“آژنگ نیوز”:در اوج عصریخبندان، انسانها پناهگاههای بقا را از استخوانهای ماموت ساختند. این سازهها فقط برای چند هفته، ۱۸۰۰۰ سال پیش، مورد استفاده قرار گرفتند.در طول آخرین عصر یخبندان، موادی که برای ساخت خانه خود انتخاب میکردید میتوانست تفاوت بین مرگ و زندگی را رقم بزند. و برای گروهی از شکارچیان-گردآورندگان در اوکراین، واقعاً فقط یک چیز برای این کار وجود داشت – استخوانهای ماموت.
سازههایی که این انسانهای ماقبل تاریخ از بقایای پستانداران غولپیکر ساختند، اولین بار در دهه ۱۹۶۰ در سایت باستانشناسی معروف مژیریچ، در منطقه چرکاسی اوبلاست، کاوش شدند. در اینجا، محققان چهار ساختمان ساخته شده از بقایای ماموت را کشف کردند و در حالی که در ابتدا به عنوان محل سکونت شناسایی شدند، برخی از محققان اظهار داشتهاند که آنها ممکن است در واقع نمایانگر تدفینها، مکانهای تشریفاتی، انبارهای استخوان یا حتی بناهای مذهبی باشند.
دانشمندان به دنبال سرنخهایی در مورد هدف از این سازههای استخوانی، تلاش کردهاند تا تاریخگذاری رادیوکربن را روی استخوانهای ماموت انجام دهند. با این حال، مشکل این است که این بقایا احتمالاً از بین رفتهاند و بنابراین میتوانند بسیار قدیمیتر از خود ساختمانها باشند. در نتیجه، استخوانها قدمتهای بسیار متفاوتی را نشان دادهاند، از حدود ۱۹۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ سال.
نویسندگان یک مطالعه جدید به امید ارائه کمی شفافیت، تاریخگذاری رادیوکربن را روی استخوانهای حیوانات کوچکتر که در «لایههای فرهنگی» مرتبط با بزرگترین سازه یافت شده بودند، انجام دادند. به عبارت دیگر، این حیوانات در زمانی که این مکان مورد استفاده بوده، مردهاند و در همان لایههای رسوبی قرار دارند که ابزارهای سنگی، سلاحهای شکار و سایر مصنوعاتی که زمانی متعلق به گروه انسانی ساکن در این ساختمان عجیب بودند، در آن قرار دارند.
نتایج نشان میدهد که ساختار استخوان ماموت بین ۱۸۲۴۸ تا ۱۷۷۶۴ سال پیش مورد استفاده قرار گرفته است، که آن را در میانه سختترین مرحله عصر یخبندان قرار میدهد. علاوه بر این، از آنجا که لایههای رسوبی حاوی بقایای فرهنگی بسیار نازک هستند، نویسندگان این مطالعه پیشنهاد میکنند که این ساختمان برای مدت بسیار کوتاهی – احتمالاً فقط برای چند هفته – مورد استفاده قرار گرفته است.
مشخص نیست که این سازه چند بار مورد استفاده قرار گرفته است، و ممکن است طی یک دوره تا ۴۲۹ سال، توسط نسلهای متعددی از انسانهای عصر یخبندان دوباره اشغال شده باشد. در هر مورد، این جوامع ماقبل تاریخ آثاری از قصابی حیوانات و تولید ابزار از خود به جا گذاشتهاند که این فرضیه را تقویت میکند که سازههای استخوانی ماموت در واقع سکونتگاههای مسکونی بودهاند.
با این حال، از آنجا که هر سکونت بسیار کوتاه بود، نویسندگان این مطالعه اظهار میکنند که این ساختمانها ممکن است به عنوان پناهگاههای موقت بقا به جای سکونتگاههای بلندمدت عمل میکردند.
اینکه دقیقاً از چه مواد دیگری برای عایقبندی و ضد آب کردن این خانههای استخوانی استفاده شده است، مشخص نیست، همانطور که شرایطی که این شکارچیان باستانی را به ساخت و سکونت در این پناهگاهها ترغیب کرده است، نامشخص است. با این حال، مطالعه جدید حداقل بینشهای جدیدی در مورد استراتژیهای بقا که توسط انسانهای ماقبل تاریخ در تاریکترین و چالشبرانگیزترین دوره آخرین عصر یخبندان اتخاذ شده بود، ارائه میدهد.
گروه تاریخ