“آژنگ نیوز”:محله چینی ها در شهر نیویورک  یکی از قدیمی ترین مناطق قومی چینی است. محله چینی ها در جنوب منهتن با جمعیتی حدود ۱۰۰هزار نفر قرار دارد.

محله چینی ها از اواسط قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم شکل گرفت، دوره ای پویا در تاریخ آمریکا که موجی از مهاجران از همه گوشه های جهان به نیویورک آمدند و به دنبال فرصت بودند. مهاجرت به شهر نیویورک بسیار بیشتر از هر شهر دیگری در ایالات متحده بود و محله چینی های شهر نیویورک در نهایت به بزرگترین محله چینی در ایالات متحده تبدیل شد.

تاریخ

قبل از دهه ۱۸۰۰میلادی، مهاجرت از آسیا به ایالات متحده بسیار کم بود. با این حال، در طول قرن نوزدهم، ایالات متحده مهاجرت دسته جمعی مهاجران از چندین کشور آسیایی، به ویژه چین را تجربه کرد. عوامل متعددی باعث این مهاجرت گسترده شد. در سال ۱۸۴۸، طلا در کالیفرنیا کشف شد و در طول دهه ۱۸۵۰ چینی ها به عنوان منبع اصلی کار برای معادن به کار گرفته شدند. بسیاری از چینی ها نیز در این دوره برای فرار از شورش تایپینگ، یک جنگ داخلی در مقیاس بزرگ که بیشتر جنوب چین را در بر می گرفت، مهاجرت کردند. در دهه ۱۸۶۰، چینی‌ها به تعداد زیادی از چین و صنعت معدن غرب ایالات متحده برای کمک به ساخت بخش راه‌آهن بین قاره‌ای در راه‌آهن اقیانوس آرام مرکزی استخدام شدند.

نیویورک - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

در طول دهه ۱۸۷۰، چینی ها در شهر نیویورک شروع به تمرکز در اطراف خیابان موت در جنوب خیابان کانال کردند. بسیاری از مردان چینی همسران خود را ترک کردند تا به آمریکا بیایند، به این امید که بعداً ثروتمند شوند و برگردند. با شروع رشد محله چینی، ساکنان، تقریباً منحصراً مردان، شروع به تشکیل جوامع اجتماعی مختلف کردند. این جوامع همراه با محل سکونت و انجمن های خانوادگی به یک راه نجات مهم برای ساکنان محله چینی ها تبدیل شدند.

تا سال ۱۸۸۰، محله چینی ها محل زندگی ۷۰۰ تا ۱۱۰۰ مهاجر چینی بود. تصویب قانون محرومیت چین در سال ۱۸۸۲، که مهاجرت چینی ها را محدود می کرد، رشد محله چینی ها را کند کرد. کنگره ایالات متحده قوانین استثنایی دیگری را برای مهاجران چینی بین سال‌های ۱۸۸۸ و ۱۹۰۲ تصویب کرد که در واقع تعداد چینی‌هایی که وارد کشور می‌شوند را کاهش داد.

در دهه ۱۸۹۰، خیابان‌های مات و پل مملو از رستوران‌های چینی بود که در میان ساکنان غیر چینی شهر نیویورک محبوبیت یافت. خانه‌های جاس، نامی آمریکایی برای زیارتگاه‌های تائوئیستی پر از بُخُور، یکی از مکان‌های ثابت در محله چینی‌ها بود. در سال ۱۸۹۳، بازیگر چو فونگ خانه اپرای چین را در خیابان 5-7 Doyers افتتاح کرد، اولین تئاتر چینی زبان در شرق سانفرانسیسکو. انجمن خیریه ادغام شده چین (CCBA) ساختمان را در خیابان ۱۶ مات خریداری کرد و این ساختمان برای تالار شهر محله چینی ها در نظر گرفته شد. این سازمان اختلافات را داوری می کرد، به عنوان واسطه در معاملات تجاری عمل می کرد و از حقوق آمریکایی های چینی و چینی ها دفاع می کرد.

در دهه ۱۹۲۰، جمعیت چینی شهر نیویورک صنعت غذایی قابل توجهی را اداره می کردند، به طوری که کشاورزان چینی در جزیره لانگ، محصولات گیاهی سنتی چینی و سبزیجات مختلف را پرورش می دادند و روزانه محصولات را به محله چینی ها می فرستادند. تا سال ۱۹۳۰، بیش از ۴هزار چینی در محله چینی ها زندگی می کردند.

قوانین مختلف محرومیت چین در دهه ۱۹۴۰ برداشته شد و به چین سهمیه کوچکی برای مهاجرت داده شد که به محله چینی اجازه داد به رشد خود ادامه دهد. در اوایل دهه ۱۹۵۰، یک پروژه نوسازی شهری، طرح روستای چین، تهدیدی برای نابودی هسته تاریخی محله چینی ها آغازشد و یک پروژه مسکن در مقیاس بزرگ جایگزین ساختمانهای تجاری  و مسکونی شد. طرفداران جامعه چینی با این طرح مبارزه کردند که می توانست اقتصاد محلی محله چینی ها را از بین ببرد.لذا این طرح کنار گذاشته شد.

نیویورک2 - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

قانون مهاجرت و ملیت در سال ۱۹۶۵ سیستم سهمیه مهاجرت را لغو کرد و به مهاجران بیشتری از آسیا اجازه ورود به ایالات متحده را داد. موج جدیدی از مهاجران چینی شروع به اسکان در محله چینی ها کرد و جمعیت به طور چشمگیری افزایش یافت. هجوم ساکنان جدید به محله چینی ها کمک کرد تا محدوده های خود را از منطقه تاریخی هفت بلوکی خود در اطراف خیابان های مات و مولت به منطقه ای ۵۵ بلوکی از رودخانه شرقی تا تالار شهر و از سنت جیمز پلیس تا شمال کالیفرنیا گسترش دهد.

جامعه چینی به سرعت در حال رشد فراتر از مرزهای تاریخی خود به گسترش خود ادامه داد و تا سال ۱۹۸۰ جامعه چینی در شهر نیویورک (شامل محله‌های بروکلین و فلاشینگ، کوئینز) بزرگ‌ترین در کشور بود و از جامعه سانفرانسیسکو پیشی گرفت.

مترجم:علی محرابی

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *