امید به زندگی در روم باستان پایین بود

بررسی های تاریخی نشان می دهد  که امید به زندگی در روم باستان پایین بود،

زیرا اگرچه رم از لحاظ فنی بسیار پیشرفته بود ،اما این بدان معنا نیست که شرایط زندگی متداول افراد دریا شهر  و یا در هر مکانی که جمعیت  انسانی  وجود داشت، کاملا بهداشتی بوده است .

این  موضوع باعث شده  مورخان بر این باورباشند که امید به زندگی در روم باستان احتمالاً حدود 25 تا 40 سال بوده است.

البته، این تصور دارای یک اشکالی  است . زیرا این میانگین طول عمر جمعیت است ، نه عمر فرد.

در روم باستان نیمی از کودکان، قبل از ده سالگی درمی گذشتند ،بنا بر این میزان مرگ و میر کودکان فوق العاده بالا بوده است.

با این حال ، احتمالا  انتظار می رفته که برخی افراد عمر طولانی داشته باشند.

از  جمله عواملی که میانگین  امید به زندگی را پایین آورد ، حضور مردان در خدمت سربازی و زنانی بودند که در هنگام زایمان جان خود را از دست دادند.

گروه تاریخ