“آژنگ نیوز”: اختراع پاک کن به مدد کشف یک نوع صمغ و ماده پلاستیکی امکان پذیر شد.چارلز ماری دو لا کوندامین، دانشمند و کاشف فرانسوی، اولین اروپایی بود که ماده طبیعی به نام لاستیک هند را کشف کرد. او در سال ۱۷۳۶میلادی نمونه‌ای را به مؤسسه فرانسه در پاریس آورد. قبایل سرخپوست آمریکای جنوبی از لاستیک برای ساختن توپ‌های بازی و به‌عنوان چسبی برای چسباندن پرها و سایر اشیا به بدن خود استفاده میکردند.
در سال ۱۷۷۰میلادی، دانشمند مشهور سر جوزف پریستلی (کاشف اکسیژن) موارد زیر را ثبت کرد: “من ماده ای را دیدم که به خوبی برای پاک کردن اثر مداد سربی سیاه از کاغذ سازگار است.” اروپایی‌ها آثار مداد را با مکعب‌های کوچک لاستیک می‌مالیدندو پاک میکردند. ماده‌ای که کاندامین از آمریکای جنوبی به اروپا آورده بود. آنها به پاک کن های خود “پو د نگرس” می گفتند. با این حال، لاستیک ماده آسانی برای کار کردن با آن نبود، زیرا به راحتی خراب می‌شد – درست مانند غذا، لاستیک نیز پوسیده می‌شود.
مهندس انگلیسی ادوارد نایم نیز به عنوان خالق اولین پاک کن در سال ۱۷۷۰میلادی شناخته می شود. قبل از لاستیک، ازپودر سوخاری برای پاک کردن آثار مداد استفاده می شد.برخی مورخین ادعا می کنند که فردی به طور تصادفی یک تکه لاستیک به جای تکه نان خود برداشته و احتمالا به این ترتیب لاستیک پاک کن را کشف کرده است.
در سال ۱۸۳۹، چارلز گودیر راهی برای درمان لاستیک و تبدیل آن به ماده ای ماندگار و قابل استفاده کشف کرد. او فرآیند خود را آتشفشانی نامید (با وام گیری از ولکان، خدای آتش رومی). گودیر فرآیند خود را در سال 1844 ثبت اختراع کرد.بدین ترتیب با لاستیک بهتر، پاک کن ها ی موجود، بسیار رایج شدند.
اولین حق ثبت اختراع برای چسباندن پاک کن به مداد در سال ۱۸۵۸ برای مردی از فیلادلفیا به نام هایمن لیپمن صادر شد. این اختراع بعداً بی اعتبار شناخته شد زیرا صرفاً ترکیبی از دو چیز بود، بدون استفاده ای جدید.
گروه تاریخ