به گزارش “آژنگ نیوز”روابط انسانی قبلا خوب بود یا حالا ؟واقعیت این است که ارتباطات در سالهای اخیر واقعاً بد شده اند. ما بیش از اینکه رو در روصحبت کنیم،از طریق دستگاه های الکترونیکی و از طریق رسانه های اجتماعی ارتباط برقرار می کنیم.بنابراین وقتی با یکدیگراز طریق واسطه صحبت می کنیم ،اغلب ازدرک احساساتی که پشت برخی از انواع ارتباطات کلامی و غیرکلامی رودر رو موجوداست،محروم هستیم .همچنین حضور مستمر در فضاهای مجازی موجب شده از نعمت سکوت بی بهره شویم.
سکوت چیز بدی نیست، بیشتر روابط ،لحظه ای سکوت دارند. مثلا اعضای یک خانواده ذهنشان مشغول است یا خسته هستند یا فقط حوصله حرف زدن را ندارند و این رویدادی کاملاً طبیعی است.به همین جهت گفته می شود که یک رابطه سالم سکوت های آرام بخش زیادی خواهند داشت. اما حرف نزدن با دیگران و سر در درون تجهیزات الکترونیک فرو بردن اسمش سکوت نیست.
همه سر در گوشی های هوشمند
نویسنده ای می گوید:روزهایی را به یاد می آورم که در خیابان های لندن گشت و گذار می کردی و می دیدی که مردم به اطراف خود نگاه می کنند. روزهایی را به یاد می آورم که سوار مترو یا اتوبوس می شدید و با شخصی که در کنار شماست گپ می زدید. روزهایی را به یاد می آورم که سر میز شام با یکدیگر صحبت می کردیم. چه اتفاقی افتاده است؟
از خانه ام به خیابان های لندن می روم. من در اطراف سه نفری که مستقیماً به سمت من می آیند مانور می دهم. اما چشمان آنها به گوشی های هوشمندشان چسبیده است .من هم وارد مترو شلوغ می شوم و می توانم یک صندلی را بدست آورم. سپس به طور خودکار دستم به داخل جیبم می رود تا گوشی هوشمندم را بگیرم ،اما احساسی من را متوقف می کند. در همین لحظه به اطرافم نگاه می کنم در دور و بر من ، مردم را می بینم که با وسواس در حال مرور گوشی های هوشمند خود هستند!
سرانجام ، به رستورانی که برای شام رزرو کرده ام می رسم. دوستم هنوز وارد نشده است،بنابراین من کمی وقت دارم که تلف کنم. معمولاً من هم مثل بقیه با تلفنم به جستجو می پرداختم. اما اینک تصمیم دارم کار دیگری انجام دهم. من تصمیم می گیرم مردم راتماشا کنند. وقتی به اطرافم نگاه می کنم ، متوجه میزهایی می شوم که پر از افرادی است که حرف نمی زنند. زوج ها ، سه نفره ها ، گروه های بزرگتر – در 90 درصد میزها حداقل یک نفر درحال کارکردن با تلفن هوشمند است. من تعجب می کنم ، چه زمانی ما این کار خود را متوقف کردیم؟
آمار هشدار دهنده
ظاهراً ما به تلفن های هوشمند خود اعتیاد پیدا کرده ایم. بیشتر افراد تلفن خود را تقریباً 150 بار در روز – یا هر شش دقیقه – بررسی می کنند. با کمال تعجب ، حدود 46٪ از مردم می گویند که نمی توانند بدون تلفن های هوشمند خود زندگی کنند. وقتی می شنویم 61 درصد مردم در رختخواب گوشی تلفن همراه بدست می خوابند،بسیار تاسف برانگیز است.
در مطالعه ای که توسط دانشگاه مریلند انجام شد ، از هر سه نفر یک نفر گفته که ترجیح می دهند هیچ وقت تلفن های هوشمند خود را رها نکنند. در همان مطالعه،محققان گزارش کردند که اکثر شرکت کنندگان وقتی 24 ساعت بدون تلفن هوشمند خود باقی می مانند،سطح پریشانی زیادی را تجربه می کنند.
اگر این آمار هشدار دهنده نباشد ، پس چه چیزی می تواند هشدار دهنده باشد.
راه حل چیست؟
البته کسی توصیه نمی کند که باید تلفن های هوشمند خود را کنار گذاشته و به عصر آنالوگ برگردیم. از گوشی هوشمندقدردانی میشود!اینکه می توانید به ایمیل های کاری در حین حرکت پاسخ دهید لذت بخش است. زیرا در حال رفت و آمد به کارهای معوقه هم رسیدگی می شود. در اینستا گرام با نکات با مزه الهام بخش و گاه آموزنده ای برخورد میکنیم .اخبار را با سرعت دریافت میکنیم .
اما بهر حال اینها فقط آمار نیستند، بلکه مشکلاتی هستند که دارند شکل جدی تری میگیرند.یک مادرمشغول با گوشی اش مراقبتش از کودکش کم می شود،عدم رسیدگی ومراقبت در اوایل کودکی می تواند منجر به تاخیر در رشد شناختی ، اجتماعی و عاطفی شود. نورهای آبی ساطع شده از اکثر تلفن های هوشمند و تبلت ها منجر به اختلال در خواب در تمام سنین می شود.
هرچه زمان بیشتری را روی صفحه نمایش بگذرانید بیشتر احتمال دارد که گرفتار عدم تحرک و چاقی شوید. فعال بودن در شبکه های اجتماعی ارتباط مستقیمی با عدم تمرکز ، حواس پرتی وازهمه مهمترعدم توانایی در فیلتر کردن اطلاعات بی ربط دارد.
همه اینها ، به علاوه عدم توانایی ما در ارتباط معنی دار با یکدیگر ، ناشی از تلفن های هوشمند اعتیاد آور ما است. این روند نادرست باید متوقف شود .البته ما مجبور نیستیم تلفن های هوشمند خود را رها کنیم. بلکه باید به صورت متعادل و بهتری از آنها استفاده کنیم.اگر این کار را نکنیم ، نه تنها از تبعات آنها مارنج خواهیم برد، بلکه نسل های آینده نیز متحمل رنج خواهند شد.
گروه گزارش