“آژنگ نیوز”:اندلس تاریخ طولانی دارد. کشاورزی و جامعه پیچیده تا ۴هزار سال قبل از میلاد در این منطقه توسعه یافته بود. در طول قرن نهم پیش از میلاد، فنیقی‌ها مستعمره ساحلی گدیر (کادیز کنونی) را تأسیس کردند و در قرن پنجم پیش از میلاد، کارتاژنی‌ها و یونانی‌ها این ساحل را مستعمره کردند، در حالی که مردم بومی ایبری در داخل کشور فرهنگ شهری غنی را توسعه میدادند. رومی ها به رهبری اسکیپیون آفریقایی بین سال های ۲۱۰ تا ۲۰۶ قبل از میلاد اندلس را فتح کردند و این منطقه در نهایت به استان روم بئتیکا تبدیل شد. این شهر که تحت حکومت رومیان شکوفا شد، زادگاه امپراتوران تراژان و هادریان و نویسندگان لوکان و سنکا بود. حکومت روم تا زمان وندال ها ادامه داشت و سپس ویزیگوت ها در قرن پنجم میلادی بر این منطقه تسلط یافتند. در سال ۷۱۱پس از میلاد مسلمانان به رهبری طریق بن زیاد از تنگه (اکنون در مراکش) از تنگه جبل الطارق عبور کردند و به جنوب اسپانیا حمله کردند و به حکومت ویزیگوت ها پایان دادند. از این پس، تاریخ اندلس تا پایان قرن پانزدهم با تاریخ سواحل شمال آفریقا مرتبط بود.
نام عربی اندلس در ابتدا توسط مسلمانان (مورها) به کل شبه جزیره ایبری اطلاق می شد. احتمالاً به معنای “کشور خرابکاران” است. در قرن یازدهم، زمانی که مسیحیان شروع به تسخیر مجدد شبه جزیره کردند، آل اندلس یا اندلس تنها به معنای منطقه ای بود که هنوز تحت کنترل مسلمانان بود و بنابراین برای همیشه به منطقه امروزی متصل شد.
پس از فتح مسلمانان، اندلس بخشی از خلافت مستقل اموی قرطبه شد که توسط عبدالرحمن سوم در سال ۹۲۹ تاسیس شد. پادشاهی های کوچک یا تایفا که بزرگترین آنها مالاگا، سویا و کوردوبا بودند. این پادشاهی‌ها که بی‌وقفه بین خود جنگ می‌کردند، در قرن یازدهم به دست نیروهای مسیحی مستقر در لئون و کاستیل سقوط کرده بودند، زمانی که با حمله مسلمانان جدید از شمال آفریقا، حمله بربر آلمورایدها، که قادر به برقراری حکومت متمرکز بودند، دوباره قوت گرفتند. بر اسپانیای مسلمان از حدود ۱۰۸۶ تا ۱۱۴۷. آلموراودها به نوبه خود توسط نیروی دیگری از مهاجمان مسلمان از شمال آفریقا، الموحدها، که از حدود ۱۱۴۷ تا ۱۲۱۲ بر اندلس حکومت کردند، جانشین شدند.
علیرغم بی ثباتی سیاسی آن، محققان دوره مورها را به دلیل رونق اقتصادی و شکوفایی درخشان فرهنگی آن، عصر طلایی اندلس می دانند. کشاورزی، معدن، و صنعت بی‌سابقه شکوفا شد و منطقه تجارت غنی را با شمال آفریقا و شام انجام داد. برخی از محصولاتی که امروزه در اندلس رشد می‌کنند، مانند نیشکر، بادام و زردآلو، توسط اعراب معرفی شده‌اند و بسیاری از سیستم‌های آبیاری دقیق منطقه مربوط به دوره اسلامی است. در قلمرو فرهنگ، تمدنی پر جنب و جوش از اختلاط مسیحیان اسپانیایی، مسلمانان و عرب و یهودیان تحت حاکمیت نسبتاً تساهل آمیز امیران مسلمان پدید آمد. شهرهای کوردوبا، سویا و گرانادا در زمانی که بقیه اروپا هنوز از قرون تاریکی بیرون می‌آمدند، به مراکز مشهور معماری، علم و یادگیری مسلمانان تبدیل شدند. مسجد-کلیسای جامع کوردوبا و قلعه-کاخ الحمرا در گرانادا در این دوره ساخته شد و فیلسوف بزرگ مسلمان اسپانیایی Averroes شاید شخصیت برجسته فکری آن بود.
قدرت الموحدها در جنوب اسپانیا پس از شکست آنها از ارتش مسیحی به رهبری پادشاه آلفونسو هشتم کاستیل در نبرد لاس ناواس د تولوسا در سال ۱۲۱۲ متلاشی شد. تسخیر مجدد مسیحیان، و تا سال ۱۲۵۱ فردیناند سوم کاستیل تمام اندلس را به جز پادشاهی مسلمان گرانادا تسخیر کرد که تا زمان تصرف آن توسط نیروهای فردیناند و ایزابلا در سال ۱۴۹۲ زنده ماند. تمام اندلس به پادشاهی مسیحی کاستیل ملحق شد.
اندلس پس از فتح مجدد به رونق خود ادامه داد، تا حدی به این دلیل که بنادر کادیز و سویا دروازه‌هایی بودند که ثروت دنیای جدید از طریق آن به اسپانیا سرازیر شد. با این حال، اخراج موریسکوها (مسلمانان مسیحی شده) از اسپانیا در سال ۱۶۰۹ به افت اقتصادی کمک کرد که وقتی سویا و کادیز انحصارات تجاری خود را با دنیای جدید در قرن هجدهم از دست دادند شتاب گرفت. جبل الطارق در سال ۱۷۱۳ به طور رسمی به بریتانیا واگذار شد و اندلس در سال ۱۸۳۳ به هشت استان امروزی خود تقسیم شد.
گروه تاریخ