در مراسم بزرگداشت رسام ارژنگی که در دهم آذر ماه امسال برگزار شد ،خانم هما ارژنگی دختر مرحوم رسام ارژنگی در بزرگداشت این نقاش پیشکسوت به خصوصیات فردی ایشان اشاراتی داشته و عنوان کردند که :پدرم در کنار فعالیتهای هنری ،نویسنده هم بودند . ایشان با نوشتن مقالاتی با بینش علمی درباره نقاشی و نگار گرانی چون میرک وعباسی به معرفی هنرمندان دوره ی صفویه پرداختند. وی در روزنامه های آغازین قرن ۱۳مطالبی در این خصوص نوشت. نخستین مینیاتوریستی است که مثل نقاشان فرنگی در سال ۱۳۰۷ کاتالوگی از آثار شان را به چاپ رساند. نخستین کسی است که چاپ معقولی از رباعیات خیام را در سال ۱۳۱۵ در موسسه خاوربه چاپ رساند.
او غیر از اینکه نگارستان یا نگارخانه امروزی را به وجود آورد ،با حضورش در آموزش و پرورش سعی کرد نقاشی را در دبیرستان ها باب کند. در این دوران زنگ نقاشی برای بچه ها زنگ بازی بود.زنگ شوخی کردن و تفریح و درددل کردن بود. پدر ،روزگاری در این مدارس نقاشی را به عنوان یک کار اصولی و علمی پایه گذاری کردند که تعریف می کردند ،من گاهی در کلاس های ۸۵ نفری یا ۹۰ نفری پسرانه می‌رفتم .حداقل ۱۵ تا چاقوی ضامن دار در جلوی بچه ها فرو رفته بود. یعنی ما در روزگار بسیار تلخی این ماجرا را دنبال می کردیم .همچنین برای اولین بار پدر طراحی هایی و نقاشی هایی در کتابی با عنوان الگوی نقاشی برای دانش آموزان با هزینه شخصی خودشان منتشر کردند .می دانیم که خیلی بعد تر وقتی پدر بازنشسته می‌شوند ،دیگرانی می‌آیند و کتابهای نقاشی دیگری را به وجود می آورند .برای آن که از همان نام استفاده کنند اسم کتاب هایشان را می گذارند کتاب های نقاشی ارژنگ که بسیاری از افراد این نوع کتابها را به خاطر دارند.
در سال۱۳۱۷البته در فرصتی که تیمورتاش به او می گوید که از تهران باید بیرون بروید (بنا به دلایل شخصی تیمورتاش او را به خارج از تهران میفرستد) ایشان به تبریز میرود ودر آنجا اولین مدرسه صنایع مستظرفه را تاسیس می کند .پس از پنج سال که پدرم در تبریز فعالیت کرد شاگردان بسیار خوبی( که بعدا همانها استاد می شوند) تربیت کردند. به این نحو آموخته های علمی خودشان را به شاگردان ایرانی منتقل میکردند.ایشان در کارنامه کاری اشان سرودن شعر نیز وجود دارد. همچنین ایشان نمایشنامه نویس نیز بودند. در زمانی که در تبریز بودند نمایشنامه ای مینویسند که آکنده از مهر ایران وکلمات فارسی است. و کتابش هم به صورت یک جزو منتشر شد .با عنوان” آذر بایگانی چگونه ترک زبان شد.” یک نمایشنامه در شش پرده و در آنجا گفته می شود که آذری ها چرا زبان ترکی را استفاده کردند. در سال ۱۳۳۳ ثمره ۳۰ سال شاعری را دردیوانی به نام دیوان ارژنگی به چاپ می‌رساند در پایان سخن لازم است بگویم که پدرم با همه هنرهایی که داشت انسانی محجوب ، با اخلاق و مهربان بود.