“آژنگ نیوز”:قنات در ایران سابقه بسیار دارد و بهترین راه حل برای جبران کم آبی در مناطق کویری بوده است.بر همین اساس ۳۰۰۰ سال پیش در ایران کنونی، نوعی قنات زیرزمینی برای انتقال آب در فواصل طولانی به مزارع و روستاهایی طراحی شد که بدون آن در آب و هوای خشک و گرم وجود نداشت.
این چاله ها اکسیژن را برای کارگرانی که قنات را با دست حفر می کردند ایجاد شده که تا کیلومترها آن را تامین میکرد.
قنات یا کاریز آبراهی افقی و زیرزمینی است که از طریق آن می توان آب را از منطقه ای آبخیز به فواصل بسیار دوری میبرد که خشک است و آب ندارد.
طول کاریزها گاه به ده ها کیلومتر میرسد.بدون کاریز بسیاری از شهرهای ایران مانند یزد، کرمان، گنبد، دامغان، کاشان، نیشابور، مشهد و حتی تهران به وجود نمی آمدند یا بصورت دهکده ای کوچک باقی میماندند.
کاریز حاصل نبوغ ایرانیان و یکی از عمده‌ترین منابع تأمین آب به‌شمار می‌رفت با ورود فناوری جدید، چاه‌های عمیق جانشین قنات گردید و تمامی ایران را دربرگرفت.
ساخت چاه‌های عمیق بدون برنامه‌ریزی خود باعث خشک شدن ۹۰٪ از قنوات گردید به گونه‌ای که احیای آن‌ها امکان‌پذیر نیست زیرا حفر چاه‌های عمیق سطح آب را به میزان زیاد پایین برده‌است.
گروه تاریخ