“آژنگ نیوز”:مشکل متلک در تهران قدیم ریشه ای فرهنگی داشت و آزارو اذیت زنان به یک مسئله بغرنج اجتماعی تبدیل شده بود. این حکایت یک روز توام با مزاحمت برای زنان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۹ خورشیدی بود:دخترک با یک جا خالی ترو فرز از وسط دو جوانی که معلوم بود قصد آزارش را دارند فرار کرد.چند قدم پایین تر محکم زد بر روی دستی که نیشگونش گرفته بود؛باز هم چند متر دورتر که میرفت راه را بر رویش سد کنند ناگهان مسیر خود را تغییر داد و به خیابان رفت ولی هنوز چند قدم نرفته بود که از یک موتور سوار تنه سختی خورد و به پیاده رو پرت شد.دوسه مرتبه به آقایی که در تعقیبش بود مرد دست از سرم بردار … خواهش میکنم برو پی کارت …. بسیاری از متلک های براستی زشت و کثیف دیگر را بلا جواب گذاشت.
سپس کارشناسان مطرح کرده بودند که آیا نمیتوان همانطور که برای جلوگیری از قاجاق مواد مخدر اعدام را باب کرده اند برای جلوگیری از مزاحمت های خیابانی برای زنها و دختر ها نیز قوانین سنگینی وضع کرد؟چون واقعا غیر قابل تحمل است.
البته قانون وجود داشت اما اجرا نمیشد.مجازات این عده طبق قانون مصوب سال ۱۳۳۶ معین شده بود ماده ۲ این قانون میگفت:هر کس در اماکن عمومی و با معابر عمومی متعرض و یا مزاحم زنی شود و با الفاظ و با حرکات مخالف شئون وحیثیت به او تهدید یا توهین نماید به حبس تادیبی از ۲ تا ۸ ماه محکوم خواهد شد . این جرم در جنبه عمومی است و مزاحم با وجود گذشت زن و یا دختر محاکمه می شود.
در همین راستا درتیر ماه سال ۱۳۵۰ خورشیدی با مشکل جدی تر برخورد شوداز این رو به عنوان نمونه در خرداد همان سال در خیابان های بخش ۹ تهران (مرکز شهر تهران)۱۵ جوان به اتهام ایجاد مزاحمت برای دختران و بانوان دستگیر شدند.
یکی از دستگیر شدگان گقته بود:همچنان که بعضی به دود کردن سیگار عادت میکنند من هم به گفتن متلک به خانمها و تعقیب کردن انها عادت کرده ام ؛به طوری که اگر یک روز از این عادت را ترک کنم .دچار ناراحتی خاصی شبیه آنهایی که سیگار و چای را ترک کرده باشند میشوم.طبق نظر کارشناسان معمولا در ماه های تیر و مرداد مزاحمت بانوان بیشتر میشد.
گروه تاریخ