“آژنگ نیوز”:موکب سفر به مشهد در قدیم با اتوبوسها و مینی بوسهای آکنده از زایران شکل میگرفت.این سفرها با اتوبوس ھای قدیمی در جاده ھای شوسه و ناھموار صورت میگرفت.
اتوبوسها نزدیک به ۴۰ مسافر و مینی بوسها نیز حداکثر با ۲۰ مسافر به این سفر میرفتند. باربندهای اتوبوسها نیز آکنده از وسایل مسافران بود.سرعت این وسایل نقلیه قدیمی حداکثر ۴۰ کیلومتر در ساعت حرکت بود. گاھی راننده در طول مسیر توقف می کرد و از شاگرد خود می خواست پیاده شود و سنگی که جلوتر و در مسیر اتوبوس قرار داشت، بردارد.البته بیشتر اتوبوسها دو راننده داشتند که به جای هم رانندگی میکردند.
این سفرها غالبا خانوادگی بود همچنین به طور معمول زمان حرکت از مبداء بیشتر اوقات صبح بود تا راننده شب به دلیل شرایط ناامن جاده ھای آن زمان، در هنگام فرا رسیدن تاریکی در مکانی توقف کند. سوخت لازم برای اتوبوس در گالن ھایی در داخل اتوبوس نگھداری می شد و اگر اتوبوس در بین راه خراب می شد راننده و شاگردش باید به تنھایی آن را تعمیر می کردند.
علیرغم همه این مشکلات سفر به مشهد در دهه بیست و سی خورشیدی رواج داشت به گونه ای که آمار سالانه زائران مشهد مقدس،به حدود ۵۰ هزار نفر می رسید.
گروه تاریخ