“آژنگ نیوز”: نقاشی و خوشنویسی در دوره زندیه ،به اوج خود رسیده بود. زیرا در طول حکمرانی کریم خان در شیراز، او که اکثر اوقاتش را صرف ساختن ابنیه و عمارات حکومتی کرده بود، در هر جا که لازم دید به نقاشان زبردست امکان داد بناها را با نقاشی های گوناگونی مرکب از نقش طبیعی گل و گیاهان، پرندگان و هم چنین تصاویری از اساطیر شاهنامه، مزین کنند. هنوز نیز بقایای این نقاشی ها در سردر ارگ کریم خان، اتاق ها و ایوان های ارگ و همچنین دورتادور عمارت کلاه فرنگی، دیده میشود.
خوشنویسی نیز در این زمان به درجه کمال رسید و خوشنویسان معروفی گام به عرصه هنر و فرهنگ گذاردند که نامشان سراسر ایران را فراگرفت. سر جان ملکم در خصوص هنر خوشنویسی می نویسد:
چون صنعت چاپ در ایران نیست، خط خوب از کمالات شمرده می شود و خوشنویسان را قریب به پایه ادبا رعایت می کنند. شغل شان استنساخ کتب است و بعضی از این طبقه به درجه ای ترقی کرده اند که مبالغی گزاف در بهای خطوط ایشان داده می شود.
سه تن از خوشنویسان معروف این زمان که در فن خود استاد بودند:
۱.محمدهاشم زرگر اصفهانی که در خط نسخ به سرحد کمال رسید.
٢. محمد علی بیک که در خط نستعلیق استاد بود.
٣. درویش مجید شاعر که در خط شکسته مهارت زیادی داشت.
از نقاشان معروف عصر زند نیز می توانیم افراد زیر را نام ببریم:
۱. ابوالحسن غفاری مؤلف گلشن مراد که تابلوهایی از کریم خان و جهانشاه کشیده است.
۲. میرزا بابا، نقاش دیگر این دوره که تابلویی از کریم خان زند ترسیم کرده بود.
محبوبه طهرانی، تاریخ سیاسی اجتماعی عصر زندیه، ۱۳۸۶، تهران: انتشارات پارسه
گروه تاریخ