“آژنگ نیوز”:گدایی در تهران از قدیم یک شغل پردرآمد بوده است. در گزارشی که از موضوع گدایی در زمستان سال ۱۳۵۰ خورشیدی تهیه شد ،نکات جالب و عجیبی مطرح شد که به نظر میرسد همچنان گدایی در تهران با توجه به ویژگی‌هایی که داشته،رواج دارد.
مردم در سر راه خود افرادی را باچهره درهم شکسته لباس مندرس و یا یک نقص عضو میبینند. گدای مربوطه البته درخواستهای با لحن عاجزانه را هم به بقیه موارد اضافه میکند. بنابر این هیچ راهی برای مردم نمیگذارند که دستشان را که دراز کرده‌اند ، خالی برگردانند.
اما ویژگی‌های گدایی در تهران نیم قرن قبل چنین بود:اکثر گداها از بچه‌ها و نوجوانان هستند.زنان و دختران گدا نزدیک به ۴۰درصد کل گدایان را تشکیل میدهند.بچه کرایه بده ها یک گروه ۲۵۰ نفری هستند که بچه‌ها را در ازای روزی ۱۵۰ تا ۴۵۰ ریال کرایه میدهند.
اغلب گدایان معتاد هستند ،متوسط درآمد روزانه گدایان بستگی به گریم و وضعیتشان دارد. یک دست و پا گچ گرفته روزانه ۹۰۰ تا ۱۴۰۰ ریال هم درآمد دارد.گدایانی که تن و جانشان را بازخم سوختگی گریم کرده‌اند میشود که روزی ۲۰۰۰ ریال هم بدست آورند.در میان گدایان؛تعدادی واقعاً ثروتمند وجود دارند که چند خانه دارند و یا پول نزول میدهند.
گدایان از زنان بیشتر از مردان پول دریافت میکنند البته در کنار پول نقد لباس و خوراکی هم گدایان قبول میکنند.کارگران و کارمندان و پیشه وران بیشتر از دیگران به گدایان پول می دهند.خود گدایان رانندگان خودرو ها را از جمله کمک کنندگان مهم و صادق می دانند.گدایان در شمال شهر بازار خوبی ندارند.زیرا اکثر آن‌ها عقیده دارند که مردم متوسط و فقیربیشتر از شمال شهری‌ها دست بخشایش دارند و به حال گدایان می رسند.
گدایان برای گریم همه به مغازه محمد اسماعیل تقی نیا که پشت سرآسیاب دولاب مغازه ای دارد مراجعه میکنند و بابت گریم پا سوختگی ۱۲۰ تومان ،۱۰۰ تومان بابت گچ دست وپا و۵۰ تومان برای گریم سینه با زخم های سوختگی میپردازند.گچهای قالبی دست و پا به اندازه مختلف و آماده در مغازه آقای تقی نیا هست که به گدایان می دهد.
تعداد تقریبی گدایان در سال پنجاه خورشیدی در حدود ۷هزار نفر بود که دو سوم آن‌ها اصلاً هیچ نقص و بیماری نداشتند.توزیع سنی گدایان از بچه‌های ۲تا۳ ساله تا مردان و زنان ۸۰ تا۹۰ ساله را شامل میشود.۶۰ درصد گدایان کمتر از ۳۵ سال دارند.
گدایان حرفه‌ای دارای اتحادیه هستند و اتحادیه آن‌ها دریکی از کوچه های خیابان مولوی قرار دارد.اتحادیه گدایان برای گدایان حرفه‌ای محل و ناحیه مخصوص تهیه کرده و هرکدام از گدایان موظفند مقداری از کارکرد خود را به اتحادیه بدهند.
مراکز شهر مثل خیابانهای بوذر جمهری و امیر کبیر یعنی نزدیک شرکتهای مسافربری بهترین محل گدایی است.گدایی در این مناطق نوبت به نوبت بوده و هرکدام از محلها سرقفلی مخصوص به خود دارد.
یک‌شنبه شبها و پنج‌شنبه شبها کار گدایی رونق به سزایی دارد.نتیجه تحقیقات نیز چنین بود که:گدایی کاری است اعتیاد آور در این زمان ضرب‌المثلی رایج شده بود که:هرکس یکبار نان گدایی خورد دیگر دست بردار نیست.
گروه تاریخ