اولین بار در سن ۱۴ سالگی در صحنه آماتور والدینش ظاهر شد و متعاقباً به گروه نمایشی که توسط خانواده او سازماندهی شده بود و به نام حلقه آلکسیف (Alexeyev Circle) بود، پیوست. استانیسلاوسکی اگرچه در ابتدا یک مجری بی دست و پا بود، اما با وسواس روی کاستی های صدا، دیکشنری و حرکت بدن خود کار می کرد. دقت و مشغله او به تمام جنبه های یک تولید او را از سایر اعضای حلقه الکسیف متمایز کرد و به تدریج به شخصیت اصلی آن تبدیل شد.
استانیسلاوسکی در گروه‌های دیگری هم اجرا کرد که تئاتر زندگی او را جذب کرد. او در سال ۱۸۸۵ نام مستعار استانیسلاوسکی را برگزید و در سال ۱۸۸۸ با ماریا پرووشچیکووا، معلم مدرسه ازدواج کرد که شاگرد فداکار و همراه مادام العمر او و همچنین بازیگر برجسته ای به نام لیلینا شد. استانیسلاوسکی تئاتر را هنری با اهمیت اجتماعی می دانست. او معتقد بود تئاتر تأثیر قدرتمندی بر مردم داشت و بازیگر باید به عنوان مربی مردم باشد. استانیسلاوسکی به این نتیجه رسید که فقط یک شرکت تئاتر دائمی می تواند مهارت بازیگری را در سطح بالایی تضمین کند. در سال ۱۸۸۸ او و دیگران انجمن هنر و ادبیات را با یک شرکت آماتور دائمی تأسیس کردند.
استانیسلاوسکی که با استعداد، موزیکال، ظاهری چشمگیر، تخیل روشن و شهودی ظریف اعطا شده بود، شروع به توسعه انعطاف پذیری بدن و دامنه صدای بیشتری کرد. از بازیگران مشهور خارجی تمجید شد و هنرپیشه های بزرگ روسی از او دعوت کردند تا با آنها به اجرای برنامه بپردازد. بدین ترتیب استانیسلاوسکی که تشویق شد، اولین اثر مستقل خود را با نام «ثمرات روشنگری» اثر لئو تولستوی در سال ۱۸۹۱ به روی صحنه برد که یک رویداد بزرگ تئاتر مسکو بود
استانیسلاوسکی مصمم بود که شیوه بازیگری طبیعت گرایانه تری را ایجاد کند و از تصنع سبک تئاتر روزگار خود جدا شود و برای این منظور از بازیگرانش رویکرد روانی تری برای رشد شخصیت ها خواست. او در ادامه اولین نمایشنامه‌های مهم چخوف را کارگردانی کرد، از جمله عمو وانیا (۱۸۹۹)، سه خواهر (۱۹۰۱) و باغ آلبالو (۱۹۰۴). او علاوه بر کارگردانی، در چندین نمایشنامه چخوف، دشمن مردم اثر ایبسن، و یک ماه در کشور تورگنیف و غیره ظاهر شد. او تا سال ۱۹۲۸ به عنوان بازیگر اصلی تئاتر خود ادامه داد. در هر سه استودیو به تئاتر هنری مسکو متصل شد و از طریق تورهای جهانی شهرت آن گسترش یافت. استانیسلاوسکی همچنین به طور فزاینده ای با استودیو اپرا در تئاتر بولشوی درگیر شد. تولید او از چایکوفسکی یوجین اونگین (۱۹۲۲) بسیار مورد تحسین قرار گرفت.
پس از انقلاب ۱۹۱۷روسیه، استانیسلاوسکی به دلیل عدم تولید آثار کمونیستی با انتقادهایی مواجه شد، با این حال او توانست دیدگاه منحصر به فرد شرکت خود را حفظ کند و با دیدگاه هنری تحمیلی مخالفت نکند. استانیسلاوسکی در حین اجرا به مناسبت سی امین سالگرد تاسیس تئاتر هنری مسکو دچار حمله قلبی شد. استانیسلاوسکی سالهای آخر عمر خود را با تمرکز بر نویسندگی، کارگردانی و تدریس گذراند. وی در سال ۱۹۳۸ در شهر محل تولدش درگذشت.
بازیگری بر اساس متد استانیسلاوسکی در اواسط قرن بیستم به یک تکنیک بسیار تأثیرگذار و انقلابی در جوامع تئاتری و هالیوود تبدیل شد، همانطور که در مورد بازیگرانی مانند مارلون براندو و مورین استاپلتون مشهود است.
گروه گزارش