پس از جنگ جهانی اول، مداخلات خارجی وتنشهای داخلی موجب شکل گیری یک شرایط بغرنج اجتماعی و اقتصادی در کشورشد .بنابر این ایجاد تحول در وضعیت ساختار اقتصادی یا فنی صنعتی کشورضرورت یافت . البته در کشور تحول بارزی رخ نداده بود. نزدیک به ۹۰٪ نیروی کار در کشاورزی و صنایع دستی روستایی اشتغال داشتند و ۱۰٪ باقیمانده به تجارت، خدمات دولتی و صنایع شهری مشغول بودند.به همین جهت موضوع توسعه صنعتی به منظور دستیابی به رشد اقتصادی پایدار وبهبود شرایط کشور بسیار حائز اهمیت بود. در دهه ۳۰ از لحاظ صنعتی، در تاسیسات زیربنایی، صنعت نفت، صنایع مونتاژی و صنایع سبک سرمایهگذاری صورت گرفت. البته اولویت صنعتی در این دوره به طرحهای شکر، سیمان و نساجی داده شده بود. در دهه ۴۰ در برنامه عمرانی سوم بر صنعتی کردن کشور به عنوان ابزار اساسی برای توسعه اقتصادی تاکید شد. بخش عمدهای از اعتبارات عمرانی دولت صرف توسعه زیربناها شد. از صنایع داخلی با ممانعت از ورود کالاهای مشابه و اعمال تعرفههای بالا بر کالاهای مصرفی حمایت شد. با سه برابر شدن درآمدهای نفتی در سال ۱۳۵۳، سیاست اقتصادی مبتنی بر رشد سریع صنعتی در کشور پیش گرفته شد.این تجربیات به اشکال گوناگون در ادوار تاریخی بعدی نیز مورد توجه و بهره برداری قرار گرفت.به همین منظور بررسی تاریخ فعالیتهای صنعتی یک ضرورت قابل توجه به شمار میآید.


در همین ارتباط نیز موسسه نشر نی دوازدهمین جلسه معرفی و بررسی کتاب: «پیکان سرنوشت ما» و «موقعیت صاحبان صنایع در ایران» را برگزار میکند.این نشست با حضور: پرویز صداقت و علیاصغر سعیدی در مورخ سهشنبه ۲۶ آذر ماه، ساعت ۱۷:۳۰ الی ۱۹ در محل خیابان فاطمی، خیابان رهی معیری، تقاطع خیابان فکوری، پلاک ۲۰ برگزار می شود.حضور در این نشست ، برای عموم آزاد است