“آژنگ نیوز”:باستان شناسی ماقبل تاریخ بینش جدیدی در مورد شیوه زندگی نئاندرتال ها ارایه می دهد. با وجود اینکه زمانی نئاندرتال ها بر اوراسیا تسلط داشتند، ما اطلاعات کمی در مورد نحوه زندگی آنها و دلیل انقراض آنها داریم. اما یک روش باستان شناسی جدید توسعه یافته توسط پروژه PALEOCHAR با بودجه اتحادیه اروپا می تواند آن را تغییر دهد. در نتیجه، این پروژه اطلاعات ارزشمند و تصویر کامل تری از جهان نئاندرتال را برای ما به ارمغان می آورد و دانش ما را در مورد زندگی هزاران سال پیش روی زمین افزایش می دهد.
نئاندرتال ها، یک گونه انسانی منقرض شده، زمانی بر اوراسیا تسلط داشتند. اما پس از آن، حدود ۴۰ هزار سال پیش، آنها منقرض شدند وتا حد زیادی توسط نسل انسان های مدرن جایگزین شدند. اما نئاندرتال ها چه کسانی بودند و چه بر سر آنها آمد؟ اینها سوالاتی هستند که پروژه PALEOCHAR توسط شورای تحقیقات اروپا (ERC) با بودجه اتحادیه اروپا حمایت می شود تا به آنها پاسخ دهد.
کارولینا مالول، باستان‌شناس دانشگاه د لا لاگونا، می‌گوید: «به‌طور سنتی، باستان‌شناسی با تجزیه و تحلیل ابزارهایی که نئاندرتال‌ها استفاده می‌کردند و استخوان‌های باقی مانده از حیواناتی که می‌خوردند، به این سؤالات پاسخ می‌داد.
در حالی که این رویکرد اطلاعات مهم زیادی را تولید کرده است، مالول خاطرنشان می کند که از این جهت محدود است که فقط به شواهد غیرآلی نگاه می کند. او توضیح می‌دهد: «امروزه، باستان‌شناسی ماقبل تاریخ شروع به باز کردن دری به روی دنیای ارگانیک کرده است و روش‌های زیست مولکولی اطلاعات مهمی را درباره گذشته دور ما ارائه می‌دهند.
در نتیجه، محققان پروژه PALEOCHAR تصمیم گرفتند رویکرد جدیدی اتخاذ کنند و شواهد آلی میکروسکوپی و مولکولی را با هم مطالعه کنند. مالول می افزاید: «با مطالعه رکورد رسوبات آلی در چنین مقیاس های ظریفی، ما می توانیم اطلاعاتی را در مورد محتوای چربی غذای نئاندرتال ها، نحوه ایجاد آتش، و ظاهر فضای زندگی آنها استخراج کنیم. با ترکیب این منابع مختلف اطلاعات، هدف ما ارائه تصویر کامل‌تری از جهان نئاندرتال است.
ترکیب تکنیک های میکروسکوپی و بیومولکولی
با تمرکز بر شناسایی بقایای آلی باستانی به دام افتاده در خاک ها و رسوبات باستان شناسی، محققان ترجیح دادند از ترکیبی از تکنیک های میکروسکوپی و بیومولکولی استفاده کنند. مالول می گوید: «با قدمتی بیش از ۵۰هزار سال، این مکان های پارینه سنگی حاوی مقادیر نسبتاً کمی ماده آلی هستند. این تکنیک‌های پیشرفته به ما امکان می‌دهند تا مقادیر قابل توجهی از اطلاعات را از شواهد کوچک به دست آوریم.»
محققان به طور خاص شواهد آتش آلی، مانند خاک سوخته یافت شده در زیر کوره ها و بخاری های اولیه را هدف قرار دادند. این جستجو به این دلیل است که وقتی مواد آلی در دماهای پایین سوزانده می شوند، کمتر در معرض تخریب زیستی قرار می گیرند، به این معنی که پتانسیل حفظ آن افزایش می یابد.
علاوه بر این، از آنجا که احتمال می‌رود نئاندرتال‌ها از این مکان ها برای پخت و پز استفاده کرده باشند، محققان همچنین حدس زدند که چربی‌ها (چربی‌ها و موم‌ها) در خاک سوخته یافت می‌شوند. مالول می افزاید: «از آنجایی که لیپیدها بالاترین میزان نگهداری را در بین انواع مواد آلی دارند، بخاری ها پتانسیل ارائه اطلاعات زیادی را دارند.
پس از شناسایی شواهد آتش سوزی، تیم PALEOCHAR از میکروسکوپ و تکنیک های تحلیلی بیومولکولی برای بررسی چربی های سوخته موجود در رسوبات مربوط به آتش استفاده کرد. مالول می‌گوید: «کار ما تصویری منحصربه‌فرد از طبقات زندگی، سرشار از بقایای فعالیت‌های انسانی، و همچنین خاک و پوشش گیاهی محیط اطراف را به ما ارائه کرده است.
روش های جدید برای رشته تحصیلی جدید
علاوه بر مطالعه نمونه‌های جمع‌آوری‌شده، این پروژه همچنین آزمایش‌هایی را برای سوزاندن انجام داد تا چگونگی رفتار لیپیدهای مختلف هنگام قرار گرفتن در معرض گرما را مشخص کند. علاوه بر این، با کالیبراسیون و محاسبه عوامل مختلفی که می‌توانند بر فرآیند تحلیلی تأثیر بگذارند، این پروژه به توسعه روش‌های جدید برای استفاده در این زمینه مطالعاتی جدید کمک کرد.
مالول نتیجه می گیرد: «ما روشی را ایجاد کردیم و آن را در تعدادی از مکان های پارینه سنگی در سراسر جهان به کار بردیم. با انجام این کار، ما اطلاعات ارزشمندی در مورد سنت های بهره گیری ازآتش از سوی نئاندرتال ها، همراه با بینش هایی در مورد آب و هوا و محیطی که این جمعیت در آن زندگی می کردند، ارائه کرده ایم.
محققان اکنون در حال بررسی گسترش استفاده از روش میکروسکوپی و بیومولکولی مشترک خود در مناطق مختلف، دوره های زمانی مختلف و انواع مختلف شواهد باستان شناسی هستند.
ترجمه:علی محرابی
گروه تاریخ