“آژنگ نیوز”تاریخ چوگان در ایران به روایت “تاریخ چوگان در ایران و سرزمین های عربی” به صورت فشرده م در مقدمه کتاب چنین است:
آذرتاش آذرنوش در مقدمه کتاب خود می‌نویسد: «کار همیشگی من نه چوگان بازی که فرهنگ و ادبیات است و زیبنده آن می‌بود که میان کار و ورزش پیوندی می‌یافتم تا از هر سو بهره‌مند شوم. خوشبختانه فرهنگ فارسی و عربی از اسب و سوارکاری و چوگان آکنده است، هرچند که زمینه‌های آن هنوز دست نخورده باقی مانده است. نخستین موضوعی که نظر مرا به خود جلب کرد، آن بود که می‌دیدم اصطلاحات رایج میان سوارکاران یا ترکی است یا عربی یا فرنگی و کلمات فارسی در آنها سخت اندک است، حال آن که در زبان فارسی کهن انبوهی کلمه ی زیبای خوش آهنگ می توان یافت که بر اسب و ویژگی ها و اندام ها و رفتارهای گوناگون و ابزارهای وابسته به آن دلالت دارد».
کتاب حاضر در هشت فصل نوشته شده و همان گونه که در عنوان آن ذکرشده تنها به تاریخ این ورزش در ایران و ممالک عربی پرداخته است. نویسنده در مقدمه کتاب به سابقه چوگان در دیگر ممالک دنیا اشاراتی داشته و معتقد است که در برخی از آنها نظیر چین و هند این سابقه چنان گسترده بوده که ترجیح داده در کتاب خود تنها به چوگان در ایران و کشورهای عربی بسنده کند، چراکه چوگان در آن کشورها تحقیقی مفصل و جداگانه برای خود طلب می‌کند. نویسنده در فصل آغازین کتاب، ابتدا به واژه شناسی چوگان پرداخته و اصطلاح چوگان را برگرفته از متون کهن پهلوی می داند.
او در بخش بعدی به سراغ خاستگاه چوگان رفته و تأکید دارد که به باور اغلب محققان زادگاه اصلی چوگان ایران است. رساله‌های چوگانی بخش سوم کتاب را تشکیل می‌دهند که با توجه به محدوده جغرافیایی در نظر گرفته شده برای این پژوهش، به دو زبان فارسی و عربی تقسیم شده‌اند. با این حال نویسنده پاره‌ای کشورها را که سنت چوگانی خاص خود داشته‌اند را فراموش نکرده و در فصل چهارم اشاره‌ای گذرا به قدمت بازی چوگان در کشورهای هندوستان، چین و سوریه دارد. فصل پنجم به رواج چوگان در ایران پیش از اسلام اختصاص یافته است. در ادامه چوگان در ایران عصر اسلامی، محتوای فصل ششم کتاب را تشکیل میدهد.
در این بخش نویسنده با رویکردی جامعتر به سیر تطور بازی چوگان پس از ورود اسلام به ایران پرداخته شده است. آذرنوش در فصل هفتم به سراغ ممالک عربی رفته و به سیر تحول چوگان در این سرزمینها پرداخته است: عصر جاهلی، عصر عباسی و مصر و شام، عناوین این بخش را تشکیل می‌دهند. چوگان در ادبیات، فصل هشتم و پایانی کتاب است که نویسنده در این فصل به ردیابی چوگان در ادبیات ایران پرداخته است. آذرنوش کوشیده تا از طریق روایتهایی که از چوگان در ادبیات فارسی ارائه شده، بر غنای پژوهش خود بیفزاید.
منبع کتاب”تاریخ چوگان در ایران و سرزمین های عربی”نویسنده: آذرتاش آذرنوش،نشر ماهی.
گروه گزارش