نبرد طبیعت و تمدن به اوج خود رسیده است

“آژنگ نیوز”:نبرد طبیعت و تمدن به اوج خود رسیده است.دانشمندان برجسته جهان با اعلام نتایج دقیق‌ترین بررسی سلامت سیاره‌ای که تا کنون انجام شده است، هشدار داده‌اند، جامعه بشری از کاهش سریع سیستم‌ها و تصمیم گیری های مربوط به حمایت از حیات طبیعی زمین در خطر است.

بر اساس گزارش ارزیابی جهانی سازمان ملل، از صخره‌های مرجانی که در زیر اقیانوس‌ها اندکی باقی مانده اند، تا جنگل‌های بارانی که به دشت‌ها تبدیل می‌شوند، طبیعت با سرعتی ده‌ها تا صدها برابر بیشتر از میانگین طی ۱۰میلیون سال گذشته تخریب می‌شود.

در این مطالعه که طی سه سال توسط بیش از ۴۵۰نفر گردآوری شده است، آمده است که زیست توده پستانداران وحشی 82 درصد کاهش یافته است، اکوسیستم های طبیعی حدود نیمی از مساحت خود را از دست داده اند و یک میلیون گونه در معرض خطر انقراض قرار دارند – همه اینها عمدتاً در نتیجه اقدامات انسان ها و بویژه  دانشمندان و دیپلمات ها است.

از هر پنج گونه دوزیست، دو گونه در خطر انقراض قرار دارند، مانند یک سوم مرجان های صخره ساز و نزدیک به یک سوم دیگر گونه های دریایی. تعداد حشرات  باقیمانده – که برای گرده افشانی گیاهان بسیار مهم هستند – چندان واضح نیست. از دست دادن گرده افشانی تا ۵۷۷ میلیارد دلار (۴۴۰ میلیارد پوند) محصول را در معرض خطر قرار داده است همچنین برآوردهای محافظه کارانه نشان می دهد که حداقل یک نفر از هر ۱۰ در معرض خطر انقراض قرار دارد و در برخی مناطق، جمعیت ها  کاملا از بین رفته اند.همچنین از نظر اقتصادی، زیان ها چشمگیر است. تخریب زمین باعث کاهش بهره وری ۲۳ درصد از زمین های جهانی شده است.

به گفته نویسندگان، تأثیرات ضربه‌ای بر نوع بشر، از جمله کمبود آب شیرین و بی‌ثباتی آب‌وهوایی، در حال حاضر «شوم» هستند و بدون اقدامات اصلاحی شدید بدتر خواهند شد.

آنها تاکید کرده اند که:”سلامت اکوسیستم هایی که ما و سایر گونه ها به آن وابسته هستیم، با سرعت بیشتری از همیشه رو به وخامت است.” رابرت واتسون، رئیس پلتفرم علمی-سیاست بین دولتی در زمینه تنوع زیستی و خدمات اکوسیستمی نیزگفته: ما در حال فرسایشم پایه‌های اقتصاد، معیشت، امنیت غذایی، سلامت و کیفیت زندگی در سراسر جهان روبه نابودی است. ما زمان را از دست داده ایم. بنابراین باید همین الان اقدام کنیم.”

در مجموع این گزارش؛ سیاره ای را نشان می دهد که رد پای انسان در آن به قدری بزرگ است که فضای کمی برای هر چیز دیگری باقی می گذارد. سه چهارم کل زمین به مزارع تبدیل شده است،یا با بتن پوشانده شده اند،منابع آبی  توسط مخازن سدها بلعیده شده یا به طور قابل توجهی تغییر یافته است. دو سوم محیط دریایی نیز توسط مزارع پرورش ماهی، مسیرهای کشتیرانی، معادن زیردریایی و پروژه های دیگر تغییر کرده است. سه چهارم رودخانه ها و دریاچه ها برای کشت محصولات زراعی یا دام استفاده می شود.در نتیجه، بیش از ۵۰۰۰۰۰ گونه زیستگاه کافی برای بقای طولانی مدت ندارند.بسیاری از آنها درطی چند دهه ناپدید خواهند شد.

تولید مواد غذایی از دهه ۱۹۷۰ به طور چشمگیری افزایش یافته است.این موضوع در نگاه اول به تغذیه جمعیت رو به رشد جهانی کمک کرده و باعث ایجاد شغل و رشد اقتصادی شده است.اما این هزینه زیادی را به همراه داشته است.مثلا گسترش صنعت گوشت تبعات بسیار سنگینی به دنبال داشته است.مناطق چرای گاو حدود ۲۵درصد از زمین های عاری از یخ را در برگرفته و بیش از ۱۸ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را صنعت گوشت تولید میکند. برای تولید محصولات زراعی از ۱۲درصد زمین استفاده می شود و این صنعت نیزکمتر از ۷درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را ایجاد می کند.

در نهایت باید اذعان کرد تغییر اقلیم، تخریب محیط زیست،هرچه می خواهید نامش را بگذارید،مانند یک هیولای غیرقابل توقف است که ما در مبارزه با آن اگر تاخیر کنیم به طور قطع شکست می خوریم. اگرچه علم و دانش مورد نیاز در جهت اصلاح این وضعیت  به این سادگی نیست، اما آنقدرها هم دشوار نیست. دانشمندان می دانند که  راه حلها چیست و  چه راه هایی برای تغییر آن وجود دارد .

اقداماتی وجود دارد که می‌توانیم خودمان انجام دهیم، تغییراتی درعادت‌هایمان که می‌توانند در صورت پذیرش آن از سوی تعداد زیادی از افراد، تغییرات ارزشمندی در این وضعیت نابسامان ایجاد کنند.

مردم  تصمیم گیرندگان و تأثیرگذاران واقعی در بهبود این وضعیت هستند و در نهایت تصمیم می گیرند که چه کارهایی را انجام دهند.

البته از آنجا که آلودگی و تأثیر آن بر آب و هوا به طور گسترده توسط جامعه علمی به عنوان نامطلوب و خطرناک شناخته شد، اما دولت ها و صنایع در سراسر جهان گام های موثری در جهت اصلاح این اشتباه انجام نداده اند.این موضوع  قابل درک است، اگر از قوانین بازار پیروی کنید ،چیز دیگری برایتان مهم نخواهد بود.

متأسفانه، دو چیز که اغلب با هم خوب پیش نمی‌روند، چشم‌انداز هماهنگی حفظ طبیعت و رشد اقتصادی است. با توجه به منافع اختصاصی و اکثریت ثروت جهانی که هنوز به سود از منابع سنتی متکی است، هنوز نبردی حیاتی وجود دارد که باید طرفداران حفظ  طبیعت در آن پیروز شوند.

به تدریج این باور در حال جا افتادن است که اقدامات صرفاً به نام سود و رشد اقتصادی، زیست‌پذیری کره زمین را به خطر انداخته و عصری از نابرابری و ناامنی سرسام‌آور را بوجود آورده است .سیاره  ما در وضعیت نگران کننده ای است. زمان یک تصمیم گیری بزرگ در زمینه تولید غذایی جهانی  به صورت سالم فرا رسیده است.

همانطور که مارتین لوتر کینگ در سال۱۹۶۸ به شیوایی بیان کرد، پیشرفت بشر «هرگز بر چرخ‌های اجتناب‌ناپذیری نمی‌چرخد. باید تغییراتی ایجاد کرد و این امر  از طریق تلاش های خستگی ناپذیر و کار مداوم افراد فداکار حاصل می شود.

گروه گزارش