“آژنگ نیوز”: اختراع و کشف پنی سیلین در دوران پر آشوب جنگ دوم جهانی صورت گرفت.در عرض سه سال ، از سال ۱۳۱۸ خورشیدی تا سال ۱۳۲۱ خورشیدی دانشمندان انگلیسی داروی مؤثری را بنام «پنی سیلین» بعالم معرفی کرده اند. کشف این دارو نتیجه زحمات پروفسور « فلمینک » باکتری عناس مشهور انگلیسی است. وی در سال ۱۳۱۸ در آزمایشگاه خود میکروبی را در سطح و ژله ، پرورش میداد و روی این « ژله » کپک زد. آزمایشی که او میخواست انجام داد ولی نتیجه ای از آن عایدش نشد. پروفسور میخواست ژله را دور بیندازد ولی ملاحظه کرد میکروب در تمام سطح آن بجز جایی که کپک زده ، پرورش یافته. آنگاه دریافت که همین کپک باعث عدم نمو میکروب در آن نقطه شده است. بنابراین قطعه ای از کپک را برداشته در سطح آبگوشتی گذاشت و پس از چند روز آبگوشت را آزمایش کرد و دریافت که آبگوشت نیز آن خاصیتی را که مانع از نمو میکرو بهاست ، از کپک کسب نموده است. این کپک « پنی سیلیوم نوتاتوم » نام داشت و پرفسور فلمینک ماده ای را که آبگوشت گرفته بود ، « پنی سیلین » نام داد و حس کرد که ممکن است و پنی سیلین را برای بر طرف کردن عفونت بکار برد، ولی مساعی او برای بدست آوردن پنی سیلین از آب گوشت بجایی نرسید تا اینکه در سال ۱۹۴۰ عده ای دیگر در انگلستان در آکسفورد با ریاست پرفسور فلوری (که مدتی در سال ۱۳۲۱ خورشیدی در تهران بود)موضوع پنی سیلین را مورد توجه قرار دادند و بالاخره موفق شدند این ماده را بصورت گرد زرد رنگی که قابلیت انحلال در آب را دارد بدست آورند و این دارو موشی را که میکرب بدان تزریق شده بود، نجات داد.
پروفسور الکسندر فلمینک ، کاشف دینی سیلین در عکس بالا در آزمایشگاه خود دربیمارستان « اس.ام.آی » لندن دیده میشود.در مقابل او درظروفی که روی میز قرار دارد؛ نمونه های کپکی است که از آن « پنی سیلین » بدست می آید؛دیده می شوند.
قدم دومی که این دانشمندان بر داشتند این بود که از این دارو در مورد عفونت یکی از اعضای بدن انسان استفاده کنند و نخستین آزمایشی که در این باره بعمل آمد در سال ۱۹۴۱ بود که نتیجه رضایت بخشی داد و چون براثر حملات هوایی که در آنوقت برانگلستان صورت میگرفت هیچ بنگاهی حاضر به تهیه پنی سیلین نمیشد ، پرفسور « فلوری» قدری از آن کپک را به آمریکا بردو چندین بنگاه در آنجا شروع به تهیه دارو کردند. پرفسور فلوری در بیمارستانهای شمال افریقا پنی سیلین را برای معالجه مجروحین جنگ بکار برد و سپس سفری باتحادجماهیر شوروی کرد و مدتی در ایران بود و فیلمی را که از طریقه معالجات در بیمارستانهای شمال آفریقا برداشته بود ، بمعرض نمایش گذاشت .
اما ازاین دارو درابتدای کشف اش به مقدار زیاد در دسترس نبود؛ ولی امیدوار بودند پس از پایان جنگ جهانی دوم مورد استفاده عمومی قرار گیرد.
باید اشاره کرد که سال ۱۹۴۰، پنی سیلین حدود ۱۰۰ میکروب را نابود می کرد اما اکنون فقط ۵ نوع میکروب را نابود می کند! علت آن پیشرفت میکروب ها به علت استفاده بی رویه و اشتباه انسان ها از آنتی بیوتیکها است.
گروه گزارش