“آژنگ نیوز”:تصاویری ازاولین و آخرین نقاشی از چهره پیکاسو.اولین نقاشی که توسط خود او از چهره اش کشیده در (۱۸۹۶) تهیه شده و آخرین آن یز مربوط به (۱۹۷۲) است. در فاصله این زمان به روشنی میتوان سیر تحول نقاشی پیکاسو را مشاهده کرد.
پابلو پیکاسو احتمالاً مهمترین شخصیت قرن بیستم از نظر هنر و جنبش های هنری است که در این دوره فعالیت کرده است. این هنرمند متولد اسپانیا ،با متمایزترین سبک و چشم آفرینش هنری در۵۰ سالگی، به شناخته شده ترین نام در هنر مدرن تبدیل شده بود. قبل از پیکاسو هیچ هنرمند دیگری وجود نداشت که مانند او چنین تأثیری بر دنیای هنر داشته باشد یا طرفداران و منتقدان زیادی داشته باشد.
پابلو پیکاسو در سال ۱۸۸۱ در اسپانیا به دنیا آمد و قبل از اینکه بیشتر عمر بزرگسالی خود را به عنوان هنرمند در فرانسه بگذراند، در کشور اسپانیابزرگ شد. او در طول دوره طولانی حرفه خود بیش از بیست هزار نقاشی، طراحی، مجسمه، سرامیک و موارد دیگر مانند لباس و دکور تئاتر خلق کرد. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مشهورترین هنرمندان قرن بیستم شهرت جهانی دارد.
توانایی پیکاسو در تولید آثاری در طیف حیرت انگیزی از سبک ها باعث شد که او در طول زندگی خود به خوبی مورد احترام قرار گیرد. پس از مرگش در سال ۱۹۷۳، ارزش او به عنوان یک هنرمند و الهام بخش دیگر هنرمندان ،بسیار بیشتر شد.
او به‌عنوان یک هنرمند و مبتکر، در کنار ژرژ براک، مسئولیت بنیان‌گذاری کل جنبش کوبیسم را بر عهده دارد. کوبیسم یک جنبش هنری آوانگارد بود که نقاشی چهره و مجسمه سازی اروپا را برای همیشه تغییر داد و همزمان بر معماری، موسیقی و ادبیات معاصر نیز تأثیر گذاشت. موضوعات و اشیاء در کوبیسم به قطعات تقسیم می شوند و دوباره به شکلی انتزاعی مرتب می شوند. در طول دوره تقریباً ۱۹۱۰-۱۹۲۰ زمانی که پیکاسو و براک پایه‌های کوبیسم را در فرانسه می‌گذاشتند، تأثیرات آن چنان گسترده بود که الهام‌بخش انشعاباتی مانند سبک‌های فوتوریسم، دادا و ساخت‌گرایی در کشورهای دیگر بود.
پیکاسو همچنین با اختراع مجسمه سازی و اختراع سبک هنری کلاژ شناخته می شود. او همچنین به عنوان یکی از سه هنرمند قرن بیستم شناخته می شود که عناصر هنرهای پلاستیکی را تعریف می کند. این هنر انقلابی جامعه را به سمت پیشرفت های اجتماعی در نقاشی، مجسمه سازی، چاپ و سرامیک با دستکاری فیزیکی موادی که قبلاً کنده کاری یا شکل نگرفته بودند، سوق داد. این مواد فقط پلاستیک نبودند، بلکه چیزهایی بودند که میتوان آن‌ها را معمولاً به صورت سه بعدی ،به نوعی قالب‌گیری کرد،. این گروه ازهنرمندان از خاک رس، گچ، فلزات گرانبها و چوب برای خلق آثار هنری مجسمه‌سازی انقلابی استفاده کردند که جهان تا آن زمان ندیده بود.