آژنگ نیوز: چه زمانی چهره انسان برای اولین بار به تصویر کشیده شد؟ به احتمال زیاد در مصر ودر دوران حکومت رومی ها یعنی حدود ۲۰۰۰ سال پیش.

بر اساس تحقیقات صورت گرفته در مصر، پرتره های مومیایی فیوم(نام گورستانی که مومیایی ها از آنجا کشف شده اند) به عنوان قدیمی ترین تصویر از چهره انسان در نظر گرفته می شود. برای اولین بار در تاریخ، این تصویرها به جای اینکه شخص را به صورت جانبی به تصویر بکشند، چهره انسان را از جلو به نمایش گذاشتند. حتی اگر این تصویر مربوط به جسد  باشد نیز از جلو کشیده شده است. همانطور که در نقاشی‌های موجود در معابد فراعنه نشان داده شده است، پرتره‌های فیوم شخص را از جلو به تصویر می‌کشند. آنها یک جهش بزرگ از نقاشی مرسوم مصری بودند، در زمانی که مصر پس از قرن‌ها خود را به روی دنیای بیرون باز کرده بود.

این تصاویر تمام چهره افرادی را به تصویر می‌کشند که بیش از ۲۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کردند.درحالی که در مورد مصری، یونانی، رومی یا حتی بیزانسی بودن ویژگی های آن صورت ها اختلاف نظر وجود دارد، اسامی نوشته شده روی آنها یونانی است، در حالی که لباس، مدل مو و زیور آلات آنها رومی است.

اولین پرتره مومیایی در سال ۱۶۱۵ میلادی توسط کاشف ایتالیایی پیترو دلا واله کشف شد. حفاری‌های باستان‌شناسی انجام شد و تعدادی مومیایی با پرتره‌ها به اروپا منتقل شدند (هم اکنون این مومیایی هادر آلبرتینوم در درسدن، آلمان هستند). در چهار قرنی که از آن زمان می گذرد، حدود ۹۰۰ پرتره مومیایی در گورستان فیوم کشف شد. به دلیل آب و هوای گرم و خشک مصر، نقاشی ها به خوبی حفظ شده اند.

انسانها - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

پرتره‌های فیوم که به سبک یونانی-رومی نقاشی شده‌اند، منحصر به فرد هستند، زیرا فقط نقاشی‌های سنتی تشییع جنازه نیستند، بلکه پرتره‌هایی از افراد داخل تابوت هستند که نوعی نگاه آرام و جاودانه دارند. آندره مالرو، فیلسوف و رمان‌نویس فرانسوی، آن‌ها را چهره‌هایی توصیف کرده که مشتاق زندگی ابدی هستند. با این حال، او معتقد بود که آنها چهره های واقعی هستند که با واقعیت مطابقت دارند، یا نشان دهنده وسط راه بین زندگی و مرگ هستند. بنابراین، این پرتره ها مخلوطی از سه تمدن هستند. فرعونی، یونانی و رومی.

اعتقاد بر این است که نقاشی تابلویی در مصر در آغاز قرن اول قبل از میلاد آغاز شد، زمانی که مصریان باستان تصاویر مردگان خود را بر روی تخته های چوبی متصل به مومیایی ها نقاشی می کردند. با لغو مومیایی سازی در قرن سوم پس از میلاد، این هنر از بین رفت، به ویژه با ظهور شمایل نگاری قبطی، که گسترش طبیعی هنر مصر در قرن های سوم و چهارم پس از میلاد است. به همین دلیل، این چهره ها برای مدت طولانی بخشی از هنر قبطی محسوب می شدند.

اگرچه برخی از این پرتره ها در نواحی دور از فیوم مانند سقاره، العالمین و شیخ آباده یافت شده اند، اما به این دلیل که بیشتر آنها در حوضه فیوم، به ویژه از حواره تا مرکز مصر یافت شده اند، به نام فیوم نامگذاری شده اند. کمبود اطلاعات در مورد پرتره ها ، دلایل متعددی دارد. مهمتر از همه آنکه ، نقاشان آنها ناشناخته هستند و آنها در سراسر جهان پراکنده بودند، گاهی اوقات در تالارهای مصری، یونانی و قبطی این نمونه های تصویری کشف شده اند.

در سال ۱۸۸۷، فلیندرز پتری، مصر شناس بریتانیایی، حفاری را در هاوارا آغاز کرد و ۸۱پرتره را در گورستان رومی پیدا کرد که آنها را در نمایشگاهی در لندن به نمایش گذاشت. در سال ۱۹۱۰، او ۷۰ پرتره دیگر پیدا کرد. بیشتر این پرتره ها در موزه های قاهره و لندن به نمایش گذاشته شده اند. اگرچه مطالعات منتشر شده توسط او کاملاً مطابق با استانداردهای مدرن نیست، اما مهمترین منبع برای کاوش های سیستماتیک باقی مانده است

باستان شناسان دیگر صدها پرتره دیگر را کشف کرده اند که بیشتر آنها به اروپا فرستاده شدند، از جمله تصویری که در سال ۱۶۱۵ توسط پیترو دلا در هرم ساکارا یافت شد.

برخی از باستان شناسان بر این باورند که پرتره های فیوم در زمان زندگی صاحبان خود کشیده شده و تا زمان مرگ در خانه های آنها به نمایش گذاشته شده است تا در نهایت برای پوشاندن صورت مومیایی استفاده شود.

اما برخی دیگر بر این باورند که برخی از پرتره ها پس از مرگ صاحبانشان کشیده شده اند. جالب اینجاست که برخی از پرتره ها بدون مومیایی پیدا شده است.

پرتره های فیوم بر روی چوب هایی با ضخامت حدود یک سانتی متر برروی مرکبات، سرو و چنار نقاشی شده اند و طول آن تا 42 سانتی متر و عرض آن حدود ۲۲ سانتی متر است. نقاشی‌ها مستقیماً روی چوب نقاشی می‌شدند، گاهی اوقات پس از قرار دادن یک لایه گچ، مستقیماً روی بوم، یا پس از پوشاندن پارچه با یک لایه گچ و سپس تنظیم دقیق تصویراین کار انجام میشد. طرح هابه رنگ مشکی و به ندرت قرمز بود. پس زمینه با استفاده از یک قلم مو ضخیم یا به جای آن با چاقوی نقاشی، با استفاده از تکنیک نقاشی encaustic (موم) رنگ آمیزی شده اند.

۱انسانها - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

از چهار رنگ اصلی سفید، زرد، قرمز و سیاه برای کشیدن مو و صورت استفاده شد. رنگ های اضافی مانند آبی، سبز و بنفش در رنگ آمیزی لباس ها، جواهرات و تاج ها به صورت هماهنگ استفاده می شد. طلا برای به تصویر کشیدن جواهرات و تاج گل ها، با استفاده از برگ های طلای واقعی یا رنگ طلایی استفاده می شد.

سوال مهم دیگر آن است که صاحبان این پرتره ها چه کسانی بودند؟ آیا آنها مصری بودند؟ یا آنها متعلق به ملیت دیگری بودند؟ فقط برخی از صاحبان آنها شناسایی شده اند که مومیایی‌هایشان با پرتره‌هایی که هنوز به آن‌ها چسبیده بودند پیدا شدند. نام آنها به زبان یونانی یا دموتیک نوشته شده است – گاهی اوقات با رنگ سفید روی گردن فرد درج گردیده است. بیشتر این نام‌ها ریشه یونانی دارند، مانند آرتمیدوس، دموس و هرمیون. این تنها چیزی است که  کاشفان واقعاً در مورد آنها می دانند.

مترجم:علی محرابی

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *