“آژنگ نیوز”:نشریه گاردین منچستر برای ترویج اندیشه های لیبرالیستی و پس از حادثه قتل عام پیترلو(که در سال ۱۸۱۹ میلادی رخ داد) توسط جان ادوارد تیلور در سال ۱۸۲۱ میلادی تأسیس شد و اولین بارنیز در ۵مه ۱۸۲۱ به صورت هفته نامه منتشر گردید. این نشریه تا سال ۱۸۳۶ که بعدا نسخه چهارشنبه نیز به آن اضافه شد، هر هفته شنبه ها منتشر می شد. اما پس از لغو مالیات تمبر بر روزنامه ها توسط دولت بریتانیا در سال ۱۸۵۵، به یک روزنامه تبدیل گردید. گاردین تحت نظر وسردبیری سی‌پی اسکات، که به مدت ۵۷ سال یعنی تا سال ۱۸۷۲ میلادی در این سمت بود، به شهرت رسید. این روزنامه شهرت بین المللی مثبتی داشت و سردبیر و تحریریه آن در سال ۱۹۶۴ به لندن نقل مکان کردند.
در دوران سردبیری سی‌پی اسکات، با حفظ اصول مصوب، استقلال روزنامه گاردین حفظ شد. سی‌پی اسکات این اصول را در مقاله‌ای که برای جشن صدمین سالگرد روزنامه نوشته شده است، چنین تشریح کرد: «نظر دادن آزاد است، اما حقایق مقدس هستند… صدای مخالفان نه کمتر از صدای دوستان، حق شنیده شدن دارد.»
اسکات پس از بازنشستگی از یک نقش فعال در مدیریت و ویرایش مقاله، کنترل را به دو پسرش، جان راسل اسکات به عنوان مدیر و ادوارد تیلور اسکات به عنوان سردبیر واگذار کرد. دو پسر با درک اینکه استقلال آینده روزنامه در صورت مرگ یکی یا دیگری به خطر می افتد، توافق کردند که در صورت مرگ هر کدام، یکی از آنها سهم دیگری را بخرد.
سی پی اسکات در سال ۱۹۳۲ درگذشت و تنها چهار ماه بعد کوششهای او توسط ادوارد دنبال شد، در نهایت نیز مالکیت انحصاری به نسل بعدی و شخص جی آر اسکات رسید. خانواده اسکات علاقه خود را به اداره شرکت تا سال ۱۹۸۴ حفظ کردند،یعنی زمانی که ریچارد اف اسکات در ۷۰ سالگی از ریاست تراست بازنشسته شد.
سرمایه گذاری در چاپ و تکمیل انتقال به دفاتر بهبود یافته در لندن در سال ۱۹۷۶به تثبیت موقعیت گاردین کمک کرد، همچنین برنامه توسعه ای که شامل اصلاح هفته نامه گاردین برای گنجاندن محتوایی از واشنگتن پست و لوموند بوددر بهبود وضعیت روزنامه موثر بود. در فضای سیاسی دوقطبی فزاینده اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، موقعیت گاردین به عنوان صدای چپ بدون چالش بود. صفحات عقاید زادگاه SDP بودند و صفحه نامه ها جایی بود که نبرد برای سمت و سوی آینده حزب کارگر در جریان بود، در حالی که پوشش مناقشات صنعتی از جمله اعتصاب کارگران معدن ۱۹۸۴-۱۹۸۵ موقعیت روزنامه را مشخص می کرد.
تغییروضعیت روزنامه گاردین در میان مطبوعات باکیفیت؛ با راه اندازی ایندیپندنت در سال ۱۹۸۶ ،ضرورت پیدا کرد. ایندیپندنت با تسخیر میدان مرکزی بین گاردین در سمت چپ و تایمز و تلگراف در سمت راست، نویسندگان و خوانندگان مشهور را با طراحی مدرن جذب کرد. و شبکه توزیع که بیشترین استفاده را از بازار پس از اتحادیه برد. در عرض چند سال، تیراژ ایندیپندنت تا فاصله نزدیک تایمز و گاردین افزایش یافت .
در سال ۱۹۸۸ گاردین تلاشی جسورانه و مبتکرانه برای تثبیت موقعیت خود در خیابان فلیت انجام داد، با یک طراحی مجدد بزرگ که دوره مدرن موفقیت در تاریخ روزنامه را آغاز کرد.
در طی این سال‌ها، این روزنامه به تدریج تیراژ خود را افزایش داد،و همچنان از نظر تجاری موفق ماند و تحسین منتقدان را هم برای کیفیت روزنامه‌نگاری و هم برای نوآوری‌اش به دست آورد.
اعضای تحریریه، مالی و اتاق بیسیم کارکنان گاردین منچستر در سال 1921. ردیف عقب: آقایان F. Marshall, J.M. Denvir, R. Nelson, F.W. Long, J.H. فاکسکرافت، آی. براون، ای.ان. اسمیت، F. Perrot، A. Percival ردیف میانی: خانم آویس، آقای اچ. رز ردیف جلو: آقای H. Gravett، خانم E. Isitt، آقایان O.R. هابسون، جی. بون، اچ. دور، جی. دریسدیل، ا.اچ. بوید، اچ. ویلیامز
در سال ۱۹۹۴-۱۹۹۵ گاردین شروع به توسعه انتشار آنلاین کرد. بخش فناوری روزنامه OnLine در اواخر سال ۱۹۹۵ راه‌اندازی شد و سایت‌هایی برای مشاغل، ورزش‌های خاص و رویدادهای خبری در سال‌های ۱۹۹۶-۱۹۹۸ دنبال شدند. تا مارس ۲۰۰۱گاردین بیش از ۲.۴ میلیون کاربر منحصر به فرد داشت که آن را به محبوب ترین وب سایت روزنامه بریتانیا تبدیل کرد.
در ۱۲سپتامبر ۲۰۰۵ گاردین جدید برلینر با طراحی پیشگامانه در قالبی با اندازه متوسط راه اندازی شد. گاردین اولین روزنامه سراسری تمام رنگی بریتانیا و اولین روزنامه ملی بریتانیا بود که این اندازه را انتخاب کرد.
دسامبر ۲۰۰۸ نقطه مهمی در تاریخ گاردین بود که این روزنامه پس از ۳۲ سال در دفتر مرکزی خود در Farringdon به یک ساختمان کاملاً جدید در King’s Cross منتقل شد. در سال های اخیر گاردین به طور قابل توجهی عملیات دیجیتالی خود را توسعه و گسترش داده است.
در ۱ مه ۲۰۱۹، گاردین اعلام کرد که با موفقیت برای اولین بار در تاریخ اخیر، استراتژی چرخش سه ساله خود را با موفقیت به پایان رسانده است.
گاردین در طول تاریخ به دلیل روزنامه نگاری تحقیقی، بحث بی طرفانه درباره مسائل، پوشش و نقد ادبی و هنری، و مکاتبات خارجی اش مورد ستایش قرار گرفته است. موضع سرمقاله گاردین در مقایسه با دیلی تلگراف و تایمز، رقبای اصلی لندن، کمتر محافظه‌کارانه تلقی می‌شود، اما گزارش‌های آن به دلیل استقلال آن نیز مشخص می‌شود. این روزنامه زمانی “وجدان ناسازگار بریتانیا” نامیده می شد.
گروه گزارش
نویسنده:حسن محرابی