“آژنگ نیوز”:تصویری از دروازه دولاب تهران در اواخر دوره قاجاریه.دروازه های شهر تهران از طراحی معماری خاص و منحصر به فردی برخوردار بودند. آنها با بهترین کاشی های ایرانی پوشانده شده بودند که باعث شده دروازه ها به عنوان بناهای یادبود رنگارنگ در برابر پس زمینه کسل کننده و بی رنگ دیوارهای شهر و حومه اطراف شهر برجسته شوند.
کاشی های دروازه داستان هایی برای گفتن داشتند. بیشتر آنها دارای الگوهای هندسی سنتی بودند ، نمونه ای از دیوارهای تزئینی که در آن زمان وجود داشته است. اما برخی از دروازه ها با کاشی هایی آراسته شده بودند که تصاویر و چهره های بسیاری از آنها ، مانند شخصیت های قهرمانان قوم و باستان را نشان می داد ، اما بیشتر آنها چهره هایی به اندازه زندگی مقامات و سربازان قاجار با سلاح های اینجا و آنجا بودند.
وقتی تهران در عصر قاجار به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد ، دروازه های شهر از مهمترین دستاوردهای معماری آن بودند. هنگامی که تهران رشد سریعی داشت ، مردم از شهرهای دیگر و خارجی ها برای استقرار در شهر آمدند. بنابراین ، این شهر فراتر از مرزهای صفوی (۸۸۰-۱۱۰۰خورشیدی) رشد کرد. به همین جهت باید اشاره کرد که در کنار حفظ امنیت و تعیین حدود شهر مهمترین کارکردهای دروازه ها جنبه اقتصادی آن بود.
در زمان ناصرالدین شاه ، در نتیجه گسترش تدریجی شهر و به دلیل تغییر برنامه آن در ۱۲۵۵ خورشیدی ، تعداد دروازه ها از چهار به ۱۲ افزایش یافت. از آن پس ، افراد و کاروان ها توسط دروازه بان ها کنترل می شدند.
گروه تاریخ