به گزارش “آژنگ نیوز”روزگار خوش تیپ شدن گدایان به دهه ۲۰باز میگردد. بعد از جنگ دوم جهانی با شدت گرفتن مشکلات اقتصادی ،بر تعداد فقرا و گدایان افزوده شد. از این رو سازمان بلدیه (شهرداری امروز) اقدام به حمع آوری گدایان نمود که در شهر تهران پراکنده شده بودند.در تصویر زیرگدای سمت چپ با لباس گدایی مشاهده می شود. فرد سمت راست هم یک گدا است که به “کانون کار و آموزش “وارد شده و لباسهای فرم مربوط به کانون را بر تن کرده است.
کانون کار و آموزش در سال ۱۳۲۵ خورشیدی در تهران ساخته شده بود.محل آن واقع در خیابان ری و محل قبلی نقلیه بلدیه بود. ساختمان متروکه آن نیز به تدریج با اقامت گدایان وتوسط خود آنان تکمیل میگردید.
این افراد در بدو ورود به کانون معاینه پزشکی می شدند.بیماران حهت درمان به بهداری اعزام می شدند. افراد سالم و البته مردان در یک محل استقرار می یافتند. ودر کارگاههای مخصوص شروع بکار میکردند.زنان نیز محل جداگانه ای داشتند.
گدایانی هم که خانواده داشتند،با خانواده هایشان در یک محل جدا مستقر می شدند. این افراد با کار در کارگاههای تولید مصالح ساختمانی ،حقوق دریافت کرده و زندگی خود را می گذراندند.
جالب اینکه در میان این افراد،اشخاصی بودند که از مدرسه آلیانس فرانسه فارغ التحصیل شده و یا برخی دیگر زبان انگلیسی می دانستند،اما گردش روزگار آنان را به گدایی انداخته بود.
بر اساس آخرین آمار از ۱۱۳۸نفری که در کانون بودند۶۲۲ نفر مرد،۱۲۷ نفر زن، ۳۰۹ پسر ،۱۴دختر و ۶۲ طفل (کودک)بودند. هزینه نگهداری هرکدام هم روزانه۲۰ ریال بود.از این میان ۱۰ ریال هزینه های بهداشتی و بقیه خوراکی بود.
۵۵نفر نیز اداره “کانون کار و آموزش “را بر عهده داشتند.
گزارش:محبوبه غلامی
گروه تاریخ