“آژنگ نیوز”:درخت نخل ،خرما یک سمبل و نماد است که در دوره های مختلف تاریخی در فرهنگ ایران جایگاه ویژه خود را حفظ کرده است.در ایران نخل و خرما از دوران باستان و پیش از هخامنشی کشت می‌شده است .در ادبیات ساسانی از جمله در کتاب “بندهشن” از نخل یاد شده است .
گزنفون میگوید :کوروش بزرگ با دستان خود خرما میکاشت . خرما نماد حاصلخیزی بود .به گفته استرابون ، هخامنشیان ۱۶۰ نوع فرآورده از نخل فراهم میکردند که نام آنان را در ترانه‌های خود می خواندند .
از هسته خرما در تهیه نان و آردو سوخت کوره های فلزی به ویژه مس و از خیسانده هسته برای خوراک دام و از میوه در ساخت شراب و سرکه و مرباو از برگ آن در ساخت خانه بهره می بردند.
نخلستانها بیشتر در خوزستان، شوش ، بابل و کرانه های دریای پارس وجود داشت. سیستان و بلوچستان و کرمان نیز نخلستانهای زیادی داشتند.
باستان‌شناسان احداث نخلستانها را به پنج هزار سال پیش نسبت می‌دهند ، زیرا نامی از آن بر لوحه‌های گلی ۵۰ سده پیش یافته‌اند .
نخل خرما از گیاهان مقدس در سرزمین های میانرودان بود که گویا آن را با زر و زیور برای آیین های دینی شان
می آراستند .
گروه تاریخ