“آژنگ نیوز”:اعتصاب در هالیوود سابقه تاریخی دارد.در سال ۱۹۶۰، فعالیت کارخانه به‌اصطلاح تولید رویاهای آمریکا متوقف شد؛زیرابازیگران و فیلم‌نامه‌نویسان هالیوود در اعتصاب بودند. دو اتحادیه که سهم قابل توجهی از استعدادهای هالیوود را نمایندگی می کنند – انجمن بازیگران سینما و انجمن نویسندگان آمریکا – برای تحت فشار قرار دادن تهیه کنندگان برای دادن دستمزد و مزایای بهتر به آنها، به اعضای خود دستور دادند تا در تعطیلی کاری شرکت کنند. اکنون، ۶۳ سال بعد، بازیگران و نویسندگان دوباره متحد شده اند تا هالیوود را در اعتصابی با طنین ۱۹۶۰ تعطیل کنند. در آن زمان، اعتصابات سوالاتی را در مورد نیروی کار و غرامت در صنعتی که به سرعت در حال تغییر است به وجود آورد – و آنها برای انجام این کار به نیروی ستارگان متکی بودند.
بین سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، بخش خانه‌های دارای تلویزیون از ۹ درصد به ۹۰ درصد افزایش یافت. تماشاگران دیگر مجبور نبودند خانه های خود را برای تماشای اجرای یک داستان از سوی بازیگران ترک کنند. در عوض، آنها فقط باید کانال تلویزیون را عوض میکردند، می‌نشستند و لذت می‌برند. در طول دهه گذشته، نویسندگان و بازیگران در حال بررسی معنای تلویزیون برای کارهای سینمایی خود بودند، به خصوص که استودیوها با فروش فیلم‌های قدیمی به شبکه‌ها برای پخش پربیننده میلیون‌ها دلار به دست می‌آوردند. به عنوان نیروهای خلاق پشت آن فیلم‌ها، نویسندگان و بازیگران استدلال میکردند که باید غرامتی را در قالب باقیمانده‌ها یا پرداخت‌هایی برای پخش مجدد محتوای منتشر شده قبلی دریافت کنند. باقیمانده ها تنها مسئله مبرم نبودند. اعضای انجمن بازیگران سینما و انجمن نویسندگان آمریکا همچنین خواهان برنامه‌های بهداشتی و بازنشستگی بودند، مزایای استخدامی که در صنایع دیگر استاندارد می‌شدند.
انجمن نویسندگان آمریکا این مسائل را در جریان بحث های قراردادی که در سال ۱۹۵۹ آغاز شد به اتحادیه تهیه کنندگان فیلم تلویزیونی (ATFP) آورد، اما مذاکرات در نهایت به شکست انجامید. در ۱۶ ژانویه ۱۹۶۰، نویسندگان هالیوود اعلام اعتصاب کردند. در آن زمان، انجمن بازیگران سینما توسط هنرپیشه رونالد ریگان رهبری می‌شد – که دهه‌ها بعد به رئیس‌جمهور معروف اتحادیه‌های کارگری ایالات متحده تبدیل شد. در حالی که نویسندگان به اعتصاب خود ادامه دادند، او با انجمن تولیدکنندگان تصاویر متحرک (AMPP) مذاکره کرد، به این امید که باقیمانده فیلم‌های ساخته شده از سال ۱۹۴۸ را به دست آورد.بدین ترتیب هالیوود برای مقاصد متعددی در اعتصاب بود. یک ایده ، برای هالیوود استودیو راه‌های حیله‌گرانه‌ای برای دور زدن اعتصاب انجمن نویسندگان آمریکا پیدا کرد، مثلاً برادران وارنر فیلم‌نامه‌های قدیمی را تحت عنوان نویسنده ناشناس «W. هرمانوس» عرضه میکردند.
در حالی که دو تا از بزرگترین اتحادیه‌های استعدادیابی صنعت کار خود را متوقف کردند، استودیوها تولید چندین فیلم مهم از جمله وسایل نقلیه برای الیزابت تیلور، جک لمون و مرلین مونرو را متوقف کردند. استودیوها هزاران کارگر را اخراج کردند. AMPP تلاش کرد انجمن بازیگران سینما را برای اخراج‌ها سرزنش کند. در تاریخ ۹ مارس در موشن پیکچر دیلی نوشت: «۵۸۹۹ بازیگر به اعتصاب رأی دادند و اکنون هزاران کارمند استودیو بیکار هستند.» انجمن همچنین از درخواست انجمن بازیگران سینما برای باقیمانده فیلم‌های پخش شده در تلویزیون انتقاد کرد و مدعی شد که بازیگران نقشه می‌کشند «برای یک کار دوبار دستمزد دریافت کنند».
با این حال، این حملات بزرگترین شب هالیوود را از مسیر خود خارج نکرد. علیرغم نارضایتی ها مبنی بر اینکه توقف کار روحیه اسکار را تضعیف می کند، سی و دومین دوره جوایز اسکار طبق برنامه ریزی در ۴ آوریل ادامه یافت. باب هوپ مجری در مونولوگ افتتاحیه خود با کنایه گفت: “به پر زرق و برق ترین جلسه اعتصاب هالیوود خوش آمدید.” سلبریتی ها در اعتصاب سه هفته قبل از آن، ۴۰۰۰ عضو انجمن بازیگران سینما در هالیوود پالادیوم برای یک جلسه اعتصاب واقعی جمع شده بودند. ستارگان با کت‌های راسو، کلاه‌ها و مرواریدها، در حالی که طرفداران برای تماشای نگاهی اجمالی به بازیگرانی مانند جان وین و بت دیویس، به تماشای تئاتر می‌پرداختند. در واقع، اعتصاب همگرایی حقوق کارگر و قدرت ستاره بود. کمیته مذاکره انجمن بازیگران سینما شامل نام‌هایی مانند جیمز گارنر و چارلتون هستون بود. دیگر اعضای انجمن بازیگران سینما حامی اعتصاب تونی کورتیس، اسپنسر تریسی و جانت لی بودند.
اگرچه بیشتر توجه به افراد مشهور معطوف بود، اما آنها در هر دو اتحادیه در اقلیت بودند. همانطور که محقق دیوید اف. پریندل استدلال کرد، “تصویر انجمن بازیگران سینما به عنوان اتحادیه باشگاهی کشور” از ستارگان ممتاز همچنان ادامه داشت، حتی اگر بیش از دو سوم اعضای آن حقوق سالانه کمتر از ۴۰۰۰ دلار را دریافت کنند. لایف در ۲۱ مارس گزارش داد که این «شخصیت‌های کم‌رنگ‌تر» انجمن بازیگران سینما بودند که «قوی‌ترین طرفدار اعتصاب بودند». با این حال، ۱۷ درصد از رای دهندگان انجمن بازیگران سینما با اعتصاب مخالفت کردند. به گفته جنیفر فراست، زندگی نامه نویس، هدا هاپر، ملکه شایعات هالیوود، که با اعتقادات ضد اتحادیه تضمین می کند که او به عنوان برجسته ترین و تبلیغاتی ترین مخالف اعتصاب ظاهر می شود، مهمترین آنها هدا هاپر بود. هاپر تا آنجا پیش رفت که پیوند نادرستی بین اعتصاب و کمونیسم ایجاد کرد.
اعتصاب در آوریل ۱۹۶۰ روبه پایان بود. البته ، صنف نویسندگان اصرار بیشتری به ادامه اعتصاب داشتند. انجمن بازیگران سینما تلاش کرد تا شتاب خود را حفظ کند و در نهایت اعتصاب را در ۱۸ آوریل با مصالحه ای حل کرد: اعضا می توانستند پول باقیمانده فیلم را نه از ۱۹۴۸ بلکه از سال ۱۹۶۰ به بعد ساخته شده بودند، دریافت کنند،. تهیه کنندگان همچنین موافقت کردند که مبلغی ۲.۶۵ میلیون دلاری برای برنامه های بهداشتی و بازنشستگی انجمن بازیگران سینما بپردازند. این قرارداد با بازخوردهای متفاوتی از جامعه بازیگری روبرو شد، بسیاری از آنها احساس کردند که ریگان کمتر از حد قبول کرده است. پس از اینکه بازیگران برای بازگشت به کار چراغ سبز گرفتند، تولیدات متوقف شده دوباره شروع شد. انجمن نویسندگان آمریکا که اکنون به تنهایی ایستاده است، پس از کسب امتیازات باقیمانده و حمایت مالی از طرح های بیمه و بازنشستگی، در ۱۲ ژوئن به اعتصاب خود پایان داد. اگرچه، مانند انجمن بازیگران سینما ، کمتر از آن چیزی که انتظار داشت به دست آورد، با این حال انجمن نویسندگان آمریکا از آن زمان این معامله را به عنوان یک “قرارداد پیشگامانه” برای گسترش مزایای نویسندگان اعلام کرده است. اعتصابات دوقلوی سال ۱۹۶۰ بر اهمیت کار خلاق به عنوان یک عمل کارگری، مستحق غرامت و مزایا مانند هر شغل دیگری تأکید کرد. اما اعتصابات به گفتگو درباره باقیمانده ها پایان نداد. در عوض، آنها فقط آن را تقویت کردند.
در دوران جدید نیز فیلمنامه نویسان انجمن نویسندگان آمریکا ) نزدیک به سه ماه است که اعتصاب کرده اند. هفته گذشته ۱۶۰هزار عضو Sag-Aftra، اتحادیه بازیگران به آنها پیوستند.هالیوود برای استثمار به شیوه جدید اعتصاب کرده است.همه از این می ترسند که هوش مصنوعی مشاغل آنها را بدزدد.
اولین نبرد بین بشریت و هوش مصنوعی است. همین یک سال پیش، به نظر یک مسئله دور افتاده، یک احتمال مبهم و آینده نگر بود، که هنوز هم با رنگ های علمی تخیلی همراه است. اکنون، هوش مصنوعی به قدری سریع پیشرفت کرده است که همه فهمیده اند که این پتانسیل را دارد که برای کارهای خلاقانه و یقه سفید همان چیزی باشد که اتوماسیون صنعتی برای کار در کارخانه بود. این نوعی فناوری است که یا در یک جعبه قرار می دهید یا شما را در یک جعبه قرار می دهد.
مترجم:علی محرابی
گروه گزارش