“آژنگ نیوز”: فیلم صامت بن هور پرهزینه ترین فیلم صامت تاریخ سینما در جهان بوده است.بحث و گفتگو در مورد هزینه های فیلم در سال ۱۹۱۹ میلادی با مذاکرات اولیه کمپانی ام جی ام با هنری والاس آغاز شد. آنها باید با آبراهام ارلانگر، تهیه کننده نمایش موفق صحنه، مذاکره می کردند. سرانجام، ارلانگر قراردادی را برای مشارکت در سود و به شکلی سخاوتمندانه و کنترل کامل بر تولید منعقد کرد.
فیلمبرداری در ایتالیا
در سال ۱۹۲۳ با شروع فیلمبرداری فیلم در ایتالیا، هزینه ها افزایش یافت. حوادثی از قبیل، تغییر در مدیران و ادغام شرکت ها، تولید را با مشکل مواجه کرده و هزینه ها را افزایش داد. علاوه بر این، تغییراتی در بازیگران، از جمله استخدام رامون ناوارو در نقش جودا بن هور،بود. ناوارو جایگزین جورج والش شد که برای ایفای نقش اصلی استخدام شده بود. والش برای معالجه بیماری اش به ایتالیا سفر کرد، اما احساس کرد که درمان بهتر و طولانی تری نیاز دارد و با هیاهو به خانه رفت.
دستگاه تبلیغاتی MGM با تاکید بر کیفیت تولید به تبلیغ خود ادامه داد. در این بین، صحنه های نبرد دریایی هزینه تولید را افزایش می داد. کشتی ها به صورت واقغی بر روی صحنه به آتش کشیده شدند. از آنجایی که بازیگران با پوشیدن لباس‌های سنگین، برای فرار از کشتی‌های در حال سوختن از دریا می پریدند، مجبور شدند عده ای را هم برای نجات آنها از غرق شدن استخدام کنند. اسب‌ها به‌خاطر فشار بیش از حدی که بر آنها تحمیل می‌شد، با نظمی نگران‌کننده، معلول و کشته می‌شدند. بدین ترتیب روزبروز به هزینه ها افزوده شد.از طرفی دیگر، رهبر جدید ایتالیا، بنیتو موسولینی، ساخت مجموعه های پیچیده ساخته شده توسط صنعتگران ایتالیایی را به تاخیر انداخت.
انتقال فیلم صامت به هالیوود
به همین دلیل در اقدامی جسورانه، ایروینگ تالبرگ، رئیس تولید MGM، عملیات ایتالیا را تعطیل کرد. او تمام تلاش خود را به هالیوود منتقل کرد تا هزینه ها را نیز مهار کند. این یک نمونه اولیه بود که در آن جنبه تجارت نمایشی به طور قابل توجهی به سمت جنبه نمایشی تغییر پیدا کرده و هزینه ها کاهش یافت. به دلیل هزینه‌های بیش از حد در ایتالیا، برای دهه‌ها پس از بن هور، بیشتر فیلم‌ها در قسمت‌های مختلف هالیوود تولید می‌شدند تا سرمایه گذاران بتوانند به تولیدچنین فیلمهایی ادامه بدهند.
فیلمبرداری بن هور از اکتبر ۱۹۲۳1923 تا اوت ۱۹۲۵ – تقریباً دو سال کامل – ادامه یافت. این فیلمبرداری طولانی و تدوین نهایی فیلم نیز بر هزینه ها افزوده است. به عنوان مثال،برای فیلمبرداری از ۴۲ دوربین استفاده شد و بیش از دویست هزار فوت فیلم برای سکانس مسابقه ارابه سواری گرفته شد. با این حال، در برش نهایی فیلم تنها ۷۵۰فوت از فیلمبرداری صحنه مسابقه مورد استفاده قرار گرفته بود.
فیلمبردای صحنه میدان عظیم مسابقه ارابه رانی در محلی که اکنون تقاطع بلوارهای ونیز و La Cienega در لس آنجلس است انجام گرفت. سکانس مسابقه ارابه سواری در یک روز فیلمبرداری شد و MGM از آن نهایت استفاده را کرد. آنها روز برای فیلمبرداری این صحنه، استودیو تعطیل کردند، زیرا برای ساخت این سکانس استودیو حالتی شبیه سیرک داشت!
به استثنای هنرپیشگان مرداصلی، رامون ناوارو و فرانسیس ایکس بوشمن، دیگر شخصیت‌های حاضر شده در فیلم امروزه تا حد زیادی ناشناخته هستند. فیلم به کارگردانی اولیه فرد نیبلو و کارگردانی بعدی چارلز برانین که در تیتراژ نیز البته نام دومی نیامده با زمان۱۴۳ دقیقه اکران شد.
مایه شهرت MGM
این فیلم در اکران اولیه خود بیش از نه میلیون دلار به دست آورد. با این حال، مدیران استودیو آن را یک موفقیت مالی نمی دانستند. زیراهزینه های تولید و تبلیغات بسیار زیادبود. البته در اکران های بعدی،این فیلم صامت همچنان برای استودیو پول درآورد. مهمتر از آن، بن هور ۱۹۲۵ شهرت MGM را به عنوان استودیو با کیفیت در هالیوود تثبیت کرد. این شهرت به تالبرگ و همکارانش کمک کرد تا از آن برای پروژه‌های موفق دیگری بهره ببرند و برای سه دهه بعد، به MGM اجازه داد تا ستاره‌های بیشتری را نسبت به آنچه در هالیوود وجود داشت جذب کند.
مترجم:علی محرابی
گروه گزارش