ﻫﻤﺎ ﯾﺎ ﻫﻤﺎﯼ، پرنده ایست در ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ها و اساطیر ایران ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭلی هیچ جانداری ﺭﺍ ﻧﻤﯽ آﺯﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮه ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺳﻮﯼ آﺩﻣﯿﺎﻥ ﻣﯽ آﯾﺪ.
بر طبق داستان های کهن ایران همای ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺍﻥ ﮐﺲ ﯾﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ . ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻫﻤﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﺍﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ .
ﺩﺭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ، ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻫﻤﺎی ﻣﺮﻍ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ پاﺭﺳﯽ ﻣﻌﯿﻦ ﻫﻤﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩﺍﯼﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﮑﺎﺭﺑﺎﻧﺎﻥ ﺭﻭﺯ، ﺑﺎ ﺟﺜﻪﺍﯼ ﻗﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺠﺰ مغز ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ نمیخورد ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺻﺨﺮﻩﺍﯼ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺗﺎ خرد شده و سپس ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ.
نقش همای نیز امروزه که نماد هواپیمایی ایران میباشد برترین نماد شرکت هواپیمایی در جهان شناخته شده است.
ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﺷﻌﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﯼ،ﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
جهان ویژه کردم به فر خدای
به کشور پراکنده سایه همای ( ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ )
.
ﻫﻤﺎﯼ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻮﺭ ﻧﯿﺎﺯﺍﺭﺩ (ﺳﻌﺪﯼ )
.
همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تورا گذری بر مقام ما افتد (حافظ)‘
گروه تاریخ