“آژنگ نیوز”:رکورد طولانی ترین اقامت و زنده ماندن بر روی دریا ،متعلق به مردی که ۱۳۳ روز در دریا روی یک قایق چوبی زنده ماند.او خوشبختانه تاکنون این رکورد را به خود اختصاص داده است.
پون لیم، بومی چینی، مسافرکابینی بود در یک کشتی مسافربری بریتانیایی به نام بن لوموند در طول جنگ جهانی دوم.این کشتی از کیپ تاون به سورینام در حرکت بود.
آلمانی ها قایق را در ۷۵۰ مایلی شرق آمازون رهگیری کردند و تنها در دو دقیقه یک جفت اژدر کشتی را غرق کردند. از ۵۳ سرنشین هواپیما، لیم تنها کسی بود که از این حمله جان سالم به در برد. او رکورد جهانی را برای مدت زمان صرف شده برای زنده ماندن به عنوان یک گمشده در دریا راداشت.
کشتی که لیم در آن بود مسلح بود اما کند حرکت می کرد و به تنهایی در حال حرکت بود. U-boat آلمانی U-۱۷۲ آن را در ۲۳ نوامبر رهگیری کرد و با دو اژدر به کشتی حمله کرد. در حالی که کشتی در حال غرق شدن بود، پون لیم توانست جلیقه نجات را به دست بگیرد و قبل از انفجار دیگ های کشتی از کشتی پرید.
پس از حدود دو ساعت بر روی آب بودن ، با یک کلک چوبی مربعی هشت فوتی برخورد کرد و از آن بالا رفت. روی قایق وسایلی داشت – چند قوطی بیسکویت، یک کوزه چهل لیتری آب، مقداری شکلات، یک کیسه حبه قند، ، دو قابلمه و یک چراغ قوه.
لیم در ابتدا با نوشیدن آب و خوردن غذای روی قایق خود را زنده نگه داشت، اما بعداً به ماهیگیری و گرفتن آب باران در پوشش جلیقه نجات بوم متوسل شد. او نمی توانست به خوبی شنا کند و اغلب طنابی را از قایق به مچ دست خود می بست تا اگر به اقیانوس بیفتد،قایق از او جدا نشود. او قسمتی ازسیم چراغ قوه را برداشت و به شکل قلاب ماهی درآورد و از طناب کنفی به عنوان نخ ماهیگیری استفاده کرد.
برای ماهی های بزرگتر، او یک میخ از تخته های روی قایق چوبی کند و آن را به صورت قلاب خم کرد. وقتی ماهی می گرفت، با چاقویی که از یک قالب ظرف فلزی بیسکویت درست کرده بود، آن را باز می کرد و روی یک خط کنفی روی کلک خشک می کرد. یک بار طوفان بزرگی زد و ماهی او را خراب کرد و آبش را کثیف کرد. پون که به سختی زنده بود، پرنده ای را گرفت و خونش را نوشید تا زنده بماند.
او همچنین سعی کرد با استفاده از بقایای پرنده ای که کشته بود به عنوان طعمه کوسه ها را شکار کند. اولین کوسه ای که شکار کرد تنها چند فوت طول داشت اما آن کوسه هم با تمام قدرت به لیم حمله کرد، اما پون لیم آماده شد. او در نهایت کوسه را شکار کرد.
بعد پون لیم آن را برید و خون جگرش را مکید. چند روز بود که باران نباریده بود و او بی آب بود. خون تشنگی او را فرو نشاندکرد. سپس باله ها را برید و اجازه داد در آفتاب خشک شوند – یک غذای لذیذ هاینان.
به غیر از آفتاب سوختگی و دریازدگی، پون همچنین مجبور بود عذاب تماشای قایق ها را تحمل کند. یک کشتی باری و سپس یک جوخه از هواپیماهای گشتی نیروی دریایی ایالات متحده از کنار او گذشتند. پون فکر می کرد به دلیل چینی بودنش بوده که کمکی به او نکردند. با این حال، باید توجه داشت که در آن زمان U-Boat ها اغلب به بازماندگان «ساختگی» پیشنهاد می کردند تا به کمین دشمنان خود بپردازند. یک U-Boat آلمانی نیز یک پون آسیب دیده را دید اما کمکی نکرد.
پون روزها را با گره زدن در طناب می شمرد، اما پس از گذراندن مدت طولانی در دریا، به این نتیجه رسید که شمارش روزها فایده ای ندارد و به جای آن شروع به شمردن ماه های کامل کرد. به طور معجزه آسایی، پس از چهار ماه ماندن در دریا، سه ماهیگیر برزیلی این قایق را کشف کردند.
او ۹ کیلوگرم وزن کم کرده بود و چهار هفته را در بیمارستان گذراند اما بهبودی کامل پیدا کرد. تا به امروز هیچ کس مدت بیشتری را در یک قایق در دریا سپری نکرده است. همانطور که پون در مورد رکورد خود قبل از مرگش گفت: “امیدوارم کسی مجبور نباشد آن را بشکند.”
به او مدال امپراتوری بریتانیا (BEM) اعطا شد و نیروی دریایی سلطنتی داستان او را در کتابچه راهنمای تکنیک های بقا گنجاند. پس از جنگ، لیم تصمیم گرفت در ایالات متحده زندگی کند، اما سهمیه مهاجران چینی به پایان رسیده بود. با این حال، به دلیل شهرت خود و کمک های سناتور وارن مگنوسون، او معافیت ویژه ای دریافت کرد و در نهایت عنوان شهروندی به دست آورد.
نوشته لیلی روآن
مترجم:احسان محرابی
گروه تاریخ