“آژنگ نیوز”: خیوه شهری با بناهای تاریخی کهن است که به نام خوارزم نیز شناخته می شود. این منطقه سابقاً یک خانات بزرگ در غرب آسیای مرکزی، در جنوب دریای آرال بوده که اکنون بخشی از ازبکستان و ترکمنستان است.
خیوه در شمال غربی ازبکستان و در نزدیکی مرز ترکمنستان واقع شده است. این شهر به دلیل بسیاری از بناهای تاریخی خود مانند مناره اسلام خوجه و مقبره خان ها مورد توجه است.همچنین مجموعه‌ای از بناهای تاریخی دیگر نیز وجود دارند که در حصاری از خشت و گل به نام ایشان‌قلعه یا ایچان‌قلعه قرار گرفته‌اند. این بنا‌ها که به سبک معماری اسلامی و ایرانی ساخته شده، شامل دروازه‌ها، مسجدها، مدرسه‌ها، آرامگاه‌ها، گرمابه‌ها، کاخ‌ها و خانه‌های سنتی است و ۵۰ اثر تاریخی و ۲۵۰ خانه کهن دارد.
به همین جهت شهرتاریخی خیوه، که قلب منطقه خوارزم در غرب ازبکستان، با هزاران اثر تاریخی و فرهنگ بکر است،فرصتی برای آشنایی با تاریخ میانه ایران در این منطقه به شمار می آید.
در زمان های قدیم رودخانه اکسوس (آمو دریای کنونی) که از این منطقه می گذرد و به دریای خزر می ریزد ،آبراهی برای ارتباط این منطقه با کشور های اروپا بود.
یک خان ازبک شهر خیوه را در اوایل قرن شانزدهم به عنوان پایتخت خانات خود تأسیس کرد که به خیوه نیز معروف شد. روسیه در سال ۱۸۷۳ بخشی از خانات را ضمیمه کرد و بقیه خیوه را به عنوان تحت الحمایه تحت کنترل خود در آورد.
در سال ۱۹۱۹ روسها خان خیوه را خلع کردند و خانات را منحل کردند و در سال ۱۹۲۰ خیوه به جمهوری شوروی خلق خوارزمیان تبدیل شد. در سال ۱۹۲۴، پس از تشکیل اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (اتحاد جماهیر شوروی)، جمهوری خلق شوروی خلق خوارزم بین دو جمهوری تشکیل دهنده، جمهوری سوسیالیستی شوروی ازبکستان (SSR) و ترکمنستان SSR تقسیم شد.
گروه تاریخ