“آژنگ نیوز”:در گفتگو با فخری خوروش در خصوص تئاتر،مطرح شد که تئاتر یک نوع زندگی است.این نظر خانم فخری خوروش در خصوص تئاتر است که در دی ماه سال ۱۳۵۱ طی گفتگویی اعلام کرده است.
خانم خوروش در پاسخ به این سوال که بازی در تئاتر یا فیلم را چگونه میبینید و کدام یک را ترجیح می دهید می گوید: در سینما چون چشم دوربین خیلی حساس است برعکس تئاتر آخرین نفر هم همان تصویر را می بیند که اولین نفر، یک بازی درونی لازم است و فکر میکنم بیشتر احساس در چشم باید ظاهر باشد تا در میمیک صورت. ولی از لحاظ احساسی شخصی خودم، تئاتر یک نوع زندگی است که در ۲ ساعتی که برنامه ادامه دارد من در آن شخصیت متولد می شوم ،میمیرم و به کلی شخصیت خودم را باید فراموش می کنم .اما همیشه گفته‌ام که اگر هنرپیشه ها و بخصوص هنرپیشه های تئاتر هنرپیشه خوبی باشند ،هیچ نوع عقده ای در زندگی ندارد. به دلیل آن که تمام شخصیت های دنیا را داشته است و خود من هیچ عقده و هیچ حساسیتی نسبت به هیچ کس و هیچ چیز ندارم .چون همه شخصیت های دنیا را بازی کرده‌ام .ولی فیلم چون تناوب ندارد یک سکانس را امروز می‌گیرند یک سکانس را فردا یا هفته بعد .نگه داشتن خط کاراکتر بسیار مشکل است .دنبال کردن احساس واحد خیلی مشکل است و آن طور که هنرپیشه در تئاتر زندگی می‌کند، در فیلم نمی‌تواند بازی کند. ولی وقتی فیلم تمام شد و روی پرده آمد بازیگر با تصویر خودش زندگی می‌کند. یعنی تصویر را می بیندو فکر می‌کند که این زندگی را داشته است. از تئاتر هیچ چیز باقی نمی ماند جز یک مشت عکس و خاطره هایی در اذهان مردم است .ولی فیلم تا سالیان دراز باقی است.
سوال :شما ترجیح می دهید بیشتر کار تئاتر بکنید یا سینما را ترجیح می دهید ؟
خوروش:والله یک بازیگر تئاتر تا وقتی که به سینما نیامده می‌گوید فقط تئاتر، ولی بعد که به سینما بیاید چون تشویق‌های مردم بیشتری را نسبت به کارش احساس می‌کند، نمی‌تواند آن را هم نادیده بگیرد.
سوال: فکر میکنم سینما در حال حاضر وضعیت بحرانی و نگران کننده به خود گرفته است. چرا این طور شده و شما فکر می کنید این بحران گریبانگیر فیلم های متفاوت فارسی نیز خواهد شد؟
خوروش: بحرانی که فعلاً به وجود آمده به هیچ وجه نگران کننده نیست بحران خطرناک مربوط به وقتی است که فیلم‌های فارسی ای وجود داشت که همه آنها از وحدت در ابتذال برخوردار بودند و هیچ گونه تضادی از این نظر میان شان نبود .در حالی که امروز نشان داده ایم که درجوار فیلم های مبتذل و عادی فیلم های خوب و متعالی هم می‌توانیم بسازیم و خوشبختانه امروز عناصر جوان و نو خواه وارد سینما شده اند و به گمان من همین ها هستند که آینده سینمای کشور را رقم می‌زنند. سرنوشت سینمای آینده ما به دست هم این جوان هایی است که از فرمالیسم شایع در فیلم های بین دهه ۳۰ تا ۴۰ متنفرند و می‌خواهند الگوهای فرسوده و همانند را از بین ببرند .
سوال امروز می بینیم که خیلی از بازیگران تئاتر ستاره سینما شده اند شما فکر می کنید از این رهگذر زیانی متوجه تئاتر نمی شود
خوروش : نه ،برای اینکه به موازات گرایش عده‌ای از هنرپیشه های تئاتر به سینما جمعی کثیر از جوانان به بازی کردن در تئاتر روی می آورند و اصولاً در قرن این روزگار بازیگری تئاتر به صورت دوره کارورزی برای بازیگری در سینما در آمده و آن مسئله دنیایی است و مربوط به ایران هم نمی‌شود. اتفاقاً تئاتر احتیاج دارد که به جای اینکه از بازیگران قدیمی استفاده کند همیشه بازیگران تازه ای را به کار بگیرد و از تجربه بیشتری برخوردار شود.
گروه تاریخ