آژنگ نیوز: سازهایی که در زمان ساسانیان در ایران متداول بوده نی و رباب (تار) و عود و چنگ و چغانه و رود و سورنای (نفر) و کرنای و بربط و طنبور و ارغنون و غیره بوده است و نیز طبقات مردم سازهایی داشته اند که به بعضی از نواحی ایران اختصاص داشته چون جنگ هفت سیم مخصوص به سغد. چنگ سغدی مخصوصا معروف بوده است و حتی تا اواسط قرن پنجم هجری هم متداول بوده ولی در ری و طبرستان و دیلمستان رباب(تار) بیشتر رواج داشته است و تیز رود اقسام مختلف داشته است که از آن جمله شهرود بود.در اسنادی که از دوره ساسانیان رسیده اشارات فراوان هست که موسیقی در این دوره رواج کامل داشته چنان که در کتاب «کارنامه اردشیر بابکان» آمده است که چون اردشیر را اردوان اشکانی در ستورگاه به بند افکند روزی اردشیر بنشست و طبل زد و سرود خوانی کرد.

عبدالله بن المقفع در ترجمه عربی «کلیله و دمنه» آورده است که چون برزویه طبیب از هندوستان بازگشت و این نامه را با خود آورد، خسرو انوشیروان چنان شد که فرمود جشنی برپا کردند و خطیبان و شاعران و خنیاگران را گفت تا هر یکی چیزی بخواند و بسراید و بنوازد.گذشته از این که در داستان های ملی ایران که در زمان ساسانیان تدوین شده کرارا ذکری از رامشگران آمده، در داستان «ویس و رامین» هم سخن از رامش و رامشگر هست.در آثار صنعتی این دوره هم دلایلی هست از آن جمله در نقش برجسته طاق بستان صورت خنیاگران هست و در میان سینی های سیمین که از زمان ساسانیان مانده در یک سینی پیکر پادشاه ساسانی دیده میشود که بر تختی نشسته و در برابر وی نی زن و چنگ زنی خنیاگری می کنند و سینی دیگری هم هست که زنی بر اژدهایی نشسته و نی می زند.

موسیق - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

موسیقی ایران در زمان ساسانیان به ارمنستان هم رفته و آثار آن تا کنون هست چنان که یک سلسله از پرده های موسیقی ارمنی را خسرو آیین میگویند که احتمال می رود از نام خسرو پرویز آمده باشد. در کتاب های ارمنی آورده اند که در زمان خسرو دوم رامشگری بوده به نام «سرکیس هورم» که احتمال می رود همان سرکش باشد که پیش از این ذکرش رفت و نیز نام سازی را آورده اند که «بربود» خوانده اند و هر چند که نوشته اند این ساز در ارمنستان ساخته شده، بیشتر احتمال می رود بربود همان کلمه باربد باشد.معمول ترین تفریحات پادشاه ساسانی شکار بود چنان که در زمان هخامنشیان نیز چنین بود.

شکارگاه های پادشاهان جرگه ها بزرگی بود که گرد آن دیوار کشیده بودند و در آنجا شیر و گراز و خرس را نگاه می داشتند. تئوفان مورخ یونانی قرن هشتم می گوید که سربازان هراکلیوس امپراتور روم در باغ هایی که پس از شکست خسرو دوم تصرف کردند شتر مرغ و غزال و گورخر و طاوس و تذرو (قرقاول) و حتی شیر و ببر یافتند. دو نقش برجسته ای که از آن زمان مانده منظره شکار گراز و گوزن را نشان میدهد که در زمینی به عمل می آید که اطراف آن را ریسمان کشیده اند. پادشاه و نزدیکان او پارچه های فاخر و جامه های مروارید دوزی در بر دارند و با تبر دنبال شکار کرده اند و زنان چنگ زن مشغول نواختن هستند.

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *