“آژنگ نیوز”:چگونه دولت آمریکا با تصویب قانون کار ضد زن ،به ایجاد خانواده “سنتی” کمک کرد؟ از اواسط قرن نوزدهم، بسیاری از مقررات کار در ایالات متحده با هدف صریح تقویت خانواده نان آور مرد تدوین شده است.
این یک اصل اساسی قانون آمریکا است که ازدواج یک عرصه خصوصی است که باید خارج از کنترل دولت نگه داشته شود. اما، محقق حقوقی آریانه رنان بارزیلای می نویسد، از یک زاویه خاص واقعاً اینطور نیست. بیش از یک قرن است که قوانین استخدامی برای ایجاد مدل خاصی از روابط زن و شوهر طراحی شده است. بارزیلای داستان خود را در دهه ۱۸۴۰آغاز می‌کند، زمانی که اکثر مردان و زنان در مزرعه‌ها زندگی و کار می‌کردند، بنابراین این سؤال که چه کسی «سرکار می‌رود» و چه کسی در خانه می‌ماند هنوز به طور کلی مطرح نبود. با این حال، حتی در آن زمان، او می نویسد، زنان آمریکایی به طور فزاینده ای نسبت به این ایده که ازدواج باید یک رابطه سلسله مراتبی باشد با کنترل شوهر بر همسر و فرزندانش انتقاد می کردند.
در طول دهه‌های بعد، برخی از زنان برای کنترل اموال جداگانه، حق طلاق و حضانت فرزندانشان شکایت کردند. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، تعداد فزاینده‌ای از زنان تحصیل‌کرده دانشگاهی از ازدواج چشم پوشی کردند و به جای آن کار حرفه‌ای را انتخاب کردند. برخی از نظر دهندگان نگران بودند که خانواده به عنوان یک نهاد ممکن است منحل شود. در همین حال، تعداد فزاینده ای از زنان جوان به کار در کارخانه ها می رفتند و آزادانه با مردان در فضاهای عمومی تعامل داشتند.
در این زمینه، اتحادیه های کارگری تماماً مرد خواستار قانون «محافظت کننده» شدند که زنان را از بسیاری از مشاغل حذف می کند یا ساعات کار آنها را محدود می کند. این تلاشی برای جلوگیری از کاهش دستمزد مردان اتحادیه توسط زنان و همچنین ایجاد این انتظار بود که مردان باید به اندازه کافی برای حمایت از زنان و دختران خود درآمد کسب کنند. در مقابل، برخی از زنان طبقه کارگر خواهان یکسان سازی رفتار زنان و مردان در محیط کار بودند.
در طول رکود بزرگ، دولت به طور فزاینده ای نسبت به این نگرانی که زنان مشاغل را از مردان می گیرند، حساس شد. در سال ۱۹۳۲، کنگره دولت را از استخدام زنان متأهل در صورتی که شوهران آنها شغل فدرال داشتند، منع کرد. و قانون پیشگامانه استانداردهای کار منصفانه در سال ۱۹۳۸نه تنها از کارگران محافظت کرد، بلکه مدل نان آوری برای زنان را نیز در نظر گرفت. استدلال ثابت حامیان آن این بود که مردان باید بتوانند از یک خانواده حمایت کنند. ساختار آن به گونه ای نبود که ساعات کار طولانی را حذف کند، بلکه مستلزم پرداخت اضافه کاری بود که پویایی تک درآمدی را تشویق می کرد. تصویب آن در نهایت باعث شد بسیاری از زنان (و همچنین بسیاری از مردان مهاجر و آفریقایی-آمریکایی) که در مشاغلی مانند خرده فروشی، کشاورزی و نظافت کار می کردند، کنار گذاشته شوند. بارزیلای نتیجه می گیرد: «قانون کار بسیار بیشتر از تنظیم ساعت و دستمزد بود. “خانواده را تنظیم کرد.”اگرچه در دوران بعد تحولاتی آغاز شد اما این طرز تفکر همچنان در محیطهای کاری جامعه آمریکایی ماندگار بوده است.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش